Anne baba olarak çocuklarımızda istediğimiz hoş davranışları yerleştirebilmek için bize düşen kimi bakılırsavler vardır. Bu misyonlar bizim dikkat edip model olacağımız ve gerekli bilgilendirmelerle yönlendirme yapacağımız durumlar formunda şekillenir.
A- Olumlu İrtibat
Kurduğumuz irtibatta ben lisanını kullanmayı, fizikî duruşa ve göz temasına dikkat etmeyi gerektirir. bu biçimde bir bağlantı kurduğumuzda çocuklarımızla aramızdaki ilginin kalitesi ve samimiyeti artacaktır. İrtibatta çocuklarımızla ortamıza aralık koymamak için;
– Eleştirmek, suçlamak – Buyruk vermek
– Tehdit etmek – Nasihat vermek
– Ahlak dersi vermek – Karşılaştırma yapmak
– Mevzuyu saptırmak – İsim takmak, alay etmek
– Göz kontağı kurmamak – Diğer şeylerle ilgilenmek
– Tesellide bulunmak üzere bağlantı engellerinden uzak durmalıyız.
B- Sorumluluk Vermek
Çocuklarımız yürümeye başladıkları birinci andan itibaren yapabilecekleri sorumluluklar vererek kendilerine olan itimadın artmasını ve daha sağlıklı büyümelerini sağlayabiliriz. bu biçimdece onlara güvendiğimizi gösterirmiş oluruz beraberinde da başarmanın sevinciyle onları memnun ve kuvvetli kılarız. Bilhassa derslerde meşakkat yaşayan çocuklar için başarılı olabilecekleri bir alan bulup desteklersek muhakkak bir vakit daha sonra derslerinde de olumlu değişiklikler olduğunu gözlemleriz. Sorumluluk verirken bilhassa dikkat etmemiz gereken nokta düzeylerine nazaran sorumluluk vermek olacaktır. Aksi takdirde özgüveni desteklemek yerine yetersizlik hislerinin yerleşmesine yol açaruz.
C- Model Olmak
Çocuklarımız aşikâr bir yaşa kadar anne babalarının eksiksiz ve hayli kuvvetli olduğunu düşünürler. Lakin soyut zekanın gelişmeye başlamasıyla birlikte yaptığımız yanlış davranışların farkına varırlar ve bizlere olan sevgi ve hürmetleri azalmaya başlar. Bu niçinle onların başında oluşturduğumuz hoş imajı silmek istemiyorsak davranışlarımıza daha epey dikkat etmeliyiz.
D- İltifatta Bulunmak
Olumlu istikametleri takdir edilen çocuk bu tarafını geliştirmek için daha epeyce gayret harcar. Hoş istikametleri görülmeyen, takdir edilmeyen çocuk ise olumsuz şeyler yaparak insanların dikkatini çekmeye çalışır. hem de kendisini fark eden olumsuz davranışlarını kabul eden kümelere dahil olarak bizden uzaklaşmaya başlar. Kimi aileler çocuklarını şımartmamak için ya da sıklıkla eksiklere odaklanmalarından dolayı hoş şeyleri görmek ve söylemek istemezler. Fakat çocuklarımızın aksiye odaklanıp bizden uzaklaşmasını istemiyorsak takdir etmeye itina göstermeliyiz.
E- Sevdiğini Belirli Etmek
İnsanoğlunun sağlıklı bir hayat sürebilmesi için sevme sevilme muhtaçlığının tam olarak doyurulması gerekir. Bilhassa de çocuklar bunu aileleri tarafınca duymak hissetmek isterler. hayatımızdaki en pahalı beşerler ailemiz olduğu biçimde hayat koşullarından, yoğunluktan kaynaklı ya da bunu mazeret ederek onları ne kadar epeyce sevdiğimizi gösteremiyoruz. meğer çocuklar sevildiklerini hissettiklerinde kendilerini inançta hissederler. Bu niçinle çocuklarımızın sevgi lisanına dikkat ederek( dokunsal mı, hizmet mi bekler, lisanla mi ikram ile mi sevildiğini duymak ister gibi) onlara bizim için ne kadar değerli olduklarını göstermeliyiz.
F- Kaliteli Vakit
Günün makul vakit içinderını çocuklarımıza ayırarak onların hislerine ve yaşadıklarına dair paylaşımlarda bulunmak için fırsat yakalamış oluruz. birlikte spor yaparak, oyunlar oynayarak alışverişe giderek, kitap okuma saatleriyle hatta kimi vakit meskene dair işleri birlikte yaparak birlikte vakit geçirme alanlarını genişletebiliriz. bu biçimdece çocuklarımız olumlu ya da olumsuz ne yaşarlarsa yaşasınlar ailelerinin kendilerini dinleyeceklerini ve yanlarında olacaklarını bilirler ve birinci yardım isteyecekleri şahıslarda aileleri olur.
A- Olumlu İrtibat
Kurduğumuz irtibatta ben lisanını kullanmayı, fizikî duruşa ve göz temasına dikkat etmeyi gerektirir. bu biçimde bir bağlantı kurduğumuzda çocuklarımızla aramızdaki ilginin kalitesi ve samimiyeti artacaktır. İrtibatta çocuklarımızla ortamıza aralık koymamak için;
– Eleştirmek, suçlamak – Buyruk vermek
– Tehdit etmek – Nasihat vermek
– Ahlak dersi vermek – Karşılaştırma yapmak
– Mevzuyu saptırmak – İsim takmak, alay etmek
– Göz kontağı kurmamak – Diğer şeylerle ilgilenmek
– Tesellide bulunmak üzere bağlantı engellerinden uzak durmalıyız.
B- Sorumluluk Vermek
Çocuklarımız yürümeye başladıkları birinci andan itibaren yapabilecekleri sorumluluklar vererek kendilerine olan itimadın artmasını ve daha sağlıklı büyümelerini sağlayabiliriz. bu biçimdece onlara güvendiğimizi gösterirmiş oluruz beraberinde da başarmanın sevinciyle onları memnun ve kuvvetli kılarız. Bilhassa derslerde meşakkat yaşayan çocuklar için başarılı olabilecekleri bir alan bulup desteklersek muhakkak bir vakit daha sonra derslerinde de olumlu değişiklikler olduğunu gözlemleriz. Sorumluluk verirken bilhassa dikkat etmemiz gereken nokta düzeylerine nazaran sorumluluk vermek olacaktır. Aksi takdirde özgüveni desteklemek yerine yetersizlik hislerinin yerleşmesine yol açaruz.
C- Model Olmak
Çocuklarımız aşikâr bir yaşa kadar anne babalarının eksiksiz ve hayli kuvvetli olduğunu düşünürler. Lakin soyut zekanın gelişmeye başlamasıyla birlikte yaptığımız yanlış davranışların farkına varırlar ve bizlere olan sevgi ve hürmetleri azalmaya başlar. Bu niçinle onların başında oluşturduğumuz hoş imajı silmek istemiyorsak davranışlarımıza daha epey dikkat etmeliyiz.
D- İltifatta Bulunmak
Olumlu istikametleri takdir edilen çocuk bu tarafını geliştirmek için daha epeyce gayret harcar. Hoş istikametleri görülmeyen, takdir edilmeyen çocuk ise olumsuz şeyler yaparak insanların dikkatini çekmeye çalışır. hem de kendisini fark eden olumsuz davranışlarını kabul eden kümelere dahil olarak bizden uzaklaşmaya başlar. Kimi aileler çocuklarını şımartmamak için ya da sıklıkla eksiklere odaklanmalarından dolayı hoş şeyleri görmek ve söylemek istemezler. Fakat çocuklarımızın aksiye odaklanıp bizden uzaklaşmasını istemiyorsak takdir etmeye itina göstermeliyiz.
E- Sevdiğini Belirli Etmek
İnsanoğlunun sağlıklı bir hayat sürebilmesi için sevme sevilme muhtaçlığının tam olarak doyurulması gerekir. Bilhassa de çocuklar bunu aileleri tarafınca duymak hissetmek isterler. hayatımızdaki en pahalı beşerler ailemiz olduğu biçimde hayat koşullarından, yoğunluktan kaynaklı ya da bunu mazeret ederek onları ne kadar epeyce sevdiğimizi gösteremiyoruz. meğer çocuklar sevildiklerini hissettiklerinde kendilerini inançta hissederler. Bu niçinle çocuklarımızın sevgi lisanına dikkat ederek( dokunsal mı, hizmet mi bekler, lisanla mi ikram ile mi sevildiğini duymak ister gibi) onlara bizim için ne kadar değerli olduklarını göstermeliyiz.
F- Kaliteli Vakit
Günün makul vakit içinderını çocuklarımıza ayırarak onların hislerine ve yaşadıklarına dair paylaşımlarda bulunmak için fırsat yakalamış oluruz. birlikte spor yaparak, oyunlar oynayarak alışverişe giderek, kitap okuma saatleriyle hatta kimi vakit meskene dair işleri birlikte yaparak birlikte vakit geçirme alanlarını genişletebiliriz. bu biçimdece çocuklarımız olumlu ya da olumsuz ne yaşarlarsa yaşasınlar ailelerinin kendilerini dinleyeceklerini ve yanlarında olacaklarını bilirler ve birinci yardım isteyecekleri şahıslarda aileleri olur.