Asad Syrkett, Hearst Magazines’in şimdiye kadarki en genç baş editörü olduğunda, denetleyeceği parlak iç tasarım Elle Decor’daki hedeflerinden biri eğlenmekti. İki yıl içinde, 33 yaşındaki Bay Syrkett, kariyerinin en eğlenceli zamanını yaşadığını söyledi.
Onun gözetimi altındaki projeler arasında New York’un kuzeyindeki Gürcü çiftlik evlerinin yanı sıra Milano’da poliüretan kaktüslü bir apartman dairesi de yer aldı. Ayrıca, 17. yüzyıl tasarım stili Chinoiserie’yi çevreleyen sosyokültürel sorunları araştıran biri gibi kışkırtıcı makaleler yayınladı.
Kendi dairesinde herhangi bir tasarım hatası var mı? İkinci el bir mağazadan satın aldığı ve Brooklyn’deki Crown Heights’taki evine uğrayabilecek misafirler için her zaman tam olarak hazırlanmış yemek masası “bakıcı değil” olsa da, onları kabul etmeyecek. Şu anda, siyah beyaz bir Marimekko masa örtüsüyle kaplı.
“Yani, sofra düzenim ‘Downton Abbey’deki uşakla bir araya gelir mi? Hayır. Ama bana çok neşe getiriyor.” Uygun bir yer minderi ve keten peçeteler her zaman deneyimi yükseltir dedi. “Tasarımın gücü bu ve onu bu kadar çok sevmemin nedeni bu.”
aziz kupa Sabah insanı değilim ama televizyonda oynuyorum, hep söylerim. 20’li yaşlarımın başından beri uyuyamıyorum, vücudum beni 6:30 ya da 7 gibi kaldırıyor. 90 derecelik yazın bile yaptığım ilk şey, sıcak, gevşek yapraklı yeşil çay yapmak. Kahve beni oldukça gergin yapar. İtalya’dan çok sevdiğim yeşil bir Ginori kupasına kaç metal poşet koyacağım.
Bay Syrkett ve en iyi arkadaşı Catherine Kirk, Brooklyn, Fort Greene’deki Fort Pilates’te. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
İÇ KEDİ Sonra derse hazırlanırım. Citi Biking’den 20 dakika önce Fort Greene’e gitmeden önce biraz esneme yapıyorum, park edip kendi bisikletimi kilitlemekten daha kolay. 2017 dağ bisikleti kazasından sonra omzumu iyileştirmek için – orman jimnastiği görünümlü makinedeki türden – reformcu Pilates’e gitmeye başladım. Oh, bu cümle beni gerçekte olduğumdan çok daha sağlam gösteriyor. Ben bir ev kedisiyim, ancak ortağımı Meksika’da bir bisiklet gezisine çıkarak mizah yaptım. Ve düştüm.
REFORM YAPIMI Dansçı arkadaşım Catherine ve ben saat 9’da Fort Pilates’in Fulton’daki ana mekanına gidiyoruz, Columbia’da biraz dans ettim ve üniversiteden biraz sonra da. Ben mutlaka tipik Pilates demonuz değilim, ancak bunun değiştiğini düşünüyorum. Fort’a ilk gitmeye başladığımda, diğer katılımcılar genellikle beyaz, biraz daha yaşlı Brooklyn hanımlarıydı. “Dansçı mısın?” diye sordum. çok fazla. O alanda kesinlikle benimle ilgili bir merak olsa da, bu zararsız hissettiriyordu. sadece bir elemanOdada sana benzeyen tek kişi sen olduğun zaman.
Bayan Kirk ile smoothie molası. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
PATLAMALI KÖPÜKLER Her ne sebeple olursa olsun, birçok üniversite arkadaşım Brooklyn’e yerleşti. Yani Pilates’ten sonra çocuğu olan biriyle sık sık öğlen planı yaparım. Brooklyn Müzesi’nde buluşacağız , benim dairemden sokağın yukarısında. Sadece yetişmek için değil – şehrin medya balonunda çıkmaza girmek çok kolay. Dergilerde, tasarımda veya mimaride olmayan biriyle takılmak beynimi burkuyor.
KÜÇÜK YANGINLAR Bunu yapmamaya çalışmama ve hafta sonlarının işten uzakta olacağına olan inancıma rağmen, her Pazar, bazen 3 ile 5 arasında, bir saatlik e-posta geliyor. Daha sonra, akşamımı ve Pazartesi’den önce gerçekten gevşeme yeteneğimi ihlal edecek. Ama gelen kutusunda can sıkıcı bir şey varsa, önceden bilmeyi tercih ederim. Yanıt verirsem, Outlook’ta ertesi sabah 8’e planlayabileceğim bir şey var. Benim görüşüm, eğer varsa dır-dirküçük bir yangın, yanıtlar muhtemelen pazartesiye kadar bekleyebilir.
İKİ KOKU Annemle babam beni dünyaya getirdiklerinde gerçekten çok gençtiler, annem Mekke 16 yaşındaydı. Çocuk olmakla ilişkilendirdiğim bir şey, onun tütsü ve mür tütsüsü yakması, sakin bir şekilde başka bir duyuyu harekete geçirerek bu değişimin akşama dönüşmesiydi. Müslüman olarak yetiştirildim; esas olarak Harlem’de. Atlantic Avenue üzerinde, Crown Heights’ta Medine tütsüleri ve yağları satan bir sürü dükkan var. Namaz kilimleri. Her neyse, sadece 10 dakikalığına bir sopa yakacağım, artık bütün dairen dumanla dolacak.
Bay Syrkett, Brooklyn Müzesi’ndeki Virgil Abloh sergisi “Figürler”e uğradı. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
korkak şarap anı Akşam yemeği planıma kadar tütsü ile bir kadeh şarap alacağım. Şaraptaki funk’u seviyorum: yani, Yunanca, Gürcüce. Turuncu veya Lambrusco gibi parlak bir kırmızı olabilir. Evet, yaz sonunda bir pazar günü, tasarım arkadaşlarına Camillo’da pizza yemek için buluşmak isteyip istemediklerini sormak için mesaj atarken soğuk bir şarap anını seviyorum.
EDEBİYAT MEDİKALLERİ Okumak benim Ambien’im. Kesinlikle panik atak geçirmeyecek harika bir konu değilse, yatmadan önce sadece kurgu okurum. 80’li ve 90’lı yıllarda bilim kurgu dalında ödüller kazanan Octavia Butler’ın derinliklerine daldım. Kıyamet sonrası romanlarından biri olan “Parable of the Sower” kısa süre önce kültürel sohbete geri döndü çünkü konusu kurgusal bir 2024 Amerika’da kuruldu ve aslında şu anda politik olarak bulunduğumuz yerle paralellik gösteriyor. yani, ben olumsuzluk Geceleri bunu okuyorum ama başucumda duruyor. Brooklyn’de yaşayan ve yaz sayımız için bir makale yazan Xochitl Gonzales’in “Olga Öldü Rüya” kitabına girmek.
Battaniyelerin Altında Midtown’a zamanında varmak için sabah 6’da kalkmam gerektiğini bildiğimden, okuma genellikle tam 10’da başlar. Çift haneli saatlerle, yorganın altında olmayı severim, her zaman söylerim.
Pazar Rutini okuyucuları Asad Syrkett’i Twitter @AsadSyrkett veya Instagram @as4d üzerinden takip edebilir.
Onun gözetimi altındaki projeler arasında New York’un kuzeyindeki Gürcü çiftlik evlerinin yanı sıra Milano’da poliüretan kaktüslü bir apartman dairesi de yer aldı. Ayrıca, 17. yüzyıl tasarım stili Chinoiserie’yi çevreleyen sosyokültürel sorunları araştıran biri gibi kışkırtıcı makaleler yayınladı.
Kendi dairesinde herhangi bir tasarım hatası var mı? İkinci el bir mağazadan satın aldığı ve Brooklyn’deki Crown Heights’taki evine uğrayabilecek misafirler için her zaman tam olarak hazırlanmış yemek masası “bakıcı değil” olsa da, onları kabul etmeyecek. Şu anda, siyah beyaz bir Marimekko masa örtüsüyle kaplı.
“Yani, sofra düzenim ‘Downton Abbey’deki uşakla bir araya gelir mi? Hayır. Ama bana çok neşe getiriyor.” Uygun bir yer minderi ve keten peçeteler her zaman deneyimi yükseltir dedi. “Tasarımın gücü bu ve onu bu kadar çok sevmemin nedeni bu.”
aziz kupa Sabah insanı değilim ama televizyonda oynuyorum, hep söylerim. 20’li yaşlarımın başından beri uyuyamıyorum, vücudum beni 6:30 ya da 7 gibi kaldırıyor. 90 derecelik yazın bile yaptığım ilk şey, sıcak, gevşek yapraklı yeşil çay yapmak. Kahve beni oldukça gergin yapar. İtalya’dan çok sevdiğim yeşil bir Ginori kupasına kaç metal poşet koyacağım.
Bay Syrkett ve en iyi arkadaşı Catherine Kirk, Brooklyn, Fort Greene’deki Fort Pilates’te. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
İÇ KEDİ Sonra derse hazırlanırım. Citi Biking’den 20 dakika önce Fort Greene’e gitmeden önce biraz esneme yapıyorum, park edip kendi bisikletimi kilitlemekten daha kolay. 2017 dağ bisikleti kazasından sonra omzumu iyileştirmek için – orman jimnastiği görünümlü makinedeki türden – reformcu Pilates’e gitmeye başladım. Oh, bu cümle beni gerçekte olduğumdan çok daha sağlam gösteriyor. Ben bir ev kedisiyim, ancak ortağımı Meksika’da bir bisiklet gezisine çıkarak mizah yaptım. Ve düştüm.
REFORM YAPIMI Dansçı arkadaşım Catherine ve ben saat 9’da Fort Pilates’in Fulton’daki ana mekanına gidiyoruz, Columbia’da biraz dans ettim ve üniversiteden biraz sonra da. Ben mutlaka tipik Pilates demonuz değilim, ancak bunun değiştiğini düşünüyorum. Fort’a ilk gitmeye başladığımda, diğer katılımcılar genellikle beyaz, biraz daha yaşlı Brooklyn hanımlarıydı. “Dansçı mısın?” diye sordum. çok fazla. O alanda kesinlikle benimle ilgili bir merak olsa da, bu zararsız hissettiriyordu. sadece bir elemanOdada sana benzeyen tek kişi sen olduğun zaman.
Bayan Kirk ile smoothie molası. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
PATLAMALI KÖPÜKLER Her ne sebeple olursa olsun, birçok üniversite arkadaşım Brooklyn’e yerleşti. Yani Pilates’ten sonra çocuğu olan biriyle sık sık öğlen planı yaparım. Brooklyn Müzesi’nde buluşacağız , benim dairemden sokağın yukarısında. Sadece yetişmek için değil – şehrin medya balonunda çıkmaza girmek çok kolay. Dergilerde, tasarımda veya mimaride olmayan biriyle takılmak beynimi burkuyor.
KÜÇÜK YANGINLAR Bunu yapmamaya çalışmama ve hafta sonlarının işten uzakta olacağına olan inancıma rağmen, her Pazar, bazen 3 ile 5 arasında, bir saatlik e-posta geliyor. Daha sonra, akşamımı ve Pazartesi’den önce gerçekten gevşeme yeteneğimi ihlal edecek. Ama gelen kutusunda can sıkıcı bir şey varsa, önceden bilmeyi tercih ederim. Yanıt verirsem, Outlook’ta ertesi sabah 8’e planlayabileceğim bir şey var. Benim görüşüm, eğer varsa dır-dirküçük bir yangın, yanıtlar muhtemelen pazartesiye kadar bekleyebilir.
İKİ KOKU Annemle babam beni dünyaya getirdiklerinde gerçekten çok gençtiler, annem Mekke 16 yaşındaydı. Çocuk olmakla ilişkilendirdiğim bir şey, onun tütsü ve mür tütsüsü yakması, sakin bir şekilde başka bir duyuyu harekete geçirerek bu değişimin akşama dönüşmesiydi. Müslüman olarak yetiştirildim; esas olarak Harlem’de. Atlantic Avenue üzerinde, Crown Heights’ta Medine tütsüleri ve yağları satan bir sürü dükkan var. Namaz kilimleri. Her neyse, sadece 10 dakikalığına bir sopa yakacağım, artık bütün dairen dumanla dolacak.
Bay Syrkett, Brooklyn Müzesi’ndeki Virgil Abloh sergisi “Figürler”e uğradı. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
korkak şarap anı Akşam yemeği planıma kadar tütsü ile bir kadeh şarap alacağım. Şaraptaki funk’u seviyorum: yani, Yunanca, Gürcüce. Turuncu veya Lambrusco gibi parlak bir kırmızı olabilir. Evet, yaz sonunda bir pazar günü, tasarım arkadaşlarına Camillo’da pizza yemek için buluşmak isteyip istemediklerini sormak için mesaj atarken soğuk bir şarap anını seviyorum.
EDEBİYAT MEDİKALLERİ Okumak benim Ambien’im. Kesinlikle panik atak geçirmeyecek harika bir konu değilse, yatmadan önce sadece kurgu okurum. 80’li ve 90’lı yıllarda bilim kurgu dalında ödüller kazanan Octavia Butler’ın derinliklerine daldım. Kıyamet sonrası romanlarından biri olan “Parable of the Sower” kısa süre önce kültürel sohbete geri döndü çünkü konusu kurgusal bir 2024 Amerika’da kuruldu ve aslında şu anda politik olarak bulunduğumuz yerle paralellik gösteriyor. yani, ben olumsuzluk Geceleri bunu okuyorum ama başucumda duruyor. Brooklyn’de yaşayan ve yaz sayımız için bir makale yazan Xochitl Gonzales’in “Olga Öldü Rüya” kitabına girmek.
Battaniyelerin Altında Midtown’a zamanında varmak için sabah 6’da kalkmam gerektiğini bildiğimden, okuma genellikle tam 10’da başlar. Çift haneli saatlerle, yorganın altında olmayı severim, her zaman söylerim.
Pazar Rutini okuyucuları Asad Syrkett’i Twitter @AsadSyrkett veya Instagram @as4d üzerinden takip edebilir.