Erik Longabardi, Queens’teki Cross Island Parkway’in sıkışık, monoton bir şeridinde arabasını sürerken yolun kenarında büyüyen bir sıra elma ağacı gördü.
Oraya nasıl geldikleri belli değildi. Birisi arabada elma yiyip camdan dışarı atmış olabilir. Ya da belki ağaçlar eski bir meyve bahçesinin kalıntılarıydı. Tek bildiği o meyveyi istediğiydi.
Long Island’daki bir köy olan Roslyn’den 42 yaşında bir devlet okulu öğretmeni olan Bay Longabardi, otoyoldan hızla çıktı, ağaçlara en yakın binaya yaklaştı ve oradaki muhafızdan elmaları toplamak için izin istedi. Muhafız bir meslektaşına danıştı ve ona tek bir uyarıyla onay verdiler: kuşlar için biraz meyve bırakması.
Long Island ve Queens’deki dağınık elma ağaçlarını görüp onları aramak, Bay Longabardi’nin tutkusu, fotoğraf rötuşçusu olarak çalışan ve Glen Cove’da yaşayan 32 yaşındaki iş ortağı Benford Lepley ile paylaşıyor. Birlikte, alışveriş merkezlerinin veya terk edilmiş manastırların yakınında, küçük çiftliklerde ve konut bahçelerinde ve evet, otoyol kenarında elma topladılar. Daha sonra Bay Lepley’nin Roslyn’deki garajında yaptıkları yolculukların meyvelerinden şarap ve elma şarabı yaparlar.
Bay Longabardi’nin Long Island’daki garajında elmalar ve şaraplar sıkılıyor. Kredi… The New York Times için Johnny Milano
2017 yılında tanıtılan küçük ama prestijli etiketleri Floral Terranes, Gramercy Tavern, en az bir Momofuku lokasyonu ve Olmsted gibi yüksek profilli New York City restoranlarının menülerinde yer aldı. Elma şarabının çoğunun hikayesi var. Geçen yıl piyasaya sürdükleri İda, sağanak yağmurlar ve İda Kasırgası’ndan gelen rüzgarların bölgeye çarpmasından sonra vaktinden önce yere atılan elmalardan yapılıyor. 2018’de piyasaya sürdükleri Banbury Farm Cider, DNA’nın yapısının keşfindeki rolüyle bilinen Cold Spring Harbor’daki laboratuvarın bir parçası olan eski bir çiftlikten elde edilen elmalarla yapılıyor.
Şarap yazarı ve “To Fall in Love Drink This” adlı yeni anı kitabının yazarı Alice Feiring, “Konularının çeşitliliği ve meyveyi ele alma biçimleri göz önüne alındığında, elma şarabında dikkate değer farklılıklara izin veriyor” dedi. Floral Terrane ve yaklaşımı. “Sezonu ve o sezonda neler olduğunu keşfetmenin bir yolu.”
Ödüllü bir sommelier olan Pascaline Lepeltier de aynı fikirde. Elma ağaçları için son derece elverişli olan bu mikro iklimde yaşıyoruz ve onları lezzetli ürünler yapmak için kullanmalıyız” dedi. “Erik ve Benford’un projesi bunun en iyi temsilidir. Elma şarabı servis ettiğimde insanlara tüketiciler olarak nasıl daha bilinçli ve dikkatli olacaklarını öğretebilirim.”
Floral Terranes’in Long Island’ın Kuzey Çatalındaki Floral Park, Queens’ten Orient’e kadar uzanan ağaç ortakları vardır. Ancak sahipleri daha fazlasını bulmaya kararlıdır. Bay Lepley, “Henüz bulamadığımız ve gözümüzü açık tuttuğumuz çok sayıda ağaç var” dedi. Her iki adam da projelerini açıklayan elmalarla resimlenmiş el yazısı mektuplar taşıyor; birinin mülkünde bir ağaç görürlerse posta kutusuna bir not bırakabilirler. Bay Lepley, “Arabada bir not defteri tutuyorum ve ağaçları gördüğüm yerlere not alıyorum” dedi.
Otoparkta elma toplama. Kredi… The New York Times için Johnny Milano
İki mal sahibi Instagram’da bir araya geldi ve her ikisi de düzenli olarak toplanmış meyve ile elma şarabı yapmak hakkında paylaşımlarda bulundu. Anlık bir bağlantıydı. Bay Lepley, “Erik’i ekledim ve o hemen ‘Bugün gel’ dedi” dedi. “Ateş çukuru yaptı ve birbirimizin eşyalarını denedik.”
Çiftlikten çatala hareketinin ilk günlerinde restoranlarda sürdürülebilir malzemelerle tanışan Bay Longabardi, kısa süre sonra yerel tarımla ilgilenmeye başladı. Şarap yazarı Bayan Feiring, “Eric ile tanıştığımda yiyecek arıyordu ve bir bahçesi vardı ve Roslyn’de yerel bir çiftçi pazarının açılmasına derinden dahil oldu” dedi. “Long Island’da büyüyen şeylere derinden uyum sağladı.”
Bay Lepley, kuzey Alabama’da çiftçiliği öğrendi, burada bir çiftlik kuluçka programına katıldı ve üniversiteden mezun olduktan sonra bir fermantasyon işinin kurucu ortağı oldu.
Daha sonra NY, Wurtsboro’ya taşındı ve burada erken Amerikalılar tarafından geleneksel meyve bahçeleri ve tekniklerle yapılan elma şarabını yeniden yaratan bir şirket olan Aaron Burr Cider için çalıştı. Oradayken elma şarabı yapmak için toplanmış elmaları kullanmayı denedi.
“Elma toplamak için ilk aldığım yerlerden biri okul bahçesindeki çitlerdi,” dedi. “Yerlerin kenarlarında pek çok ilginç tür yetişir, çünkü kuşlar çitlere oturur ve yengeç elma tohumlarını dışarı atar ve sonra yeni ağaçlar büyümeye başlar.”
2017 yılına kadar Bay Longabardi ve elma arayışı ile güçlerini birleştirdi. Paylaştıkları tek kural: Seçmeden önce izin alın.
Bu konuşmalar bazen daha fazla fırsata yol açabilir. Bay Longabardi, “İzin aldığımızda bu bir ilişkiye dönüşüyor” dedi ve “Arkadaşımla konuşuyordum ve onun da bir elma ağacı var” diyorlar.” Sommelier Bayan Lepeltier, yakın zamanda bahçesindeki elma ağaçlarıyla ne yapacağını bilemeyen arkadaşını Floral Terranes’e yönlendirdi.
Yerel bir çiftliğin bekçisi, “İklimimizde hangi ağaçların mutlu olduğunu öğreniyorlar” dedi. “Mutlu ve üretecek elma çeşitleri buluyorlar ve bu tüm Long Island için iyi.” Kredi… The New York Times için Johnny Milano
Ancak anlaşma yapmak, sınırda takıntılı olabilen azim gerektirebilir. Geçen yıl, özel bir mülkte birkaç elma ağacı gördükten sonra, iki adam posta kutusuna bir mektup bıraktı, ancak yanıt alamadı. Birkaç gün sonra, Bay Longabardi, muhtemelen tesadüfi olmayan bir yoldan geçerken, sahibini dışarıda gördü ve onunla konuştu. Birkaç gün sonra ev sahibinin karısına ve kızına, onlar araba yolundayken, market alışverişini boşaltırken yaklaşan Bay Lepley, “Bize geri döneceğini söyledi ama asla yapmadı” diye hatırladı.
Bay Lepley, “O an, sanki arkadaşça bir takip yapıyormuşum gibi, sınırlarımı biraz zorladı” dedi. “Bu çalışma ile kendinizi maruz kalmış hissedebilirsiniz.” (Aile sonunda ağacı kullanmasına izin verdi. Bay Lepley, “Yaklaşık 500 kilo elma toplayabildim” dedi.)
Diğerleriyle, neredeyse o kadar zor değil. Birçok ağaç sahibi ya elmalarını verir ya da iş ya da elma şarabı için takas eder.
70 yaşındaki botanik sanatçısı Pat Giancontieri, Oakdale’deki eski bir malikanenin orijinal kapı kulübesi olan bir kulübede yaşıyor. Ön bahçesinde en az 20 fit uzunluğunda ve 20 fit genişliğinde bir elma ağacı var. 1915 tarihli Town & Country dergisinde evimin bir fotoğrafını buldum ve içinde ağaç vardı, bu yüzden en az 107 yaşında olduğunu kanıtlayabiliriz” dedi.
Bay Longabardi ona yaklaşmadan önce, ara sıra elmaları bütün olarak yer veya turta yapardı. “Ama çoğunlukla onları kuşlar ve sincaplar için bıraktık” dedi.
Şimdi Bayan Giancontieri, bunların kullanılmaya başlanmasından dolayı çok mutlu olduğunu söyledi. Ayrıca bağışlanan meyve karşılığında ağacını minimum bir maliyetle budatıyor. Queens County Çiftlik Müzesi’nin yönetici direktörü Jennifer Walden Weprin, Floral Terranes gelmeden önce kimsenin mülkün 25 elma ağacından devayı almadığını söyledi. “Yalnızca 25 ağaçla burada yaptığımız işin büyük kısmı bu değil” dedi. “Bizi ve elmalarımızı nasıl bulduklarını bilmiyorum ama bizimle çalışmak istemelerine sevindim.” Meyve karşılığında Bay Longabardi ve Bay Lepley, müzede elma şarabı yapımı üzerine birkaç ders verecekler.
NY, Old Bethpage’deki Restorasyon Çiftliği’nin bekçisi Glenn Aldridge, Floral Terranes ortaya çıkmadan önce, yedi dönümlük arazideki 40 ağaç bir yana, Long Island elmaları konusunda kimsenin bu düzeyde uzmanlığa sahip olmadığını söyledi. “İklimimizde hangi ağaçların mutlu olduğunu öğreniyorlar” dedi. “Mutlu ve üretecek elma çeşitleri buluyorlar ve bu tüm Long Island için iyi.”
Bay Lepley’nin artık evinde, daha dayanıklı bulduğu, gürültülü, kirli otoyolların kenarında meyve veren veya sel ve kasırgalardan sonra gelişen ağaçların bazılarını klonladığı bir fidanlık var. O ve Bay Longabardi, bu ağaçlardan elde edilen meyveleri kullanmayabilirken, “onu çoğaltabilir ve daha iyi koşullarda büyümesini izleyebiliriz” dedi Bay Lepley. “Kim bilir? Elma şarabı yapımında önde gelen meyvenin Queens’de bir otoyolda yetişen meyveler olabileceğini görebiliriz.”
Oraya nasıl geldikleri belli değildi. Birisi arabada elma yiyip camdan dışarı atmış olabilir. Ya da belki ağaçlar eski bir meyve bahçesinin kalıntılarıydı. Tek bildiği o meyveyi istediğiydi.
Long Island’daki bir köy olan Roslyn’den 42 yaşında bir devlet okulu öğretmeni olan Bay Longabardi, otoyoldan hızla çıktı, ağaçlara en yakın binaya yaklaştı ve oradaki muhafızdan elmaları toplamak için izin istedi. Muhafız bir meslektaşına danıştı ve ona tek bir uyarıyla onay verdiler: kuşlar için biraz meyve bırakması.
Long Island ve Queens’deki dağınık elma ağaçlarını görüp onları aramak, Bay Longabardi’nin tutkusu, fotoğraf rötuşçusu olarak çalışan ve Glen Cove’da yaşayan 32 yaşındaki iş ortağı Benford Lepley ile paylaşıyor. Birlikte, alışveriş merkezlerinin veya terk edilmiş manastırların yakınında, küçük çiftliklerde ve konut bahçelerinde ve evet, otoyol kenarında elma topladılar. Daha sonra Bay Lepley’nin Roslyn’deki garajında yaptıkları yolculukların meyvelerinden şarap ve elma şarabı yaparlar.
Bay Longabardi’nin Long Island’daki garajında elmalar ve şaraplar sıkılıyor. Kredi… The New York Times için Johnny Milano
2017 yılında tanıtılan küçük ama prestijli etiketleri Floral Terranes, Gramercy Tavern, en az bir Momofuku lokasyonu ve Olmsted gibi yüksek profilli New York City restoranlarının menülerinde yer aldı. Elma şarabının çoğunun hikayesi var. Geçen yıl piyasaya sürdükleri İda, sağanak yağmurlar ve İda Kasırgası’ndan gelen rüzgarların bölgeye çarpmasından sonra vaktinden önce yere atılan elmalardan yapılıyor. 2018’de piyasaya sürdükleri Banbury Farm Cider, DNA’nın yapısının keşfindeki rolüyle bilinen Cold Spring Harbor’daki laboratuvarın bir parçası olan eski bir çiftlikten elde edilen elmalarla yapılıyor.
Şarap yazarı ve “To Fall in Love Drink This” adlı yeni anı kitabının yazarı Alice Feiring, “Konularının çeşitliliği ve meyveyi ele alma biçimleri göz önüne alındığında, elma şarabında dikkate değer farklılıklara izin veriyor” dedi. Floral Terrane ve yaklaşımı. “Sezonu ve o sezonda neler olduğunu keşfetmenin bir yolu.”
Ödüllü bir sommelier olan Pascaline Lepeltier de aynı fikirde. Elma ağaçları için son derece elverişli olan bu mikro iklimde yaşıyoruz ve onları lezzetli ürünler yapmak için kullanmalıyız” dedi. “Erik ve Benford’un projesi bunun en iyi temsilidir. Elma şarabı servis ettiğimde insanlara tüketiciler olarak nasıl daha bilinçli ve dikkatli olacaklarını öğretebilirim.”
Floral Terranes’in Long Island’ın Kuzey Çatalındaki Floral Park, Queens’ten Orient’e kadar uzanan ağaç ortakları vardır. Ancak sahipleri daha fazlasını bulmaya kararlıdır. Bay Lepley, “Henüz bulamadığımız ve gözümüzü açık tuttuğumuz çok sayıda ağaç var” dedi. Her iki adam da projelerini açıklayan elmalarla resimlenmiş el yazısı mektuplar taşıyor; birinin mülkünde bir ağaç görürlerse posta kutusuna bir not bırakabilirler. Bay Lepley, “Arabada bir not defteri tutuyorum ve ağaçları gördüğüm yerlere not alıyorum” dedi.
Otoparkta elma toplama. Kredi… The New York Times için Johnny Milano
İki mal sahibi Instagram’da bir araya geldi ve her ikisi de düzenli olarak toplanmış meyve ile elma şarabı yapmak hakkında paylaşımlarda bulundu. Anlık bir bağlantıydı. Bay Lepley, “Erik’i ekledim ve o hemen ‘Bugün gel’ dedi” dedi. “Ateş çukuru yaptı ve birbirimizin eşyalarını denedik.”
Çiftlikten çatala hareketinin ilk günlerinde restoranlarda sürdürülebilir malzemelerle tanışan Bay Longabardi, kısa süre sonra yerel tarımla ilgilenmeye başladı. Şarap yazarı Bayan Feiring, “Eric ile tanıştığımda yiyecek arıyordu ve bir bahçesi vardı ve Roslyn’de yerel bir çiftçi pazarının açılmasına derinden dahil oldu” dedi. “Long Island’da büyüyen şeylere derinden uyum sağladı.”
Bay Lepley, kuzey Alabama’da çiftçiliği öğrendi, burada bir çiftlik kuluçka programına katıldı ve üniversiteden mezun olduktan sonra bir fermantasyon işinin kurucu ortağı oldu.
Daha sonra NY, Wurtsboro’ya taşındı ve burada erken Amerikalılar tarafından geleneksel meyve bahçeleri ve tekniklerle yapılan elma şarabını yeniden yaratan bir şirket olan Aaron Burr Cider için çalıştı. Oradayken elma şarabı yapmak için toplanmış elmaları kullanmayı denedi.
“Elma toplamak için ilk aldığım yerlerden biri okul bahçesindeki çitlerdi,” dedi. “Yerlerin kenarlarında pek çok ilginç tür yetişir, çünkü kuşlar çitlere oturur ve yengeç elma tohumlarını dışarı atar ve sonra yeni ağaçlar büyümeye başlar.”
2017 yılına kadar Bay Longabardi ve elma arayışı ile güçlerini birleştirdi. Paylaştıkları tek kural: Seçmeden önce izin alın.
Bu konuşmalar bazen daha fazla fırsata yol açabilir. Bay Longabardi, “İzin aldığımızda bu bir ilişkiye dönüşüyor” dedi ve “Arkadaşımla konuşuyordum ve onun da bir elma ağacı var” diyorlar.” Sommelier Bayan Lepeltier, yakın zamanda bahçesindeki elma ağaçlarıyla ne yapacağını bilemeyen arkadaşını Floral Terranes’e yönlendirdi.
Yerel bir çiftliğin bekçisi, “İklimimizde hangi ağaçların mutlu olduğunu öğreniyorlar” dedi. “Mutlu ve üretecek elma çeşitleri buluyorlar ve bu tüm Long Island için iyi.” Kredi… The New York Times için Johnny Milano
Ancak anlaşma yapmak, sınırda takıntılı olabilen azim gerektirebilir. Geçen yıl, özel bir mülkte birkaç elma ağacı gördükten sonra, iki adam posta kutusuna bir mektup bıraktı, ancak yanıt alamadı. Birkaç gün sonra, Bay Longabardi, muhtemelen tesadüfi olmayan bir yoldan geçerken, sahibini dışarıda gördü ve onunla konuştu. Birkaç gün sonra ev sahibinin karısına ve kızına, onlar araba yolundayken, market alışverişini boşaltırken yaklaşan Bay Lepley, “Bize geri döneceğini söyledi ama asla yapmadı” diye hatırladı.
Bay Lepley, “O an, sanki arkadaşça bir takip yapıyormuşum gibi, sınırlarımı biraz zorladı” dedi. “Bu çalışma ile kendinizi maruz kalmış hissedebilirsiniz.” (Aile sonunda ağacı kullanmasına izin verdi. Bay Lepley, “Yaklaşık 500 kilo elma toplayabildim” dedi.)
Diğerleriyle, neredeyse o kadar zor değil. Birçok ağaç sahibi ya elmalarını verir ya da iş ya da elma şarabı için takas eder.
70 yaşındaki botanik sanatçısı Pat Giancontieri, Oakdale’deki eski bir malikanenin orijinal kapı kulübesi olan bir kulübede yaşıyor. Ön bahçesinde en az 20 fit uzunluğunda ve 20 fit genişliğinde bir elma ağacı var. 1915 tarihli Town & Country dergisinde evimin bir fotoğrafını buldum ve içinde ağaç vardı, bu yüzden en az 107 yaşında olduğunu kanıtlayabiliriz” dedi.
Bay Longabardi ona yaklaşmadan önce, ara sıra elmaları bütün olarak yer veya turta yapardı. “Ama çoğunlukla onları kuşlar ve sincaplar için bıraktık” dedi.
Şimdi Bayan Giancontieri, bunların kullanılmaya başlanmasından dolayı çok mutlu olduğunu söyledi. Ayrıca bağışlanan meyve karşılığında ağacını minimum bir maliyetle budatıyor. Queens County Çiftlik Müzesi’nin yönetici direktörü Jennifer Walden Weprin, Floral Terranes gelmeden önce kimsenin mülkün 25 elma ağacından devayı almadığını söyledi. “Yalnızca 25 ağaçla burada yaptığımız işin büyük kısmı bu değil” dedi. “Bizi ve elmalarımızı nasıl bulduklarını bilmiyorum ama bizimle çalışmak istemelerine sevindim.” Meyve karşılığında Bay Longabardi ve Bay Lepley, müzede elma şarabı yapımı üzerine birkaç ders verecekler.
NY, Old Bethpage’deki Restorasyon Çiftliği’nin bekçisi Glenn Aldridge, Floral Terranes ortaya çıkmadan önce, yedi dönümlük arazideki 40 ağaç bir yana, Long Island elmaları konusunda kimsenin bu düzeyde uzmanlığa sahip olmadığını söyledi. “İklimimizde hangi ağaçların mutlu olduğunu öğreniyorlar” dedi. “Mutlu ve üretecek elma çeşitleri buluyorlar ve bu tüm Long Island için iyi.”
Bay Lepley’nin artık evinde, daha dayanıklı bulduğu, gürültülü, kirli otoyolların kenarında meyve veren veya sel ve kasırgalardan sonra gelişen ağaçların bazılarını klonladığı bir fidanlık var. O ve Bay Longabardi, bu ağaçlardan elde edilen meyveleri kullanmayabilirken, “onu çoğaltabilir ve daha iyi koşullarda büyümesini izleyebiliriz” dedi Bay Lepley. “Kim bilir? Elma şarabı yapımında önde gelen meyvenin Queens’de bir otoyolda yetişen meyveler olabileceğini görebiliriz.”