Teksas ve Florida valileri geçen bahar siyasi tiyatro gösterileri için göçmenleri kuzeye göndermeye başladığından beri, New York şehri 44.000’e yakın sığınmacı aldı, bu sayı SoHo ve TriBeCa’nın toplam nüfusundan daha fazla. Belediyeye göre, yalnızca geçen ay 12.000 yeni gelen oldu. New York, yüzyıllardır her yıl çok sayıda göçmeni ekosistemine kabul ederken – şu anda şehirde yaşayan üç milyondan fazla yabancı uyruklu insan var ve şehrin gayri safi yurtiçi hasılasının yaklaşık dörtte birinden sorumlu – bununla yüzleşmedi. Bu kadar çok insanın entegrasyona giden geleneksel yollar olmadan bu kadar hızlı bir sırayla geldiği bir durum.
Tipik olarak, Dominik Cumhuriyeti’nden veya Batı Afrika’dan şehre taşınan biri, bir kilise grubuyla veya burada zaten kurulmuş olan arkadaşları ve ailesiyle bağlantılı olarak inebilir; muhtemelen sizi Queens veya Bronx’taki kalabalık bir bodrum katındaki bir işe ve bir odaya bağlayabilecek bir ağ vardır. Ancak son aylarda pek çok kişi buraya tesadüfen geldi. İster kendi iradeleri dışında, ister çaresizlik ve aceleyle yapılan ayrılmalar nedeniyle New York’a gelmiş olsunlar, daha kasıtlı bir yeniden yerleşime eşlik edecek türden planlara sahip değiller.
Bu benzeri görülmemiş bir bölge. 40.000’den fazla göçmenin şehre kısa bir süre içinde gelmesi gerçeği, bir şehir yetkilisinin bana söylediği gibi sorun değil, bu kadar çok kişinin zaten yük olan barınak sistemine önceki gün girmesidir.
Şehrin konut acil durumlarının ortasında ortaya çıkan krizin derinliği ve ciddiyeti abartılamaz – sanki iki doğal afet aynı anda oluyormuş gibi. Eric Adams, geçen yıl Ocak ayında, sınırdan göçmen akını başlamadan önce belediye başkanı olarak göreve geldiğinde, barınak sisteminde kabaca 45.000 kişi vardı; bu rakam o zamandan beri yüzde 71 artarak 77.000’e ulaştı. Göçmen krizi, katıksız kapsamının ötesinde, günlük yaşamlarında evsizlikle rahatsız edici bir düzenlilikle karşılaşan, ancak en son göçmen dalgasıyla bu kadar doğrudan deneyimi olmayan pek çok New Yorklu için görece belirsizliğiyle dikkat çekicidir.
Şehir, birkaç yüz kişiyi sığınmacıları barındıran bir Midtown otelinden 180.000 metrekarelik bir bina olan Brooklyn Yolcu Terminali’ne taşıma kararı nedeniyle ateş altına alındığından, sorun son günlerde daha açık bir şekilde ortaya çıktı. Red Hook sahilinde. Fikir, bekar erkekleri toplu bir ortama taşıyarak çocuklu aileler için otel alanına öncelik vermekti; bu, şehrin barınma sistemiyle daha geniş bir şekilde gözlemlediği bir uygulamadır. Terminal boştu ve baharda kruvaziyer sezonu yeniden başlayana kadar resmi kullanımına geri dönmeyecekti.
Aktivistler, bir “gözaltı merkezi” ile benzerliklerini öne sürerek hemen itiraz ettiler; şehir onları, taşınmaları planlanan otel sakinlerini kızdırmakla suçladı; bunlardan bazıları, polis Çarşamba gecesi kampı tarayana kadar yeni yardım merkezine taşınmak yerine protesto için dışarıda uyudu. Terminalde, mahremiyet sağlamayan verimli bir alan kullanımı için yan yana 1.000 bebek karyolası vardı. Şehir denetçisi Brad Lander, bölücülerin dahil edilmesinin zor olacağını düşündü, çünkü karyolalar birbirine o kadar yakın yerleştirildi ki, böyle bir muhafaza içinde yatağın etrafında hareket etmek imkansız olacaktı.
Red Hook alanında göçmenler için yüzlerce bebek karyolası sıralandı. Yetkililer, fazla mahremiyet olmamasına rağmen terminalin sıcak olduğunu söyledi. Kredi… Angela Weiss/Agence France-Presse — Getty Images
Ancak devam eden konut felaketleri, şehri sürekli bir öncelik belirleme ve doğaçlama moduna soktu. Otellere güvenmek ne ülkü ne de ekonomik olarak mantıklı ama gerçek barınma alanı neredeyse imkansız bir şekilde kısıtlı. Eylül ayında şehir, sığınmaevlerinde çocukları olan bir ailenin kalış süresinin bir önceki yıl 520 gün ve 2017’de 414 gün iken 2022 mali yılında ortalama 534 güne çıktığını bildirdi. yeni girenleri barındırmak için serbest bırakarak sistemden dışarı doğru büyük bir akış olacaktır. Şehir, sığınmacıların gelmeye başlamasından bu yana 82 acil sığınma evi açtı ve dört büyük otelin yardım merkezlerine dönüştürülmesini sağladı. Yeni bir barınak inşa etmek ortalama iki yıl sürüyor.
Belediye, basın mensuplarının Red Hook tesisine girmesine izin vermezken, Çarşamba öğleden sonra gürültüyü susturmak amacıyla çeşitli siyasi yetkililere turlar düzenlemeye başladı. İlk ziyaretçiler arasında Brooklyn’in ilçe başkanı Antonio Reynoso ve küçük bir muhabir grubuyla dışarı çıkarken konuşan Belediye Meclisinin birkaç üyesi vardı. İlk iddiaların aksine, binanın aslında sıcak olduğunu, ancak orada kalan erkeklerin terminalin kendisine propan ısıtma üniteleri kurulamadığı için mobil ünitelerde duş almak için dışarı çıkmak zorunda kaldıklarını belirttiler.
Meclis Üyesi Shahana Hanif, mahremiyetin olmamasıyla ilgili endişelerini dile getiren ilk kişi oldu ve o ve meslektaşları, yönetimin Red Hook hareketinin ne anlama geleceğini bilmeyen erkeklerin endişelerini gidermek için daha fazlasını yapmasını diledi. Birçoğu, çoğu zaman yaya olarak sınıra kadar yaptıkları uzun yolculuklarda çok fazla travma yaşadıktan sonra, sonunda sınır dışı edilecekleri bir yere götürüldüklerine dair makul bir korku beslediler. Ancak tesisin güvenli olduğunu söyledi Bay Reynoso. Erkek sığınma evlerinin başına bela olan ve genellikle buralarda uyumaktan caydırıcı olan suç türleri hakkında hiçbir rapor yoktu.
Aynı gün Vali Kathy Hochul, göçmen krizi için devlet bütçesinden 1 milyar dolar ayırdı. Bay Lander, bunun inkar edilemez bir olumlu olmasına rağmen, federal göçmenlik sisteminin, işlenmesi önemli ölçüde gecikmiş olan çalışma izinlerini hızlandırması gerektiğine dikkat çekti. “Bunlar büyük ölçüde çalışmak isteyen bir grup insan,” dedi bana. Uygun evrak olmadan bunu yapamazlar.
Ancak işlere anında erişim bile mutlaka konut çözümlerine yönelmeyecektir. Belediye başkanı sözcüsü Fabien Levy bir e-postada, “New York City, bu sığınmacı akınını desteklemek için ülkedeki neredeyse tüm diğer şehirlerden daha fazlasını yaptı, ancak kaynaklarımız sınırlı ve desteğe ihtiyacımız var” dedi. . “Düzeltici önlemler yakında alınmazsa, New Yorkluların bel bağladığı programları kesmek veya kısıtlamak zorunda kalabiliriz. Bunlar yapmak istediğimiz seçimler değil ama gerekli hale gelebilirler ve neyle karşı karşıya olduğumuz konusunda New Yorklulara karşı dürüst olmalıyız.”
Tipik olarak, Dominik Cumhuriyeti’nden veya Batı Afrika’dan şehre taşınan biri, bir kilise grubuyla veya burada zaten kurulmuş olan arkadaşları ve ailesiyle bağlantılı olarak inebilir; muhtemelen sizi Queens veya Bronx’taki kalabalık bir bodrum katındaki bir işe ve bir odaya bağlayabilecek bir ağ vardır. Ancak son aylarda pek çok kişi buraya tesadüfen geldi. İster kendi iradeleri dışında, ister çaresizlik ve aceleyle yapılan ayrılmalar nedeniyle New York’a gelmiş olsunlar, daha kasıtlı bir yeniden yerleşime eşlik edecek türden planlara sahip değiller.
Bu benzeri görülmemiş bir bölge. 40.000’den fazla göçmenin şehre kısa bir süre içinde gelmesi gerçeği, bir şehir yetkilisinin bana söylediği gibi sorun değil, bu kadar çok kişinin zaten yük olan barınak sistemine önceki gün girmesidir.
Şehrin konut acil durumlarının ortasında ortaya çıkan krizin derinliği ve ciddiyeti abartılamaz – sanki iki doğal afet aynı anda oluyormuş gibi. Eric Adams, geçen yıl Ocak ayında, sınırdan göçmen akını başlamadan önce belediye başkanı olarak göreve geldiğinde, barınak sisteminde kabaca 45.000 kişi vardı; bu rakam o zamandan beri yüzde 71 artarak 77.000’e ulaştı. Göçmen krizi, katıksız kapsamının ötesinde, günlük yaşamlarında evsizlikle rahatsız edici bir düzenlilikle karşılaşan, ancak en son göçmen dalgasıyla bu kadar doğrudan deneyimi olmayan pek çok New Yorklu için görece belirsizliğiyle dikkat çekicidir.
Şehir, birkaç yüz kişiyi sığınmacıları barındıran bir Midtown otelinden 180.000 metrekarelik bir bina olan Brooklyn Yolcu Terminali’ne taşıma kararı nedeniyle ateş altına alındığından, sorun son günlerde daha açık bir şekilde ortaya çıktı. Red Hook sahilinde. Fikir, bekar erkekleri toplu bir ortama taşıyarak çocuklu aileler için otel alanına öncelik vermekti; bu, şehrin barınma sistemiyle daha geniş bir şekilde gözlemlediği bir uygulamadır. Terminal boştu ve baharda kruvaziyer sezonu yeniden başlayana kadar resmi kullanımına geri dönmeyecekti.
Aktivistler, bir “gözaltı merkezi” ile benzerliklerini öne sürerek hemen itiraz ettiler; şehir onları, taşınmaları planlanan otel sakinlerini kızdırmakla suçladı; bunlardan bazıları, polis Çarşamba gecesi kampı tarayana kadar yeni yardım merkezine taşınmak yerine protesto için dışarıda uyudu. Terminalde, mahremiyet sağlamayan verimli bir alan kullanımı için yan yana 1.000 bebek karyolası vardı. Şehir denetçisi Brad Lander, bölücülerin dahil edilmesinin zor olacağını düşündü, çünkü karyolalar birbirine o kadar yakın yerleştirildi ki, böyle bir muhafaza içinde yatağın etrafında hareket etmek imkansız olacaktı.
Red Hook alanında göçmenler için yüzlerce bebek karyolası sıralandı. Yetkililer, fazla mahremiyet olmamasına rağmen terminalin sıcak olduğunu söyledi. Kredi… Angela Weiss/Agence France-Presse — Getty Images
Ancak devam eden konut felaketleri, şehri sürekli bir öncelik belirleme ve doğaçlama moduna soktu. Otellere güvenmek ne ülkü ne de ekonomik olarak mantıklı ama gerçek barınma alanı neredeyse imkansız bir şekilde kısıtlı. Eylül ayında şehir, sığınmaevlerinde çocukları olan bir ailenin kalış süresinin bir önceki yıl 520 gün ve 2017’de 414 gün iken 2022 mali yılında ortalama 534 güne çıktığını bildirdi. yeni girenleri barındırmak için serbest bırakarak sistemden dışarı doğru büyük bir akış olacaktır. Şehir, sığınmacıların gelmeye başlamasından bu yana 82 acil sığınma evi açtı ve dört büyük otelin yardım merkezlerine dönüştürülmesini sağladı. Yeni bir barınak inşa etmek ortalama iki yıl sürüyor.
Belediye, basın mensuplarının Red Hook tesisine girmesine izin vermezken, Çarşamba öğleden sonra gürültüyü susturmak amacıyla çeşitli siyasi yetkililere turlar düzenlemeye başladı. İlk ziyaretçiler arasında Brooklyn’in ilçe başkanı Antonio Reynoso ve küçük bir muhabir grubuyla dışarı çıkarken konuşan Belediye Meclisinin birkaç üyesi vardı. İlk iddiaların aksine, binanın aslında sıcak olduğunu, ancak orada kalan erkeklerin terminalin kendisine propan ısıtma üniteleri kurulamadığı için mobil ünitelerde duş almak için dışarı çıkmak zorunda kaldıklarını belirttiler.
Meclis Üyesi Shahana Hanif, mahremiyetin olmamasıyla ilgili endişelerini dile getiren ilk kişi oldu ve o ve meslektaşları, yönetimin Red Hook hareketinin ne anlama geleceğini bilmeyen erkeklerin endişelerini gidermek için daha fazlasını yapmasını diledi. Birçoğu, çoğu zaman yaya olarak sınıra kadar yaptıkları uzun yolculuklarda çok fazla travma yaşadıktan sonra, sonunda sınır dışı edilecekleri bir yere götürüldüklerine dair makul bir korku beslediler. Ancak tesisin güvenli olduğunu söyledi Bay Reynoso. Erkek sığınma evlerinin başına bela olan ve genellikle buralarda uyumaktan caydırıcı olan suç türleri hakkında hiçbir rapor yoktu.
Aynı gün Vali Kathy Hochul, göçmen krizi için devlet bütçesinden 1 milyar dolar ayırdı. Bay Lander, bunun inkar edilemez bir olumlu olmasına rağmen, federal göçmenlik sisteminin, işlenmesi önemli ölçüde gecikmiş olan çalışma izinlerini hızlandırması gerektiğine dikkat çekti. “Bunlar büyük ölçüde çalışmak isteyen bir grup insan,” dedi bana. Uygun evrak olmadan bunu yapamazlar.
Ancak işlere anında erişim bile mutlaka konut çözümlerine yönelmeyecektir. Belediye başkanı sözcüsü Fabien Levy bir e-postada, “New York City, bu sığınmacı akınını desteklemek için ülkedeki neredeyse tüm diğer şehirlerden daha fazlasını yaptı, ancak kaynaklarımız sınırlı ve desteğe ihtiyacımız var” dedi. . “Düzeltici önlemler yakında alınmazsa, New Yorkluların bel bağladığı programları kesmek veya kısıtlamak zorunda kalabiliriz. Bunlar yapmak istediğimiz seçimler değil ama gerekli hale gelebilirler ve neyle karşı karşıya olduğumuz konusunda New Yorklulara karşı dürüst olmalıyız.”