Son yıllarda defalarca gördüğümüz gibi, ayrıcalık krizde. Suçlulukla çözülen, vazgeçmeye hevesli olmadığı bir otorite hakkında gergin olan, iç çatışmalar ve çelişkiler içinde kaybolan ayrıcalık, ciddi bir şekilde kendisini yeniden markalaştırmaya çalıştı, zaman zaman uzun süredir devam eden bileşenlerini yabancılaştırdı, geri adım attı, düzeltti, ellerini sıktı.
Karışıklığa ilişkin en net görüşlerden biri, özellikle New York’ta para, hak ve ilerici taahhütlerin dar bir yelpazesini sergileme ihtiyacının endişeli ve samimi bir birlikteliği paylaştığı seçkine özel okullarda gerçekleşen tartışma ve dönüşüm yoluyla geldi. Uzay. Orta yaşlı bir Siyah öğretmenin, öğrencinin kendi adil sosyal adalet standartlarını karşılamayan metinlerin saldırganlığı üzerine zengin bir beyaz çocuğun eleştirisine katlandığı yer burasıdır.
Öğretmenler ve yöneticiler, farklı bir dizi ideolojiyi desteklemek zorunda hissediyorlar. Bazıları onlarla dalga geçme konusunda endişeli. Ancak onları çok fazla kucaklamak da bir sorundur. Her zaman kolayca görülemeyen çizgiler, hem sınıfın içinde hem de dışında kesişir.
Bu ayın başlarında, Yukarı Batı Yakası’ndaki 313 yıllık okul Trinity’deki öğrenci etkinlikleri direktörü, sağcı bir aktivist grup olan Project Veritas’ın bir görüntü klibi yayınladıktan sonra patlak veren bir skandalın merkezindeydi. Gizli bir görüşmeci tarafından randevuya çıktıkları kisvesi altında çekilmiş.
Düzenlenen görüntüde yönetmen, kendisini onun aktivist eğilimlerini paylaşıyormuş gibi sunan bir adamla içki içiyor. Siyasi inançlarından, bunları işine dahil etme yollarından ve “karşıt görüşlerini ifade etme ve geri itme konusunda kendilerini çok haklı hisseden beyaz çocuklar” olduğu konusundaki hayal kırıklığından bahsediyor.
Yönetmen derse davet etmeyeceği bazı konuşmacılar olduğunu söylemeye devam ediyor. Bu bölücü anda yapmacık tarafsızlığa karşı olan patronunun bu pozisyonda iyi olduğunu, “Trinity’de kim olduğunu gizlemek zorunda olmadığını” – “bizim bütün benliğimizi işe koyabiliriz” dedi.
Ancak görüntü ortaya çıktıktan kısa bir süre sonra, Trinity onu bir soruşturmayı bekleyene kadar ücretli izne çıkardığı için yönetmen hiçbirini getiremedi. Birkaç gün sonra okul müdürü, yönetim kurulu başkanıyla birlikte topluluğa bir mektup göndererek görüntüde iletilen uygulama ve değerleri “ağlamak bize ve bir kapsayıcılık yeri olma taahhüdümüze her şekilde aykırı” dedi. , aidiyet ve açık sorgulama.”
Son birkaç yıldır şehrin özel okul dünyasındaki ayaklanma standartlarına göre, Doğu Köyü’ndeki Grace Kilisesi Okulu’ndaki kıyafet kuralları üzerindeki mevcut sürtüşme nispeten küçük görünüyor, ancak bu, bu okulların neden olduğu uyumsuzluğa emsalsiz bir açıklıkla konuşuyor. kurumlar artık kapana kısılmış durumda. 1894’te, bir asır sonra bohem bir ruhla karakterize edilen Piskoposluk gelenekleri arasında kurulan Grace – birkaç blok ötedeki Friends Seminary gibi – sonunda şehir merkezindeki finans sınıfına hizmet etmeye geldi. On yıl önce, Cooper Meydanı’na bir lise eklendi ve dokuzuncu ila 12. sınıflar için bir kıyafet kuralı getirildi, ancak son birkaç yıl içinde, pandeminin onu zorladığı diğer birçok endişe göz önüne alındığında, yönetim akıllıca gitmesine izin verdi. Önceliklendirme.
Yeni akademik yılın başlamasıyla birlikte kuralların ciddiye alınması gerektiği haberleri geldi. Geçen Pazar, derslerin ilk gününden önce, ikinci sınıf öğrencileri, yeni bir dekanın, eşofman, parmak arası terlik, mini etek, “pantolon olarak giyilen tayt”, spor kıyafetleri içeren uygun olmayan kıyafetlerin bir listesini hazırladığı bir e-posta aldı. şapkalar, atletler ve “belin altına oturan pantolonlar”. Mektup, öğrencilere belirli bir giysiden emin değillerse onu giymemeleri gerektiğini söyleyerek sona erdi.
Dekan, “Okula bir şey getirmek ve bana sorun olup olmadığını sormak istersen, gardırop seçimlerini memnuniyetle gözden geçiririm” diye yazdı, “cezasız veya yargısız.” (Çağdaş ayrıcalığın ayırt edici özelliği, her zaman dinlemesidir; seni duyar.)
Bazı öğrenciler ve veliler, kuralların katı ve arkaik göründüğünden şikayet ederek şaşkına döndüler ve öfkelendiler, bu da Grace’in yeni okul müdürü Robert M. Pennoyer II’den Perşembe günü, kuralların “belirli bir duyguyu teşvik etmek için tasarlandıklarını” açıklayan başka bir mektubu tetikledi. kültür ve toplum” ve bunların “utanç verici veya utandırıcı şekillerde” uygulanmayacağını söyledi. Yine de, özel okul ortamının toplumsal cinsiyetin özgürce ifade edilmesini ve kızların, özellikle bedensel özerklikleri açısından güçlendirilmesini teşvik ettiği coşku göz önüne alındığında, şaşkınlık tek mantıklı yanıt gibi görünüyordu. Geçen bahar Grace, travesti Brita Filter’ı (Jesse Havea’nın sahne adı) şapelinde bir Pride etkinliğinde sergiledi. Brita, kalçasının hemen altına düşen oyuncak bebek elbisesiyle koridorda dans ederken öğrenciler tezahürat yaptı.
Pek çok okul, Grace’de anaokulundan sekizinci sınıfa kadar çocuklar için uygulanan bir politika gibi, dünya çok dramatik bir şekilde değişmiş olsa bile üniformaları dayatmaya devam ederek moda söylemini atlıyor. Ancak bu yılki yeni yönetim altında, okul sözcüsünün açıkladığı gibi, üniformalar “cinsiyetsiz” hale getirildi ve erkeklere isterlerse etek giymekte ve kızlara şort giymekte serbest bırakıldı.
Üniformanın bariz bir avantajı, yıllık 58.000 dolarlık öğrenim ücreti ve artan sayıda çocuğa mali yardım alan okullarda büyük ölçüde konuşulmayan gerilimi sağlayan servet eşitsizliklerini ortadan kaldırabilmesidir. Milyarderin kızının en azından 7.300 dolarlık Chloe Midi elbisesiyle görünmesi engellendi. Ancak, gençler için uygulanan daha bulanık kıyafet kuralları, tipik olarak, öğrencinin dikkatini açıkta kalan etten veya görsel bir tembellik önerisinden daha fazla rahatsız edici olmadığı inancından kaynaklanmaktadır. Bu ölçüye göre, 10$’lık Hanes kolsuz bluz bir sorun, ancak 1500$’lık logolu Prada pamuklu bisiklet yakası iyi.
Grace’deki ve diğer birçok özel okulda, nezaketi sağlamaya odaklanan sosyal medya politikaları, kendi içlerinde çok dikkat dağıtıcı olabilen iç ekonomik eşitsizlikleri kabul etmek için hiçbir şey yapmıyor. Öğrenciler, örneğin, Palm Beach’te veya geniş Bridgehampton çitlerinin önünde polo kıyafetleriyle Instagram’da kendi resimlerini yayınlama pratiğine karşı tipik olarak uyarılmaz. Ebeveynleri genellikle aynı şeyi yapıyor. Her zaman olduğu gibi, yetişkinleri kim denetleyecek?
Karışıklığa ilişkin en net görüşlerden biri, özellikle New York’ta para, hak ve ilerici taahhütlerin dar bir yelpazesini sergileme ihtiyacının endişeli ve samimi bir birlikteliği paylaştığı seçkine özel okullarda gerçekleşen tartışma ve dönüşüm yoluyla geldi. Uzay. Orta yaşlı bir Siyah öğretmenin, öğrencinin kendi adil sosyal adalet standartlarını karşılamayan metinlerin saldırganlığı üzerine zengin bir beyaz çocuğun eleştirisine katlandığı yer burasıdır.
Öğretmenler ve yöneticiler, farklı bir dizi ideolojiyi desteklemek zorunda hissediyorlar. Bazıları onlarla dalga geçme konusunda endişeli. Ancak onları çok fazla kucaklamak da bir sorundur. Her zaman kolayca görülemeyen çizgiler, hem sınıfın içinde hem de dışında kesişir.
Bu ayın başlarında, Yukarı Batı Yakası’ndaki 313 yıllık okul Trinity’deki öğrenci etkinlikleri direktörü, sağcı bir aktivist grup olan Project Veritas’ın bir görüntü klibi yayınladıktan sonra patlak veren bir skandalın merkezindeydi. Gizli bir görüşmeci tarafından randevuya çıktıkları kisvesi altında çekilmiş.
Düzenlenen görüntüde yönetmen, kendisini onun aktivist eğilimlerini paylaşıyormuş gibi sunan bir adamla içki içiyor. Siyasi inançlarından, bunları işine dahil etme yollarından ve “karşıt görüşlerini ifade etme ve geri itme konusunda kendilerini çok haklı hisseden beyaz çocuklar” olduğu konusundaki hayal kırıklığından bahsediyor.
Yönetmen derse davet etmeyeceği bazı konuşmacılar olduğunu söylemeye devam ediyor. Bu bölücü anda yapmacık tarafsızlığa karşı olan patronunun bu pozisyonda iyi olduğunu, “Trinity’de kim olduğunu gizlemek zorunda olmadığını” – “bizim bütün benliğimizi işe koyabiliriz” dedi.
Ancak görüntü ortaya çıktıktan kısa bir süre sonra, Trinity onu bir soruşturmayı bekleyene kadar ücretli izne çıkardığı için yönetmen hiçbirini getiremedi. Birkaç gün sonra okul müdürü, yönetim kurulu başkanıyla birlikte topluluğa bir mektup göndererek görüntüde iletilen uygulama ve değerleri “ağlamak bize ve bir kapsayıcılık yeri olma taahhüdümüze her şekilde aykırı” dedi. , aidiyet ve açık sorgulama.”
Son birkaç yıldır şehrin özel okul dünyasındaki ayaklanma standartlarına göre, Doğu Köyü’ndeki Grace Kilisesi Okulu’ndaki kıyafet kuralları üzerindeki mevcut sürtüşme nispeten küçük görünüyor, ancak bu, bu okulların neden olduğu uyumsuzluğa emsalsiz bir açıklıkla konuşuyor. kurumlar artık kapana kısılmış durumda. 1894’te, bir asır sonra bohem bir ruhla karakterize edilen Piskoposluk gelenekleri arasında kurulan Grace – birkaç blok ötedeki Friends Seminary gibi – sonunda şehir merkezindeki finans sınıfına hizmet etmeye geldi. On yıl önce, Cooper Meydanı’na bir lise eklendi ve dokuzuncu ila 12. sınıflar için bir kıyafet kuralı getirildi, ancak son birkaç yıl içinde, pandeminin onu zorladığı diğer birçok endişe göz önüne alındığında, yönetim akıllıca gitmesine izin verdi. Önceliklendirme.
Yeni akademik yılın başlamasıyla birlikte kuralların ciddiye alınması gerektiği haberleri geldi. Geçen Pazar, derslerin ilk gününden önce, ikinci sınıf öğrencileri, yeni bir dekanın, eşofman, parmak arası terlik, mini etek, “pantolon olarak giyilen tayt”, spor kıyafetleri içeren uygun olmayan kıyafetlerin bir listesini hazırladığı bir e-posta aldı. şapkalar, atletler ve “belin altına oturan pantolonlar”. Mektup, öğrencilere belirli bir giysiden emin değillerse onu giymemeleri gerektiğini söyleyerek sona erdi.
Dekan, “Okula bir şey getirmek ve bana sorun olup olmadığını sormak istersen, gardırop seçimlerini memnuniyetle gözden geçiririm” diye yazdı, “cezasız veya yargısız.” (Çağdaş ayrıcalığın ayırt edici özelliği, her zaman dinlemesidir; seni duyar.)
Bazı öğrenciler ve veliler, kuralların katı ve arkaik göründüğünden şikayet ederek şaşkına döndüler ve öfkelendiler, bu da Grace’in yeni okul müdürü Robert M. Pennoyer II’den Perşembe günü, kuralların “belirli bir duyguyu teşvik etmek için tasarlandıklarını” açıklayan başka bir mektubu tetikledi. kültür ve toplum” ve bunların “utanç verici veya utandırıcı şekillerde” uygulanmayacağını söyledi. Yine de, özel okul ortamının toplumsal cinsiyetin özgürce ifade edilmesini ve kızların, özellikle bedensel özerklikleri açısından güçlendirilmesini teşvik ettiği coşku göz önüne alındığında, şaşkınlık tek mantıklı yanıt gibi görünüyordu. Geçen bahar Grace, travesti Brita Filter’ı (Jesse Havea’nın sahne adı) şapelinde bir Pride etkinliğinde sergiledi. Brita, kalçasının hemen altına düşen oyuncak bebek elbisesiyle koridorda dans ederken öğrenciler tezahürat yaptı.
Pek çok okul, Grace’de anaokulundan sekizinci sınıfa kadar çocuklar için uygulanan bir politika gibi, dünya çok dramatik bir şekilde değişmiş olsa bile üniformaları dayatmaya devam ederek moda söylemini atlıyor. Ancak bu yılki yeni yönetim altında, okul sözcüsünün açıkladığı gibi, üniformalar “cinsiyetsiz” hale getirildi ve erkeklere isterlerse etek giymekte ve kızlara şort giymekte serbest bırakıldı.
Üniformanın bariz bir avantajı, yıllık 58.000 dolarlık öğrenim ücreti ve artan sayıda çocuğa mali yardım alan okullarda büyük ölçüde konuşulmayan gerilimi sağlayan servet eşitsizliklerini ortadan kaldırabilmesidir. Milyarderin kızının en azından 7.300 dolarlık Chloe Midi elbisesiyle görünmesi engellendi. Ancak, gençler için uygulanan daha bulanık kıyafet kuralları, tipik olarak, öğrencinin dikkatini açıkta kalan etten veya görsel bir tembellik önerisinden daha fazla rahatsız edici olmadığı inancından kaynaklanmaktadır. Bu ölçüye göre, 10$’lık Hanes kolsuz bluz bir sorun, ancak 1500$’lık logolu Prada pamuklu bisiklet yakası iyi.
Grace’deki ve diğer birçok özel okulda, nezaketi sağlamaya odaklanan sosyal medya politikaları, kendi içlerinde çok dikkat dağıtıcı olabilen iç ekonomik eşitsizlikleri kabul etmek için hiçbir şey yapmıyor. Öğrenciler, örneğin, Palm Beach’te veya geniş Bridgehampton çitlerinin önünde polo kıyafetleriyle Instagram’da kendi resimlerini yayınlama pratiğine karşı tipik olarak uyarılmaz. Ebeveynleri genellikle aynı şeyi yapıyor. Her zaman olduğu gibi, yetişkinleri kim denetleyecek?