“Yeni bir ekolojik birlikte yaşamanın sembolü”
18 Mart'ta, petrolün kamulaştırılmasının 53. yıldönümünün ortasında, PRI lideri, 1999 yılına kadar (ekipmanların sökülmesi ile yapıların sökülmesi arasında) süren bir süreçte rafinerinin derhal kapatılması talimatını yayınladı. Kayıtlar.
#TBT Azcapotzalco'daki 18 de Marzo Rafinerisi'ndeki tank araba filosu, #CDMX, yıl 1946.
(Pemex/Facebook)
Salinas de Gortari'nin eski Başkan Lázaro Cárdenas'ı da övdüğü konuşması, devlete ait Pemex'in modernizasyonunda yeni bir aşamaya başlama ihtiyacına odaklandı. Kapatma duyurusunda, “Cumhuriyet hükümeti sağlığı korumak ve toplumsal uzlaşmaya yanıt vermek için en sert önlemleri kendi kendine uygulamaya isteklidir” dedi.
Ayrıca işçilerin haklarına saygı gösterilmesini teklif etti ve “yanma kuleleri, yarın büyük başkentimizin çocukları için hayat ağaçları olacak” ve o zamana kadar “kirlilik” olarak görülen şeyin bir felakete dönüşmesi için çabaların birleştirilmesi çağrısında bulundu. La Jornada gazetesi konuyla ilgili haber makalelerinden birinde “Mexico City'de yeni bir ekolojik birlikte yaşamanın simgesi” diye haber yaptı.
La Jornada gazetesinin 19 Mart 1991 tarihli kapağı.
(Diana Nava/ Meksika Ulusal Gazete Arşivi)
Kompleksin faaliyetlerinin durdurulmasına temel olarak kullanılan Kentsel Gelişim ve Ekoloji Sekreterliği'nin bir raporunda şunları söyledi: rafineri yılda 103.000 ton kirletici madde salıyor, karbon monoksit, kükürt dioksit ve diğer gazlar arasında; Bu, dönemin gazete kayıtlarına göre, o zamanki Federal Bölge'nin toplam kirletici emisyonlarının yaklaşık %2,4'ü anlamına geliyordu.
“Mexico City ve yakın bölgelerdeki çevre kirliliği, başkentin sakinlerinin yıllar geçtikçe gelişiminin umutsuz seyircileri ve aktörleri haline geldiği bir olgudur. Uno Más Uno gazetesinin 19 Mart 1991 tarihli ana makalesinde şöyle yazıyordu: “Çevre kirliliği, onunla mücadele etmek için gerçekten etkili hiçbir şey yapılmadığı ölçüde, vatandaşlar ile hükümet arasında giderek artan ciddiyet meselesi haline geldi.” Kapatma kararı alındıktan sonra.
Kompleks vardı 1934'te inşa edildi El Águila şirketi tarafından – petrol endüstrisinin millileştirilmesinden önce – o zamanki Federal Bölge'nin ancak 1,5 milyon nüfusu olduğu Azcapotzalco civarında. Kompleks, devlete ait Pemex'in mülkiyetine geçtikten sonra genişletilerek 174 hektarlık bir alana ulaştı.
Uno Más Uno gazetesi de kompleksin kapatılmasını ana haber olarak ele aldı.
(Diana Nava/ Meksika Ulusal Gazete Arşivi)
Ancak dönemin gazetelerine göre, 90'lı yılların başlarında nüfus zaten 10 milyon civarındaydı ve rafinerinin emisyonlarıyla ilgili şikayetler sürekli hale gelmişti. Daha sonra kapanış geldi. “Rafineri metropol bölgesindeki yakıt üretimi ve dağıtımının omurgasıydı; La Jornada gazetesinde yer alan bir makale, “Onun çalışmaları, genişleyen bir şehirde sanayileşmeyi ve hizmetlerin sağlanmasını mümkün kıldı, ancak kentsel alanın düzensiz büyümesi, onu yüksek yoğunluklu nüfus merkezleriyle çevreledi” dedi.
O zamanın hükümeti şifreli Devlete ait Pemex'in kaybı yaklaşık 500 milyon dolarBu, diğer şeylerin yanı sıra, 5.429 işçinin yer değiştirme veya tazminat masraflarını da içeriyordu. O dönemdeki gazete haberlerinde, devlet şirketi yönetiminin bu projeyi planladığı anlatılıyor. yaklaşık 2,5 milyar dolar ayıracağı yeni kompleksin inşaatı. Ancak ikincisi asla gelmedi.
Gazetelerde ayrıca rafine ürünlerin fiyatlarında olası artış, kıtlık ve ABD'den benzin, akaryakıt ve motorin ithalatında artış olabileceğine dair bir uyarı da yer alıyor. Raporlara göre rafineri günde yaklaşık 100 bin varil işleyerek ülkenin merkezindeki tüketicilerin talebini karşıladı.
CDMX'teki 18 de Marzo Rafinerisi'ndeki demiryolu yükleme ve boşaltma istasyonu, 1950'ler.
(Fotoğraf: Facebook / Pemex)
CDMX'in sanayisizleştirilmesi
Rafinerideki faaliyetlerin durdurulması, birçok endüstrinin başkenti terk etmeye başladığı bir aşamanın başlangıcı oldu. Devlet şirketi, yakıt dağıtımı ve depolaması için ayrılan alanın bakımını yaptı.
Ülkenin sanayicileri ve iş odaları, yasama organı ve sivil toplum kompleksin kapatılması konusunda hemfikirdi. “Rafinerinin kapatılması ülke sanayicileri tarafından destekleniyor, bu nedenle hepimizi bir araya getirmesi gereken yeni rafinerinin inşası ve kirlilikle mücadele konusunda mümkün olduğu ölçüde katkı sağlamaya hazırız.” Sanayi Odaları Konfederasyonu'nun (Concamin) kapatma duyurusu ile yayınladığı pozisyon.
Rafineriye ait olan ve aylarca gaz tankı deposu olarak hizmet veren bir mülkün havadan görünümü.
(Claudio Cruz/AFP)
Devlet şirketinin arazisi, daha sonra Parque Bicentenario olarak adlandırılacak olan ve eski PAN başkanı Felipe Calderon tarafından açılışı yapılan binanın inşa edilmesine karar verilen 2007 yılına kadar kullanılmadan kaldı. 55 hektarlık arazi, herhangi bir kirletici maddeden arındırmak için üç yıl boyunca çevresel iyileştirme çalışmaları kapsamındaydı ve resmi bilgilere göre şu anda şehirdeki en büyük ikinci doğal birlikte yaşama alanıdır.
2022 yılının başında site yeniden ilgi odağı oldu. Halen şirket tarafından kullanılan ve yeşil alanın bir parçası olmayan o zamanki rafinerinin depolama amaçlı alanı, aylarca işe yaramaz sıvılaştırılmış petrol gazı tanklarından oluşan büyük bir mezarlığa dönüştü. Pemex'in yan kuruluşu olan Gas Bienestar, faaliyete geçtiği ilk aylarda, toplanan ve yenileriyle değiştirilen binlerce tankı şirketin müşterileri için depolamak için bu mülkü kullandı.
Pemex, o sırada tank deposunun yakındaki nüfus için bir risk oluşturmadığını söylemekle yetindi. Arazinin kullanımının durdurulacağına söz verdi ancak konu hiçbir zaman kamuya açıklanmadı.
18 Mart'ta, petrolün kamulaştırılmasının 53. yıldönümünün ortasında, PRI lideri, 1999 yılına kadar (ekipmanların sökülmesi ile yapıların sökülmesi arasında) süren bir süreçte rafinerinin derhal kapatılması talimatını yayınladı. Kayıtlar.
#TBT Azcapotzalco'daki 18 de Marzo Rafinerisi'ndeki tank araba filosu, #CDMX, yıl 1946.
(Pemex/Facebook)
Salinas de Gortari'nin eski Başkan Lázaro Cárdenas'ı da övdüğü konuşması, devlete ait Pemex'in modernizasyonunda yeni bir aşamaya başlama ihtiyacına odaklandı. Kapatma duyurusunda, “Cumhuriyet hükümeti sağlığı korumak ve toplumsal uzlaşmaya yanıt vermek için en sert önlemleri kendi kendine uygulamaya isteklidir” dedi.
Ayrıca işçilerin haklarına saygı gösterilmesini teklif etti ve “yanma kuleleri, yarın büyük başkentimizin çocukları için hayat ağaçları olacak” ve o zamana kadar “kirlilik” olarak görülen şeyin bir felakete dönüşmesi için çabaların birleştirilmesi çağrısında bulundu. La Jornada gazetesi konuyla ilgili haber makalelerinden birinde “Mexico City'de yeni bir ekolojik birlikte yaşamanın simgesi” diye haber yaptı.
La Jornada gazetesinin 19 Mart 1991 tarihli kapağı.
(Diana Nava/ Meksika Ulusal Gazete Arşivi)
Kompleksin faaliyetlerinin durdurulmasına temel olarak kullanılan Kentsel Gelişim ve Ekoloji Sekreterliği'nin bir raporunda şunları söyledi: rafineri yılda 103.000 ton kirletici madde salıyor, karbon monoksit, kükürt dioksit ve diğer gazlar arasında; Bu, dönemin gazete kayıtlarına göre, o zamanki Federal Bölge'nin toplam kirletici emisyonlarının yaklaşık %2,4'ü anlamına geliyordu.
“Mexico City ve yakın bölgelerdeki çevre kirliliği, başkentin sakinlerinin yıllar geçtikçe gelişiminin umutsuz seyircileri ve aktörleri haline geldiği bir olgudur. Uno Más Uno gazetesinin 19 Mart 1991 tarihli ana makalesinde şöyle yazıyordu: “Çevre kirliliği, onunla mücadele etmek için gerçekten etkili hiçbir şey yapılmadığı ölçüde, vatandaşlar ile hükümet arasında giderek artan ciddiyet meselesi haline geldi.” Kapatma kararı alındıktan sonra.
Kompleks vardı 1934'te inşa edildi El Águila şirketi tarafından – petrol endüstrisinin millileştirilmesinden önce – o zamanki Federal Bölge'nin ancak 1,5 milyon nüfusu olduğu Azcapotzalco civarında. Kompleks, devlete ait Pemex'in mülkiyetine geçtikten sonra genişletilerek 174 hektarlık bir alana ulaştı.
Uno Más Uno gazetesi de kompleksin kapatılmasını ana haber olarak ele aldı.
(Diana Nava/ Meksika Ulusal Gazete Arşivi)
Ancak dönemin gazetelerine göre, 90'lı yılların başlarında nüfus zaten 10 milyon civarındaydı ve rafinerinin emisyonlarıyla ilgili şikayetler sürekli hale gelmişti. Daha sonra kapanış geldi. “Rafineri metropol bölgesindeki yakıt üretimi ve dağıtımının omurgasıydı; La Jornada gazetesinde yer alan bir makale, “Onun çalışmaları, genişleyen bir şehirde sanayileşmeyi ve hizmetlerin sağlanmasını mümkün kıldı, ancak kentsel alanın düzensiz büyümesi, onu yüksek yoğunluklu nüfus merkezleriyle çevreledi” dedi.
O zamanın hükümeti şifreli Devlete ait Pemex'in kaybı yaklaşık 500 milyon dolarBu, diğer şeylerin yanı sıra, 5.429 işçinin yer değiştirme veya tazminat masraflarını da içeriyordu. O dönemdeki gazete haberlerinde, devlet şirketi yönetiminin bu projeyi planladığı anlatılıyor. yaklaşık 2,5 milyar dolar ayıracağı yeni kompleksin inşaatı. Ancak ikincisi asla gelmedi.
Gazetelerde ayrıca rafine ürünlerin fiyatlarında olası artış, kıtlık ve ABD'den benzin, akaryakıt ve motorin ithalatında artış olabileceğine dair bir uyarı da yer alıyor. Raporlara göre rafineri günde yaklaşık 100 bin varil işleyerek ülkenin merkezindeki tüketicilerin talebini karşıladı.
CDMX'teki 18 de Marzo Rafinerisi'ndeki demiryolu yükleme ve boşaltma istasyonu, 1950'ler.
(Fotoğraf: Facebook / Pemex)
CDMX'in sanayisizleştirilmesi
Rafinerideki faaliyetlerin durdurulması, birçok endüstrinin başkenti terk etmeye başladığı bir aşamanın başlangıcı oldu. Devlet şirketi, yakıt dağıtımı ve depolaması için ayrılan alanın bakımını yaptı.
Ülkenin sanayicileri ve iş odaları, yasama organı ve sivil toplum kompleksin kapatılması konusunda hemfikirdi. “Rafinerinin kapatılması ülke sanayicileri tarafından destekleniyor, bu nedenle hepimizi bir araya getirmesi gereken yeni rafinerinin inşası ve kirlilikle mücadele konusunda mümkün olduğu ölçüde katkı sağlamaya hazırız.” Sanayi Odaları Konfederasyonu'nun (Concamin) kapatma duyurusu ile yayınladığı pozisyon.
Rafineriye ait olan ve aylarca gaz tankı deposu olarak hizmet veren bir mülkün havadan görünümü.
(Claudio Cruz/AFP)
Devlet şirketinin arazisi, daha sonra Parque Bicentenario olarak adlandırılacak olan ve eski PAN başkanı Felipe Calderon tarafından açılışı yapılan binanın inşa edilmesine karar verilen 2007 yılına kadar kullanılmadan kaldı. 55 hektarlık arazi, herhangi bir kirletici maddeden arındırmak için üç yıl boyunca çevresel iyileştirme çalışmaları kapsamındaydı ve resmi bilgilere göre şu anda şehirdeki en büyük ikinci doğal birlikte yaşama alanıdır.
2022 yılının başında site yeniden ilgi odağı oldu. Halen şirket tarafından kullanılan ve yeşil alanın bir parçası olmayan o zamanki rafinerinin depolama amaçlı alanı, aylarca işe yaramaz sıvılaştırılmış petrol gazı tanklarından oluşan büyük bir mezarlığa dönüştü. Pemex'in yan kuruluşu olan Gas Bienestar, faaliyete geçtiği ilk aylarda, toplanan ve yenileriyle değiştirilen binlerce tankı şirketin müşterileri için depolamak için bu mülkü kullandı.
Pemex, o sırada tank deposunun yakındaki nüfus için bir risk oluşturmadığını söylemekle yetindi. Arazinin kullanımının durdurulacağına söz verdi ancak konu hiçbir zaman kamuya açıklanmadı.