Pek çok insan iyi bir ölüm umar, hatta bunun için plan yapar, ancak çok azı buna Shatzi Weisberger kadar eksiksiz ve neşeyle hazırlanır. New York’taki Open Center’dan Arka of Dying sertifikasına sahipti ve Brooklyn’de ve Upper West Side’daki küçük apartman dairesinde konuyla ilgili aylık bir tartışma grubunun yürütülmesine yardım etti.
Haziran 2018’de kendisi için bir EĞLENCE düzenledi ve burada arkadaşları tam boyutlu bir karton tabutu süsledi ve “Haydi Shatzi! (ama kelimenin tam anlamıyla değil).” Bu olay için parlak çiçek desenli bir bluz giymişti.
FUN-eral’de “Ölümümü gerçekten deneyimlemek istiyorum” dedi. “Bir araba kazasında ölmek ya da bilincimi kaybetmek istemiyorum. Evde olmak istiyorum, yatağımda olmak istiyorum, bu deneyimi ilgilenen herkesle paylaşmak istiyorum.”
Sonra bu Ekim ayında, 92 yaşındaki Bayan Weisberger’e tedavi edilemez bir pankreas kanseri teşhisi kondu. Kasım ortasında hastaneden aradı ve The New York Times’ı hayatının bu son döneminde onu takip etmeye davet etti.
18 Kasım’daki ilk telefon görüşmesinde “Dileğimi yerine getirdim” dedi. “Aniden ölmek istemedim. Ölüm sürecini deneyimlemek istedim. Ve ben bunu yaşıyorum. İnanılmaz deneyimler yaşadım, kesinlikle inanılmaz.”
Muhabirin kendisine yenilebilir bir kenevir getirmesini istedi mi?
O yaptı.
Son yirmi yılda ortaya çıkan Ölüm Kafeleri, akademik programlar, kitaplar, YouTube videoları ve konferanslardan oluşan gevşek bir şemsiye olan “pozitif ölüm hareketi”nin bir parçasıydı ve hepsi ölüm etrafındaki korkuyu ve sessizliği ortadan kaldırmayı amaçlıyordu.
Yıllarını ölümü bir soyutlama olarak inceleyerek, başkalarını ona neşe ve merakla yaklaşmaya teşvik ederek geçirmişti. Şimdi amansızca somut bir kanserle ve hem parçalanmış hem de Covid’den bu yana ağır bir şekilde yetersiz çalışan bir sağlık devası sistemiyle karşı karşıya kaldı.
Onkoloğu ona bir ay verdi, belki iki ya da üç ay verdi. Sonunda, iki haftadan az zamanı olacaktı.
plan
Bayan Weisberger, teşhis konmadan yıllar önce son günlerinin senaryosunu hazırladı.
Bir cenaze töreni, bir cenaze yöneticisi, bir kefeni ve öldükten sonra vücuduna nasıl bakılmasını istediğine dair talimatları vardı. Arka of Dying sınıfından bir arkadaş, son yaklaştığında onunla kalacağına söz verdi.
Kredi… The New York Times için Devin Yalkin
Arkadaşlar, Bayan Weisberger’in 2018’deki “FUN-eral”inde biyolojik olarak parçalanabilen bir tabutu süslüyor. Kredi… The New York Times için Devin Yalkin
Sağlık devası sisteminde gezinmek için dokunduğu bir arkadaşı olan David Belmont, “Belirli roller için belirli kişileri önceden seçti” dedi.
Sahip olduğu şeyler için sürekli değişen bir miras listesi tuttu ve her şeyin üzerine kimin neyi alması gerektiğini gösteren etiketler yapıştırdı.
Kanser Araştırmalarında Yeni Gelişmeler
5 karttan 1
Alanda ilerleme. Son yıllarda, araştırmalardaki gelişmeler kanserin tedavi şeklini değiştirdi. İşte bazı son güncellemeler:
Rahim kanseri. On yıldan fazla bir süredir yaklaşık 34.000 ABD’li kadını takip eden ulusal bir araştırmanın yeni bulgularına göre, sık sık kimyasal saç düzleştirici kullanan kadınların, ürünleri hiç kullanmayan kadınlara göre rahim kanserine yakalanma riski daha yüksek olabilir.
Meme kanseri. Yeni bir çalışma, tüm meme kanseri hastaları için ameliyatın her zaman gerekli olmayabileceğini düşündürmektedir. Erken aşamadaki küçük bir klinik araştırma, kemoterapiye oldukça iyi yanıt veren, dikkatle seçilmiş bir hasta grubunun ameliyatı tamamen atlayabileceğini buldu.
Kanser aşıları. Yüksek kanser riski taşıyan sağlıklı insanları koruyacak kanser aşıları uzun süredir sadece araştırmacıların önünde asılı kaldı. Ancak şimdi, hayvan verilerini teşvik etmek ve insan hastalarda ön çalışmalar yapmak bazı doktorları iyimser hissettiriyor.
rektum kanseri. Aynı ilacı, dostarlimab alan 18 rektum kanseri hastasının görüldüğü küçük bir deney, şaşırtıcı bir sonuç vermiş gibi görünüyor: Kanser, her bir katılımcıda yok oldu. Uzmanlar, bu çalışmanın tarihte bu tür sonuçlara ulaşan ilk çalışma olduğuna inanıyor.
AIDS hastalarına bakmak da dahil olmak üzere 47 yıldır hemşireydi, bu yüzden ölüm döşeğinde yolunu biliyordu. Olabildiğince hazırdı.
18 Kasım’da hastanede Bayan Weisberger, ölümcül bir teşhisten sonraki yaşam hakkında konuştu. Artık ölümü uzak bir varsayım olmadığına göre, beklentilerini karşılıyor muydu?
Muazzam bir acı içinde olduğunu ve uykusuz bir geceden dolayı zayıfladığını söyledi. Ama gülümsüyordu, onu şimdiye kadar gördüğümden daha rahattı, EĞLENCE’sinde bile. Sonunda, yıllarca süren çalışmaları meyvelerini vermeye başladı. “Hayatımın en güzel zamanını yaşıyorum” dedi.
“Aşkın bir deneyim” dediği şeyi paylaştı.
Hayatının tutkusu olan bir savunuculuk grubu olan Barış için Yahudi Sesi’nden bir arkadaşı yakın zamanda hastaneye gelmiş ve sırtına ve ayaklarına masaj yapmıştı. Bayan Weisberger daha önce masaj yaptırmıştı ama bu bir keşifti.
Çocukluğundaki travmayı gerekçe göstererek, hayatı boyunca fiziksel yakınlıktan geri çekildiğini söyledi. Ancak arkadaşının masajı sırasında gardını indirdi. “İlk kez kendime samimiyete açık olma izni verdim,” dedi. “Ve muhtemelen şimdiye kadar yaşadığım en olağanüstü deneyimdi.”
Yankılar güçlüydü. “İnsanlar beni sevdiklerini söylediğinde bunun doğru olduğuna kendimi inandırdım” dedi. “Bundan önce, sadece boş sözlerdi. Ama şimdi buna inanmaya açığım ve ilk kez sevgi verebiliyorum. Bunların hiçbirini asla yapamadım. Çok harika. Harika.”
Gina Colombatto, son günlerinde Bayan Weisberger’in yanında kaldı. Kredi… Carter Oakley
Bayan Weisberger, Kasım sonunda. Kredi… Carter Oakley
Hayatının sonu için hayal ettiği şey buydu. “Aşkın bir deneyim yaşamayı umuyordum” dedi. “Onları deneyimlemeye başladığımı seviyorum.”
Yaşamak için 13 günü kalmıştı.
50 yıldır ayrı kaldığı oğluyla bir arkadaşı aracılığıyla iletişime geçti. Anne babasından hiç terbiye almadığı için bunu çocuklarına nasıl vereceğini bilmediğini söyledi. “O ve kız kardeşi çok daha iyisini hak ediyorlardı,” dedi. Oğlundan kendisini affetmesini istemedi, dedi. “Umarım içerlemesini bırakabilir ve benim şimdi yaptığım gibi elimden gelenin en iyisini yaptığımı anlayabilir.” Kızı, yeniden bağlantı kurma girişimini reddetti.
Ancak bu kısa anların ötesinde, ölümcül bir hastalığa sahip olmak, hayatını yeniden değerlendirmesine yol açmadı. Sonunda Bayan Weisberger’le kalan Gina Colombatto, bunun yerine sırada ne olduğu hakkında konuştuğunu söyledi.
“Geriye bakmak yerine, ölümün ne olduğunu bilmek onu heyecanlandırmıştı.” dedi Bayan Weisberger gibi kendisine ölüm eğitmeni diyen Bayan Colombatto. “Çatışma şuydu: Ama hala yapacak işlerim var ve ölümün nasıl olacağını bilmiyorum. Oraya gerçekten gitmek isteyip istemediğimi bilmiyorum ama aynı zamanda heyecanlıyım çünkü oraya gidiyorum.”
Bayan Weisberger’in 2018’deki “EĞLENCE” sırasında süslenen tabutundan bir detay. Kredi… The New York Times için Devin Yalkin
Gerçeklik
Bayan Weisberger, ağrı kesici olmadan ölümle yüzleşmeye kararlıydı. Palyatif deva’nın genellikle ilaca bağlı bir uyuşukluk anlamına geldiğine ve hastayı ölüm deneyimini takdir edemeyecek kadar sersemlemiş bıraktığına inanıyordu. Tam parayı istedi.
Bu, vazgeçmesi gereken ilk illüzyondu.
Başkaları da vardı.
Hastanede iki hafta kaldıktan sonra Bayan Weisberger bakımevi için evine dönmek istedi – basit bir istek, diye düşündü. Ancak arkadaşı ve tıp savunucusu Bay Belmont’a, işgücü sıkıntısı nedeniyle bakımevlerinin iki haftalık bekleme listeleri olduğu söylendi.
Devasını ayarlamak tam zamanlı bir iş haline geldi, dedi Bay Belmont. “Erken kalkar ve diğer tüm işlerimi günün ilk birkaç saatinde yapardım. Sonra Shatzi’nin ihtiyaç duyduğu şey üzerinde çalışmaya başlardım. Onu eve götürmek için bir tekerlekli sandalye almak bile zordu.
Darülacezeyi kurduğunda, haftada beş kez, günde üç saat bir yardımcı, artı bir hemşire ve sosyal hizmet görevlisi tarafından haftalık bir ziyaret ve bir doktora telefon erişimi sağlayarak arkadaşlarıyla veya özel kişilerle doldurması gereken büyük boşluklar bıraktı. uzun süre karşılayamayacağı deva.
Bayan Colombatto, bunun planda olmadığını söyledi. “Her zaman çok küstahça öğrettik, sadece bakımevine gir,” dedi. “Mesela, hemen devreye girecekler ve senden devayı alacaklar. Ve yapmayacaklar.
Yahudi Barış İçin Ses’teki arkadaşlar, özel deva için tıslamak üzere bir GoFundMe kampanyası başlattı – Bayan Weisberger’in kendi başına atamayacağı bir adım daha.
Evde vücudu beklediğinden daha hızlı bozuluyordu. Yataktan sandalyeye geçmek için bacaklarını hareket ettiremiyor ve aşırı ağrı çekmeden ikisinde de uzun süre kalamıyordu. Biraz ama çikolatalı puding, yoğurt ve elma sosu yedi.
Bayan Weisberger, “Vücudumun ne kadar hızlı bozulduğuyla ilgili hayal kırıklığıyla uğraşıyorum, ancak kendime sürekli bunu kontrol edemediğimi, bu yüzden ne olursa olsun bununla başa çıkacağımı hatırlatıyorum,” dedi Bayan Weisberger.
Yakın arkadaşlarından biri, “Shatzi’nin yaptığı, etrafına topluluk örmekti” dedi. Kredi… Carter Oakley
“Sanırım Shatzi, en çok ihtiyaç duyduğu şeyin sevgi ve tanık olduğunu biliyordu.” Kredi… Carter Oakley
Ertesi gün, 21 Kasım, küçücük dairesinde iki belgesel ekibi vardı. Vogue onun profilini çıkarmak istedi. Ağrı çok şiddetlenirse diye fentanil bant taktı ve morfin iksiri içti ama şu ana kadar kullanmıyordu.
Morali yerindeydi. “Şu anda korku yaşamıyorum” dedi. “Elbette olabilir. Muhtemelen olacağını düşünüyorum. Bunu aşabileceğimi umuyorum. Sahip olabileceğim sınırlı süre için çok hayal kırıklığına uğradım.”
Ona Şükran Günü’nden sonra şehirden ayrılacağımı ve ben dönene kadar dayanacağına güvendiğimi söyledim. Bana son sözü: “Keyfini çıkarın.”
İyi Bir Ölüm mü?
Şükran Günü’nün ertesi günü, “acil ağrı” dediği bir durum yaşadı ve bakımevindeki doktorun ağrı kesici ilacını artırmasını istedi. İlk defa telefonda sesi karışık geliyordu. Yine de arkadaşları onun güzel anlar yaşadığını söyledi. Cenaze müdürü Amy Cunningham iki gün sonra onu ziyaret etti ve onu “kızgın bir bakışla parıldayan” bulduğunu söyledi. “Ocak ölümü olacağını düşünerek ayrıldım.”
Bayan Weisberger’in titiz planını fark etti: Bir duvar boyunca ölüm anı için paketlenmiş bir kutu, vücudunu yıkamak ve işlemek için görevlendirdiği dört kadının isimleriyle açıkça “KEFELİ MUMLAR” olarak etiketlendi.
Üç gün sonra, 30 Kasım Çarşamba günü Bayan Weisberger, Vogue ile yaptığı röportajı ertelemek istedi ve Bayan Colombatto’ya ziyaretçi istemediğini söyledi. Ağrı kesicilerini arttırdı. Işıkların kapanmasını istedi. Bayan Colombatto, onu bu noktaya kadar getiren ivmenin yerini aşırı acıya bıraktığını söyledi.
Bayan Colombatto, “İçe doğru gitmeye ve vücudunda çok daha zor zamanlar geçirmeye başladı” dedi. “’Bununla işim bitti, sadece bitirmek istiyorum’ dedi. Ben de ‘Bitirmeden bitiremezsiniz’ derdim. Bu neşeli ve eğlenceliydi ama bence onu şok etti.”
Şunu ekledi: “Pankreas kanserinin kazandığı bir nokta vardı. Pankreas kazanır. Bu şimdiye kadar gördüğüm en çalışkan ölümdü. Vücudundan çıkmak için çalışıyordu.
1 Aralık sabah saat 12:40’ta işi bitmişti.
İyi bir ölüm müydü?
Salt Lake City’den Zoom üzerinden Bayan Weisberger için arp çalan, ancak New York’a başucunda çalmak için çok geç gelen müzik tanatologu Catharine DeLong, “Bize korkusuz ölümün nasıl bir şey olduğunu gösteriyordu,” dedi.
Bayan Weisberger, 2 Aralık’ta New York, Rosendale’de toprağa verildi. Kredi… The New York Times için Meredith Heuer
Arkadaşları ve sevdikleri Bayan Weisberger’in cenaze töreninde. Kredi… The New York Times için Meredith Heuer
Bayan Weisberger’in istediği ölüm değildi – uyuşturucu olmadan, etrafındaki arkadaşlarıyla huzur içinde son düşüncelerini paylaşarak son nefesini vermek. O son saatlerde son aydınlanma, ölümünün ne kadar acı verici olduğu, ilaçların gerçekten ne kadar gerekli olduğuydu.
Ayrıca tahmin ettiğinden çok daha fazla insanın yardımına ihtiyacı vardı. Ölüm aşkın olabilir ama ölmek karmaşıktı. Vücudu için deva’ya atanan arkadaşlarından biri olan Claire Raizen, “Shatzi’nin yaptığı, etrafına topluluk örmekti” dedi. “Belki de bu mükemmel bir hazırlıktı, çünkü bunu yapabilirdik. Stresli miydi? Bir yük müydü? Kesinlikle. Ama başardık.” Çoğu insanın toplayabileceğinden ve Bayan Weisberger’in grubunun uzun süre sağlayabileceğinden daha fazla destekti.
Ancak, Bayan Weisberger ile “iyi bir ölüm” konusundaki soyut saplantısı hakkında sık sık tartışan, yaşamının sonuna gelen bir doula olan Emily Eliot Miller, ölümünden önceki haftaların ifşasının daha önemli olduğunu söyledi.
Bayan Miller, “Sanırım Shatzi, en çok ihtiyaç duyduğu şeyin sevgi ve tanık olduğunu biliyordu,” dedi. Bu anlamda Bayan Miller, Bayan Weisberger’in başarılı olduğunu söyledi. “İstediği ölüme sahipti: sevgi dolu, anlamlı vedalar ve medyanın ilgisi.”
1 Aralık günü sabah saat 5 civarında, yakın arkadaşları tarafından yıkanıp yağlanan cesedi apartmandan çıkarken, Bayan Colombatto çıkış müziğini seçti. Frank Sinatra’nın “My Way” şarkısını yüksek sesle patlattı.
Bir arkadaşı, Bayan Weisberger’in “istediği ölüme sahip olduğunu söyledi: sevgi dolu, anlamlı vedalar ve medyanın ilgisiyle dolu.” Kredi… The New York Times için Meredith Heuer
Haziran 2018’de kendisi için bir EĞLENCE düzenledi ve burada arkadaşları tam boyutlu bir karton tabutu süsledi ve “Haydi Shatzi! (ama kelimenin tam anlamıyla değil).” Bu olay için parlak çiçek desenli bir bluz giymişti.
FUN-eral’de “Ölümümü gerçekten deneyimlemek istiyorum” dedi. “Bir araba kazasında ölmek ya da bilincimi kaybetmek istemiyorum. Evde olmak istiyorum, yatağımda olmak istiyorum, bu deneyimi ilgilenen herkesle paylaşmak istiyorum.”
Sonra bu Ekim ayında, 92 yaşındaki Bayan Weisberger’e tedavi edilemez bir pankreas kanseri teşhisi kondu. Kasım ortasında hastaneden aradı ve The New York Times’ı hayatının bu son döneminde onu takip etmeye davet etti.
18 Kasım’daki ilk telefon görüşmesinde “Dileğimi yerine getirdim” dedi. “Aniden ölmek istemedim. Ölüm sürecini deneyimlemek istedim. Ve ben bunu yaşıyorum. İnanılmaz deneyimler yaşadım, kesinlikle inanılmaz.”
Muhabirin kendisine yenilebilir bir kenevir getirmesini istedi mi?
O yaptı.
Son yirmi yılda ortaya çıkan Ölüm Kafeleri, akademik programlar, kitaplar, YouTube videoları ve konferanslardan oluşan gevşek bir şemsiye olan “pozitif ölüm hareketi”nin bir parçasıydı ve hepsi ölüm etrafındaki korkuyu ve sessizliği ortadan kaldırmayı amaçlıyordu.
Yıllarını ölümü bir soyutlama olarak inceleyerek, başkalarını ona neşe ve merakla yaklaşmaya teşvik ederek geçirmişti. Şimdi amansızca somut bir kanserle ve hem parçalanmış hem de Covid’den bu yana ağır bir şekilde yetersiz çalışan bir sağlık devası sistemiyle karşı karşıya kaldı.
Onkoloğu ona bir ay verdi, belki iki ya da üç ay verdi. Sonunda, iki haftadan az zamanı olacaktı.
plan
Bayan Weisberger, teşhis konmadan yıllar önce son günlerinin senaryosunu hazırladı.
Bir cenaze töreni, bir cenaze yöneticisi, bir kefeni ve öldükten sonra vücuduna nasıl bakılmasını istediğine dair talimatları vardı. Arka of Dying sınıfından bir arkadaş, son yaklaştığında onunla kalacağına söz verdi.
Kredi… The New York Times için Devin Yalkin
Arkadaşlar, Bayan Weisberger’in 2018’deki “FUN-eral”inde biyolojik olarak parçalanabilen bir tabutu süslüyor. Kredi… The New York Times için Devin Yalkin
Sağlık devası sisteminde gezinmek için dokunduğu bir arkadaşı olan David Belmont, “Belirli roller için belirli kişileri önceden seçti” dedi.
Sahip olduğu şeyler için sürekli değişen bir miras listesi tuttu ve her şeyin üzerine kimin neyi alması gerektiğini gösteren etiketler yapıştırdı.
Kanser Araştırmalarında Yeni Gelişmeler
5 karttan 1
Alanda ilerleme. Son yıllarda, araştırmalardaki gelişmeler kanserin tedavi şeklini değiştirdi. İşte bazı son güncellemeler:
Rahim kanseri. On yıldan fazla bir süredir yaklaşık 34.000 ABD’li kadını takip eden ulusal bir araştırmanın yeni bulgularına göre, sık sık kimyasal saç düzleştirici kullanan kadınların, ürünleri hiç kullanmayan kadınlara göre rahim kanserine yakalanma riski daha yüksek olabilir.
Meme kanseri. Yeni bir çalışma, tüm meme kanseri hastaları için ameliyatın her zaman gerekli olmayabileceğini düşündürmektedir. Erken aşamadaki küçük bir klinik araştırma, kemoterapiye oldukça iyi yanıt veren, dikkatle seçilmiş bir hasta grubunun ameliyatı tamamen atlayabileceğini buldu.
Kanser aşıları. Yüksek kanser riski taşıyan sağlıklı insanları koruyacak kanser aşıları uzun süredir sadece araştırmacıların önünde asılı kaldı. Ancak şimdi, hayvan verilerini teşvik etmek ve insan hastalarda ön çalışmalar yapmak bazı doktorları iyimser hissettiriyor.
rektum kanseri. Aynı ilacı, dostarlimab alan 18 rektum kanseri hastasının görüldüğü küçük bir deney, şaşırtıcı bir sonuç vermiş gibi görünüyor: Kanser, her bir katılımcıda yok oldu. Uzmanlar, bu çalışmanın tarihte bu tür sonuçlara ulaşan ilk çalışma olduğuna inanıyor.
AIDS hastalarına bakmak da dahil olmak üzere 47 yıldır hemşireydi, bu yüzden ölüm döşeğinde yolunu biliyordu. Olabildiğince hazırdı.
18 Kasım’da hastanede Bayan Weisberger, ölümcül bir teşhisten sonraki yaşam hakkında konuştu. Artık ölümü uzak bir varsayım olmadığına göre, beklentilerini karşılıyor muydu?
Muazzam bir acı içinde olduğunu ve uykusuz bir geceden dolayı zayıfladığını söyledi. Ama gülümsüyordu, onu şimdiye kadar gördüğümden daha rahattı, EĞLENCE’sinde bile. Sonunda, yıllarca süren çalışmaları meyvelerini vermeye başladı. “Hayatımın en güzel zamanını yaşıyorum” dedi.
“Aşkın bir deneyim” dediği şeyi paylaştı.
Hayatının tutkusu olan bir savunuculuk grubu olan Barış için Yahudi Sesi’nden bir arkadaşı yakın zamanda hastaneye gelmiş ve sırtına ve ayaklarına masaj yapmıştı. Bayan Weisberger daha önce masaj yaptırmıştı ama bu bir keşifti.
Çocukluğundaki travmayı gerekçe göstererek, hayatı boyunca fiziksel yakınlıktan geri çekildiğini söyledi. Ancak arkadaşının masajı sırasında gardını indirdi. “İlk kez kendime samimiyete açık olma izni verdim,” dedi. “Ve muhtemelen şimdiye kadar yaşadığım en olağanüstü deneyimdi.”
Yankılar güçlüydü. “İnsanlar beni sevdiklerini söylediğinde bunun doğru olduğuna kendimi inandırdım” dedi. “Bundan önce, sadece boş sözlerdi. Ama şimdi buna inanmaya açığım ve ilk kez sevgi verebiliyorum. Bunların hiçbirini asla yapamadım. Çok harika. Harika.”
Gina Colombatto, son günlerinde Bayan Weisberger’in yanında kaldı. Kredi… Carter Oakley
Bayan Weisberger, Kasım sonunda. Kredi… Carter Oakley
Hayatının sonu için hayal ettiği şey buydu. “Aşkın bir deneyim yaşamayı umuyordum” dedi. “Onları deneyimlemeye başladığımı seviyorum.”
Yaşamak için 13 günü kalmıştı.
50 yıldır ayrı kaldığı oğluyla bir arkadaşı aracılığıyla iletişime geçti. Anne babasından hiç terbiye almadığı için bunu çocuklarına nasıl vereceğini bilmediğini söyledi. “O ve kız kardeşi çok daha iyisini hak ediyorlardı,” dedi. Oğlundan kendisini affetmesini istemedi, dedi. “Umarım içerlemesini bırakabilir ve benim şimdi yaptığım gibi elimden gelenin en iyisini yaptığımı anlayabilir.” Kızı, yeniden bağlantı kurma girişimini reddetti.
Ancak bu kısa anların ötesinde, ölümcül bir hastalığa sahip olmak, hayatını yeniden değerlendirmesine yol açmadı. Sonunda Bayan Weisberger’le kalan Gina Colombatto, bunun yerine sırada ne olduğu hakkında konuştuğunu söyledi.
“Geriye bakmak yerine, ölümün ne olduğunu bilmek onu heyecanlandırmıştı.” dedi Bayan Weisberger gibi kendisine ölüm eğitmeni diyen Bayan Colombatto. “Çatışma şuydu: Ama hala yapacak işlerim var ve ölümün nasıl olacağını bilmiyorum. Oraya gerçekten gitmek isteyip istemediğimi bilmiyorum ama aynı zamanda heyecanlıyım çünkü oraya gidiyorum.”
Bayan Weisberger’in 2018’deki “EĞLENCE” sırasında süslenen tabutundan bir detay. Kredi… The New York Times için Devin Yalkin
Gerçeklik
Bayan Weisberger, ağrı kesici olmadan ölümle yüzleşmeye kararlıydı. Palyatif deva’nın genellikle ilaca bağlı bir uyuşukluk anlamına geldiğine ve hastayı ölüm deneyimini takdir edemeyecek kadar sersemlemiş bıraktığına inanıyordu. Tam parayı istedi.
Bu, vazgeçmesi gereken ilk illüzyondu.
Başkaları da vardı.
Hastanede iki hafta kaldıktan sonra Bayan Weisberger bakımevi için evine dönmek istedi – basit bir istek, diye düşündü. Ancak arkadaşı ve tıp savunucusu Bay Belmont’a, işgücü sıkıntısı nedeniyle bakımevlerinin iki haftalık bekleme listeleri olduğu söylendi.
Devasını ayarlamak tam zamanlı bir iş haline geldi, dedi Bay Belmont. “Erken kalkar ve diğer tüm işlerimi günün ilk birkaç saatinde yapardım. Sonra Shatzi’nin ihtiyaç duyduğu şey üzerinde çalışmaya başlardım. Onu eve götürmek için bir tekerlekli sandalye almak bile zordu.
Darülacezeyi kurduğunda, haftada beş kez, günde üç saat bir yardımcı, artı bir hemşire ve sosyal hizmet görevlisi tarafından haftalık bir ziyaret ve bir doktora telefon erişimi sağlayarak arkadaşlarıyla veya özel kişilerle doldurması gereken büyük boşluklar bıraktı. uzun süre karşılayamayacağı deva.
Bayan Colombatto, bunun planda olmadığını söyledi. “Her zaman çok küstahça öğrettik, sadece bakımevine gir,” dedi. “Mesela, hemen devreye girecekler ve senden devayı alacaklar. Ve yapmayacaklar.
Yahudi Barış İçin Ses’teki arkadaşlar, özel deva için tıslamak üzere bir GoFundMe kampanyası başlattı – Bayan Weisberger’in kendi başına atamayacağı bir adım daha.
Evde vücudu beklediğinden daha hızlı bozuluyordu. Yataktan sandalyeye geçmek için bacaklarını hareket ettiremiyor ve aşırı ağrı çekmeden ikisinde de uzun süre kalamıyordu. Biraz ama çikolatalı puding, yoğurt ve elma sosu yedi.
Bayan Weisberger, “Vücudumun ne kadar hızlı bozulduğuyla ilgili hayal kırıklığıyla uğraşıyorum, ancak kendime sürekli bunu kontrol edemediğimi, bu yüzden ne olursa olsun bununla başa çıkacağımı hatırlatıyorum,” dedi Bayan Weisberger.
Yakın arkadaşlarından biri, “Shatzi’nin yaptığı, etrafına topluluk örmekti” dedi. Kredi… Carter Oakley
“Sanırım Shatzi, en çok ihtiyaç duyduğu şeyin sevgi ve tanık olduğunu biliyordu.” Kredi… Carter Oakley
Ertesi gün, 21 Kasım, küçücük dairesinde iki belgesel ekibi vardı. Vogue onun profilini çıkarmak istedi. Ağrı çok şiddetlenirse diye fentanil bant taktı ve morfin iksiri içti ama şu ana kadar kullanmıyordu.
Morali yerindeydi. “Şu anda korku yaşamıyorum” dedi. “Elbette olabilir. Muhtemelen olacağını düşünüyorum. Bunu aşabileceğimi umuyorum. Sahip olabileceğim sınırlı süre için çok hayal kırıklığına uğradım.”
Ona Şükran Günü’nden sonra şehirden ayrılacağımı ve ben dönene kadar dayanacağına güvendiğimi söyledim. Bana son sözü: “Keyfini çıkarın.”
İyi Bir Ölüm mü?
Şükran Günü’nün ertesi günü, “acil ağrı” dediği bir durum yaşadı ve bakımevindeki doktorun ağrı kesici ilacını artırmasını istedi. İlk defa telefonda sesi karışık geliyordu. Yine de arkadaşları onun güzel anlar yaşadığını söyledi. Cenaze müdürü Amy Cunningham iki gün sonra onu ziyaret etti ve onu “kızgın bir bakışla parıldayan” bulduğunu söyledi. “Ocak ölümü olacağını düşünerek ayrıldım.”
Bayan Weisberger’in titiz planını fark etti: Bir duvar boyunca ölüm anı için paketlenmiş bir kutu, vücudunu yıkamak ve işlemek için görevlendirdiği dört kadının isimleriyle açıkça “KEFELİ MUMLAR” olarak etiketlendi.
Üç gün sonra, 30 Kasım Çarşamba günü Bayan Weisberger, Vogue ile yaptığı röportajı ertelemek istedi ve Bayan Colombatto’ya ziyaretçi istemediğini söyledi. Ağrı kesicilerini arttırdı. Işıkların kapanmasını istedi. Bayan Colombatto, onu bu noktaya kadar getiren ivmenin yerini aşırı acıya bıraktığını söyledi.
Bayan Colombatto, “İçe doğru gitmeye ve vücudunda çok daha zor zamanlar geçirmeye başladı” dedi. “’Bununla işim bitti, sadece bitirmek istiyorum’ dedi. Ben de ‘Bitirmeden bitiremezsiniz’ derdim. Bu neşeli ve eğlenceliydi ama bence onu şok etti.”
Şunu ekledi: “Pankreas kanserinin kazandığı bir nokta vardı. Pankreas kazanır. Bu şimdiye kadar gördüğüm en çalışkan ölümdü. Vücudundan çıkmak için çalışıyordu.
1 Aralık sabah saat 12:40’ta işi bitmişti.
İyi bir ölüm müydü?
Salt Lake City’den Zoom üzerinden Bayan Weisberger için arp çalan, ancak New York’a başucunda çalmak için çok geç gelen müzik tanatologu Catharine DeLong, “Bize korkusuz ölümün nasıl bir şey olduğunu gösteriyordu,” dedi.
Bayan Weisberger, 2 Aralık’ta New York, Rosendale’de toprağa verildi. Kredi… The New York Times için Meredith Heuer
Arkadaşları ve sevdikleri Bayan Weisberger’in cenaze töreninde. Kredi… The New York Times için Meredith Heuer
Bayan Weisberger’in istediği ölüm değildi – uyuşturucu olmadan, etrafındaki arkadaşlarıyla huzur içinde son düşüncelerini paylaşarak son nefesini vermek. O son saatlerde son aydınlanma, ölümünün ne kadar acı verici olduğu, ilaçların gerçekten ne kadar gerekli olduğuydu.
Ayrıca tahmin ettiğinden çok daha fazla insanın yardımına ihtiyacı vardı. Ölüm aşkın olabilir ama ölmek karmaşıktı. Vücudu için deva’ya atanan arkadaşlarından biri olan Claire Raizen, “Shatzi’nin yaptığı, etrafına topluluk örmekti” dedi. “Belki de bu mükemmel bir hazırlıktı, çünkü bunu yapabilirdik. Stresli miydi? Bir yük müydü? Kesinlikle. Ama başardık.” Çoğu insanın toplayabileceğinden ve Bayan Weisberger’in grubunun uzun süre sağlayabileceğinden daha fazla destekti.
Ancak, Bayan Weisberger ile “iyi bir ölüm” konusundaki soyut saplantısı hakkında sık sık tartışan, yaşamının sonuna gelen bir doula olan Emily Eliot Miller, ölümünden önceki haftaların ifşasının daha önemli olduğunu söyledi.
Bayan Miller, “Sanırım Shatzi, en çok ihtiyaç duyduğu şeyin sevgi ve tanık olduğunu biliyordu,” dedi. Bu anlamda Bayan Miller, Bayan Weisberger’in başarılı olduğunu söyledi. “İstediği ölüme sahipti: sevgi dolu, anlamlı vedalar ve medyanın ilgisi.”
1 Aralık günü sabah saat 5 civarında, yakın arkadaşları tarafından yıkanıp yağlanan cesedi apartmandan çıkarken, Bayan Colombatto çıkış müziğini seçti. Frank Sinatra’nın “My Way” şarkısını yüksek sesle patlattı.
Bir arkadaşı, Bayan Weisberger’in “istediği ölüme sahip olduğunu söyledi: sevgi dolu, anlamlı vedalar ve medyanın ilgisiyle dolu.” Kredi… The New York Times için Meredith Heuer