Tam saat 8’de telefon kapandı. “Tenis zamanı!”
Walter Odom Brooklyn’deki Fort Greene Park’taki popüler kortların başlangıç saatlerini açıklarken, oyuncuların her hafta sonu, saat 8 ile 3 arasında her saat başı duyduğu şey budur. Buradaki altı korttan birinde bir saatlik bir slot (çiftler için iki saat) talep etme savaşı, özellikle ılık bir yaz Pazar günü, deriyse olabilir. Ancak New York City Parks and Recreation tenis görevlisi, her zaman var olan panosu ve yankılanan sesiyle, deneyimli tenis profesyonellerinden yeni başlayanlara kadar herkese, önemli olanın kontrol altında olduğuna dair ilk vuruşlarını yapma konusunda güvence vermeyi başarıyor.
2014 yılında Bay Odom, böbrek yetmezliği ile mücadele eden bir arkadaş ve meslektaşının refakatçilik işini devraldı. Konseri alması 20 yılını aldı; önceki görevlerinden biri Brighton Beach tahta kaldırım banyolarını izlemekti. Fort Greene’de büyüyen ve şimdi yakınlarda Bedford Stuyvesant’ta yaşayan Bay Odom, “Tenis için çalışmalısınız” dedi.
Bu sonbaharda emekli olmayı planlıyor. Bay Odom, “67 yaşına geldiğimde anneme verdiğim sözü tutacağımı ve emekli olacağımı söyledim” dedi. “Dinlenme zamanım geldi.”
SABAH KUŞLARI Erken kalkarım, böylece kendimi uyandırabilirim, ihtiyacım olan tüm eşyalarımı toplarım. Sabah 5:25’te evden çıkıyorum ve geçindikçe uyanıyorum. Bazen sabahları bodegaya uğrarım ve benim için kahvemi hazırlarlar. 6:15’te parka gidiyorum ve sabah oyuncu ekibim zaten burada. Gün ağarırken sahaya çıkıyorlar. Bu sabah birisine şunu söyledi: “Hey, bu adama gitmesi gerektiğini söyle. Çok uzun süredir oynuyor!” Ve onlara, Dinle, bu sayılmaz diyorum. Zaman işleyişi saat 8’de başlar. Yatağınızdan saat 5’te kalkıp burada karanlıkta oturup gün ağarana kadar beklerseniz isterseniz iki saat daha kalabilirsiniz. O zaman gömleklerini bile çıkarabilirler. Evvel saat 8 geliyor, sahadan çıkmaları gerektiğini biliyorlar.
“Zaman işleyişi saat 8’de başlar. Yatağınızdan saat 5’te kalkıp burada, karanlıkta oturup gün ağarana kadar beklerseniz, isterseniz iki saat daha kalabilirsiniz.” Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
KÖKLER Fort Greene’de büyürken, güneyin farklı bölgelerinden gelen birçok insanımız vardı ve birçok İtalyan, Porto Rikolu, hatta birkaç Filipinli. Fort Greene Park’ta çiftçilik yaptık. Annem yeşil soğan ve patates dikti ve İtalyanlar anneme gerçekten yemek istediğin mantarları nasıl seçeceğini gösterdi. Tarifler paylaştık, herkes paylaştı. 60’larda ya da 70’lerde büyüdüğüm yer, sanki tüm eller güvertede gibiydi.
GÜZERGAH Liseden mezun olduğumda, karma bir işim vardı. Yapmak istediğim şey çok uzun değildi. Bu yüzden birçok fabrika işi yaptım. Navy Yard’da bir dakika çalıştım çünkü orada fabrikaları vardı. İşten işe atlıyordum ve sonunda kardeşim Stevie, kız kardeşimin devayı almasına yardım etmem gerektiğini söyledi ve bana şehir için bir başvuruda bulundu. Eğitimimi yaptım ve Haziran 1994’te Parklar Departmanındaki ilk işimi aldım. Prospect Park’ta beyzbol sahasındaki kili temizleyip tamir ediyordum. Ondan sonra ’95’te Coney Island’a gittim ve ’96’da Kosciuszko Pool’a gittim. Tenis kazanmam gerekiyordu.
Bay Odom, merkez, Fort Greene müdavimlerinden bazıları ile çevrili. Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
TÜZÜK Tenis bir centilmen sporudur. Burada kurallarım var: küfür yok, tükürmek yok. İnsanlar tişörtlerini üzerinde tutmak zorunda. İnsanlara şunu söylüyorum: “Profesyonelleri görüyor musunuz? Tişörtlerini giydiklerinde pamuk oluyor. Gabardin giymiyorlar, terleyecek ve aşırı ısınabilecekler.” Bununla kendinden geçebilirsin. Mahkemede bayılabilirsin.
YUVALAR Otobüsten indiğim anda, saat 8’deki ilk sıra için bankta oturan üç veya dört kişi görüyorum. Onlara döneceğimi, kahvemi ve küçük atıştırmalıklarımı alıp 7:30’da geri geleceğimi söylüyorum. O zamana kadar, büyük bir çizgi oluşuyor. Tepeden aşağı indiğimi gördüler ve “Walter!” diye bağırdılar. Onlara gizlice girmeye çalışıyorum. Saat 8 olduğunda, “Saat sekiz! Tenis zamanı.” Pazar gününün büyük eğlencesi, müdavimlerim saat 16.00’dan sonra slotlara kaydolduklarında oluyor Ben burada olmadığımda tenisçiler burada oturuyorlar. Gözlerini senin ve her şeyin üzerinde tutanlar onlar.
Cassandra Bunn (sağda) ve Day-Shawn Galloway, Bay Odom’u ziyaret ediyor. Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
ESİN Arthur Ashe ve John McEnroe sahneye çıktıklarında, birdenbire tenis oynamak isteyen daha fazla Siyah insan vardı. McEnroe, oyunu değiştirdi. O zaman herkes, tüm Siyahlar şöyle dedi: “McEnroe’yu izledin mi? O adam şaka değil.” Çünkü önceden herkes sıkıcı olduğunu söylüyordu ama o hakimlere New Yorklu olduğunu bildirdi.
DESTEK GRUBU 3:30’dan sonra günüm bitti. Ve bazen parktan çıkmak zor çünkü sadece tenisçiler değil; herkes sonunda “Merhaba Walter!” der. İşten eve geldiğimde, bir grup insanın dışarıda bir masada oturduğu bir yaşlılar konut projesi var. Bildiğin bir sonraki şey, ben bir şey yapmadan önce konuşmak istiyorlar. Emekli olmaktan korkup korkmadığımı bile soruyorlar. Biraz gergindim ama oradaki kadınlardan biri şöyle dedi: “Walter, emeklilikten sonra hayat var. Git, yapman gerekeni yap, doğru dürüst dinlen ve dışarı çık ve sosyalleş. Ve sonra ne biliyor musun? Tam bir gün geçirmiş olacaksınız.”
Bay Odom, evinin yakınındaki bir içkinin dışında arkadaşlarıyla sohbet ediyor. Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
Walter Odom Brooklyn’deki Fort Greene Park’taki popüler kortların başlangıç saatlerini açıklarken, oyuncuların her hafta sonu, saat 8 ile 3 arasında her saat başı duyduğu şey budur. Buradaki altı korttan birinde bir saatlik bir slot (çiftler için iki saat) talep etme savaşı, özellikle ılık bir yaz Pazar günü, deriyse olabilir. Ancak New York City Parks and Recreation tenis görevlisi, her zaman var olan panosu ve yankılanan sesiyle, deneyimli tenis profesyonellerinden yeni başlayanlara kadar herkese, önemli olanın kontrol altında olduğuna dair ilk vuruşlarını yapma konusunda güvence vermeyi başarıyor.
2014 yılında Bay Odom, böbrek yetmezliği ile mücadele eden bir arkadaş ve meslektaşının refakatçilik işini devraldı. Konseri alması 20 yılını aldı; önceki görevlerinden biri Brighton Beach tahta kaldırım banyolarını izlemekti. Fort Greene’de büyüyen ve şimdi yakınlarda Bedford Stuyvesant’ta yaşayan Bay Odom, “Tenis için çalışmalısınız” dedi.
Bu sonbaharda emekli olmayı planlıyor. Bay Odom, “67 yaşına geldiğimde anneme verdiğim sözü tutacağımı ve emekli olacağımı söyledim” dedi. “Dinlenme zamanım geldi.”
SABAH KUŞLARI Erken kalkarım, böylece kendimi uyandırabilirim, ihtiyacım olan tüm eşyalarımı toplarım. Sabah 5:25’te evden çıkıyorum ve geçindikçe uyanıyorum. Bazen sabahları bodegaya uğrarım ve benim için kahvemi hazırlarlar. 6:15’te parka gidiyorum ve sabah oyuncu ekibim zaten burada. Gün ağarırken sahaya çıkıyorlar. Bu sabah birisine şunu söyledi: “Hey, bu adama gitmesi gerektiğini söyle. Çok uzun süredir oynuyor!” Ve onlara, Dinle, bu sayılmaz diyorum. Zaman işleyişi saat 8’de başlar. Yatağınızdan saat 5’te kalkıp burada karanlıkta oturup gün ağarana kadar beklerseniz isterseniz iki saat daha kalabilirsiniz. O zaman gömleklerini bile çıkarabilirler. Evvel saat 8 geliyor, sahadan çıkmaları gerektiğini biliyorlar.
“Zaman işleyişi saat 8’de başlar. Yatağınızdan saat 5’te kalkıp burada, karanlıkta oturup gün ağarana kadar beklerseniz, isterseniz iki saat daha kalabilirsiniz.” Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
KÖKLER Fort Greene’de büyürken, güneyin farklı bölgelerinden gelen birçok insanımız vardı ve birçok İtalyan, Porto Rikolu, hatta birkaç Filipinli. Fort Greene Park’ta çiftçilik yaptık. Annem yeşil soğan ve patates dikti ve İtalyanlar anneme gerçekten yemek istediğin mantarları nasıl seçeceğini gösterdi. Tarifler paylaştık, herkes paylaştı. 60’larda ya da 70’lerde büyüdüğüm yer, sanki tüm eller güvertede gibiydi.
GÜZERGAH Liseden mezun olduğumda, karma bir işim vardı. Yapmak istediğim şey çok uzun değildi. Bu yüzden birçok fabrika işi yaptım. Navy Yard’da bir dakika çalıştım çünkü orada fabrikaları vardı. İşten işe atlıyordum ve sonunda kardeşim Stevie, kız kardeşimin devayı almasına yardım etmem gerektiğini söyledi ve bana şehir için bir başvuruda bulundu. Eğitimimi yaptım ve Haziran 1994’te Parklar Departmanındaki ilk işimi aldım. Prospect Park’ta beyzbol sahasındaki kili temizleyip tamir ediyordum. Ondan sonra ’95’te Coney Island’a gittim ve ’96’da Kosciuszko Pool’a gittim. Tenis kazanmam gerekiyordu.
Bay Odom, merkez, Fort Greene müdavimlerinden bazıları ile çevrili. Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
TÜZÜK Tenis bir centilmen sporudur. Burada kurallarım var: küfür yok, tükürmek yok. İnsanlar tişörtlerini üzerinde tutmak zorunda. İnsanlara şunu söylüyorum: “Profesyonelleri görüyor musunuz? Tişörtlerini giydiklerinde pamuk oluyor. Gabardin giymiyorlar, terleyecek ve aşırı ısınabilecekler.” Bununla kendinden geçebilirsin. Mahkemede bayılabilirsin.
YUVALAR Otobüsten indiğim anda, saat 8’deki ilk sıra için bankta oturan üç veya dört kişi görüyorum. Onlara döneceğimi, kahvemi ve küçük atıştırmalıklarımı alıp 7:30’da geri geleceğimi söylüyorum. O zamana kadar, büyük bir çizgi oluşuyor. Tepeden aşağı indiğimi gördüler ve “Walter!” diye bağırdılar. Onlara gizlice girmeye çalışıyorum. Saat 8 olduğunda, “Saat sekiz! Tenis zamanı.” Pazar gününün büyük eğlencesi, müdavimlerim saat 16.00’dan sonra slotlara kaydolduklarında oluyor Ben burada olmadığımda tenisçiler burada oturuyorlar. Gözlerini senin ve her şeyin üzerinde tutanlar onlar.
Cassandra Bunn (sağda) ve Day-Shawn Galloway, Bay Odom’u ziyaret ediyor. Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods
ESİN Arthur Ashe ve John McEnroe sahneye çıktıklarında, birdenbire tenis oynamak isteyen daha fazla Siyah insan vardı. McEnroe, oyunu değiştirdi. O zaman herkes, tüm Siyahlar şöyle dedi: “McEnroe’yu izledin mi? O adam şaka değil.” Çünkü önceden herkes sıkıcı olduğunu söylüyordu ama o hakimlere New Yorklu olduğunu bildirdi.
DESTEK GRUBU 3:30’dan sonra günüm bitti. Ve bazen parktan çıkmak zor çünkü sadece tenisçiler değil; herkes sonunda “Merhaba Walter!” der. İşten eve geldiğimde, bir grup insanın dışarıda bir masada oturduğu bir yaşlılar konut projesi var. Bildiğin bir sonraki şey, ben bir şey yapmadan önce konuşmak istiyorlar. Emekli olmaktan korkup korkmadığımı bile soruyorlar. Biraz gergindim ama oradaki kadınlardan biri şöyle dedi: “Walter, emeklilikten sonra hayat var. Git, yapman gerekeni yap, doğru dürüst dinlen ve dışarı çık ve sosyalleş. Ve sonra ne biliyor musun? Tam bir gün geçirmiş olacaksınız.”
Bay Odom, evinin yakınındaki bir içkinin dışında arkadaşlarıyla sohbet ediyor. Kredi… The New York Times için Zakiyyah Woods