Şu yüze, yalvaran gözlere, pandemi boyunca size eşlik eden o buruna bakın. Şimdi Cooper’a ofise geri dönmenizin neden bu kadar önemli olduğunu açıklayın – iki yıllık 7/24 birliktelikten sonra onu bütün gün yalnız bırakın.
Çünkü ne? Şirket d’esprit mi?
Manhattan’ın Yukarı Batı Yakasında bir türev tüccarı olan Todd McCormick, bunu yapmamaya karar verdi. “Bir daha ofise geri döneceğime inanmıyorum” dedi. O konuşurken, 13 yaşındaki kurtarma karışımı Higgins bir kraker istedi.
Pek çok New Yorklu, elbette, uzun zaman önce işyerlerine döndü ya da onlara gitmeyi asla bırakmadı. Ancak şimdi geçişi düşünenler ve köpekleri için bir hesaplaşma günü geldi.
ASPCA’ya göre 23 milyondan fazla Amerikan hanesi pandemi sırasında bir kedi veya köpek ekledi ve bu hayvanların çoğu bütün gün yalnız bırakılmanın nasıl bir şey olduğunu asla bilemedi. Zoom toplantılarının fotoğrafını bombaladılar, insanlarının dizüstü bilgisayarlarına şifreli mesajlar yazdılar ve türler arası çalışma ortamına katkıda bulunmanın başka yollarını buldular. Birçok insan için köpekler etraftaki tek sıcak vücuttu – terapist, refakatçi ve eğlence sistemi bir arada.
Şimdi işverenleri bundan vazgeçmelerini istiyor.
Büyük şans, dedi Bay McCormick, Higgins’in kraker memnuniyetini geciktiriyormuş gibi bile yapmadan.
“Geri dönüşüm ya da çöpü dışarı çıkarmaya ya da postamı almaya gidersem, Kosta Rika maymunu gibi uluyacak ve evimde bir cinayet varmış gibi ses çıkaracak” dedi. pandeminin başlangıcından beri. “Üç dakikalığına ortalarda olmayacağımı biliyor ama bu, asansörde onu sonuna kadar duymama engel değil.”
Bir türev tüccarı olan Todd McCormick, Higgins’ten ayrılıp bir ofise geri döneceği bir zamanı öngöremez. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Bay McCormick, büyük ölçüde köpeğinden ayrılmamak için büyük ölçüde restoranlara gitmeyi bıraktı ve pandeminin başlangıcından bu yana tatile çıkmadı.
“Ama her şeye rağmen sana söylemeliyim ki, ne inanılmaz bir arkadaş,” dedi.
Okuldaki eğitim direktörü Kate Senisi, apartmanlardaki köpeklerin her zaman ideal olmayan koşullara uyum sağlamak zorunda kaldıklarını, ancak işe dönüş, birdenbire binlerce kişinin aynı geçişten aynı anda geçmesi anlamına geldiğini söyledi. Manhattan’ın Doğu Köyündeki Köpekler. “Birçok ayrılık davası açıldı” dedi.
Pandemiden önce yalnız bırakılmaya alışkın olan köpeklerin nispeten hızlı bir şekilde uyum sağlama eğiliminde olduğunu söyledi. “Ama pandemi yavruları için” – pandemi sırasında doğup evlat edinilen köpekler – “hiç bırakılmadılar ve şimdi hassas bir yaştalar, ergenlik” dedi. “Oldukça zor olabilir. Onlara bu yeni becerilerin öğretilmesi gerekiyor.”
Eğitmenden profesyonel bir ipucu: Köpeğinize o özel oyuncağı sadece siz ayrıldığınızda vermeyin, çünkü oyuncak sıkıntı için bir tetikleyici olacaktır.
East Village’da yaşayan bir avukat olan Mary Sheridan, bir köpek almayı planlamamıştı. Küçük bir apartman dairesi ve tam zamanlı bir işi olan bekar bir anne olarak, koşullarının doğru olmadığını hissetti. Ancak pandemi vurduğunda ve 13 yaşındaki oğlu Theo tüm arkadaşlarından ayrıldığında, bir arkadaşa ihtiyacı olduğunu fark etti. “Gerçekten, gerçekten duygusal olarak sadece benden başka sevecek başka bir varlığı arzuluyordu” dedi.
Böylece 2020 yazında, akrabalarının bulunduğu Wisconsin’de bir yetiştiricinin bekleme listesine adını yazdırdı. Sekiz ay ve 2.200 dolar sonra, o ve oğlu, “Aslan Kral”daki bir karakter için Nala adını verdikleri bir goldendoodle köpek yavrusu ile eve uçtular.
East Village’da yaşayan bir avukat olan Mary Sheridan, oğlu Theo Sheridan-Vitale’nin karantina sırasında tek başına zor zamanlar geçireceğini biliyordu. Wisconsin’den altın bir karalama olan Nala’ya girin. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Theo’nun Nala’yı tek başınayken rahatlatan ayakkabıları. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Zorluklar vardı. Pandemi sırasında East Village sokakları, köpek yavrusunun yürüyüşe ihtiyaç duyduğu sabah saat 2’de yasak yerler haline geldi. İlk başta, Bayan Sheridan, Nala’yı sandık ve her gün bir süreliğine, köpeği yakında ayrılacakları ayrılığa hazırlamak için apartmandan ayrıldı.
“Salgın devam ettikçe, bunu kaybettim” dedi. “Hepimiz topu her şeye düşürdük.”
Sonra geçen ay, Bayan Sheridan işe geri dönmek zorunda kaldı. “İşe döndüğünüzde bebek sahibi olmak beni tamamen vurdu ve hissedeceğiniz panik – Aman Tanrım, bu bebeğim var ve bebeği bütün gün bırakıyorum. Nasıl bir dünyada yaşıyoruz?”
Şimdiye kadar hem köpek hem de sahibi geçişi yönetiyor gibi görünüyor, dedi. Bayan Sheridan uzaktayken, oğlunun spor ayakkabı ve çoraplarında koku alma rahatlığına sahip görünen Nala için halka açık radyo çalıyor.
Bayan Sheridan’ın ayrılık kaygısının hafiflediğini söyledi. “Ama yine de kendimi sorumlu hissediyorum ve onların yanında bir köpeğin olması çok daha iyi olur.”
ASPCA’nın davranış bilimleri ekibinin başkan yardımcısı Pam Reid, aniden yalnız bırakılan köpeklerin “kafası karışmış, yalnız ve neden herkesin evde vakit geçirmek yerine kapıdan dışarı koştuğunu merak ediyor” hissedebileceğini belirtiyor. İşyerine büyük dönüşten önce kısa çalışma ayrılıkları ve gelecekteki çalışma programına uyum sağlamak için yürüyüşler ve yemekler planlamayı önerir.
“Gidişe hazırlanırken gergin tempolu hareketler, nefes nefese kalma, ses çıkarma veya sizinle ayrılmaya çalışma gibi kaygı belirtilerine dikkat edin” dedi.
Bu tür işaretler Chelsea’de yaşayan bir psikoterapist olan Millet İsrail’e çok tanıdık geliyor. Pandemiden bu yana, bu üzücü davranışlar, her ikisi de kaniş ve Cavalier King Charles spaniel karışımı olan Milton ve Rufus ile, sadıkları tarafından cavapoos olarak bilinen günlük rutinin bir parçası haline geldi.
Bayan İsrailli ve kocası aynı anda daireyi terk ederse, köpeklerin onaylamadıklarını bildirdiğini söyledi. “Yani devrilmiş bir çöp tenekesi, devrilmiş bir yemek kabı, belki de tuvalete ihtiyaçları olsa evde bıraktığımız pedleri kullanmazlar mı?”
Bir terapist olarak İsrailli, ayrılık kaygısını “iki yönlü bir yol” olarak görüyor. Köpeklerinin kaygısını besliyor muydu? Daha doğrusu, kendi kaygısını hayvanlara mı yansıtıyordu?
Çözümü: Ayrılığı ortadan kaldırmak. Şimdi onları ofisine götürüyor, burada bazen genellikle sanal olan terapi seanslarının bir parçası oluyorlar.
“Birçok yönden buna düşkünüm,” diye itiraf etti. “Çocuğunun ayrılık kaygısıyla mücadele eden bir ebeveyne bunu yapmasını söylemezdim.”
Psikoterapist Darı İsrailli, iş günlerini Milton ve Rufus ile geçirdiği Manhattan’daki ofisinde. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Kıdemli başkan yardımcısı Andy Challenger, Amazon, Google, Squarespace ve Etsy dahil olmak üzere birçok teknoloji şirketinin bazı işyerlerinde köpekleri pandemiden önce bile memnuniyetle karşıladığını ve diğer bazı şirketlerin o zamandan beri işçileri çekmenin ve tutmanın bir yolu olarak istisnalar yaptığını söyledi. İşe yerleştirme firması Challenger, Gray ve Christmas’da. Köpekler genellikle bir deneme süresiyle karşı karşıya kalır ve bazen tasmalı kalmaları gerekir. Bir ısırık tipik olarak atılmaya yol açar; daha az suç için daha fazla hareket alanı vardır.
Ancak Bay Challenger, trendin kısa ömürlü olabileceğini düşündü.
Bu arada asıl ayrılık kaygısı hayvanlarda değil sahiplerinde olabilir. Doğu Köyü’nde köpekleri gezdiren Raf Astor, gördüğü köpeklerin değişime gayet iyi uyum sağladığını söyledi. Ancak insanlar için, “bu köpeklerin çoğu duygusal destek hayvanları haline geldi. Yani şimdi köpeğini terk etmek zorunda kaldıklarında, kaygının büyük bir kısmı köpekten değil sahibinden geliyor. Bu salgın, biraz nevrozu olan herkese nevrozlarına gerçekten şımartmak için bir lisans verdi. Ve köpekler bir şekilde bundan kurtuldu.”
Sahiplerine gelince, şanssız olabilirler. İnsan Kaynakları Yönetimi Derneği’nde bir İK danışmanı olan Karen Burke, evdeki tüm yeni köpekler için, ara sıra Evcil Hayvanınızı İşe Getirme Günleri dışında, köpeklerin çalışmasına izin verme yönünde bir hareket görmediğini söyledi.
“Yayılıyor mu? Görmedim,” dedi. “Yapılmalı mı? Muhtemelen, özellikle Büyük İstifa devam ederken. ” Ama nefesini tutma, dedi. “Her iş kültürü bunu destekleyemez.”
Şimdi, Cooper’a kim söyleyecek?
Çünkü ne? Şirket d’esprit mi?
Manhattan’ın Yukarı Batı Yakasında bir türev tüccarı olan Todd McCormick, bunu yapmamaya karar verdi. “Bir daha ofise geri döneceğime inanmıyorum” dedi. O konuşurken, 13 yaşındaki kurtarma karışımı Higgins bir kraker istedi.
Pek çok New Yorklu, elbette, uzun zaman önce işyerlerine döndü ya da onlara gitmeyi asla bırakmadı. Ancak şimdi geçişi düşünenler ve köpekleri için bir hesaplaşma günü geldi.
ASPCA’ya göre 23 milyondan fazla Amerikan hanesi pandemi sırasında bir kedi veya köpek ekledi ve bu hayvanların çoğu bütün gün yalnız bırakılmanın nasıl bir şey olduğunu asla bilemedi. Zoom toplantılarının fotoğrafını bombaladılar, insanlarının dizüstü bilgisayarlarına şifreli mesajlar yazdılar ve türler arası çalışma ortamına katkıda bulunmanın başka yollarını buldular. Birçok insan için köpekler etraftaki tek sıcak vücuttu – terapist, refakatçi ve eğlence sistemi bir arada.
Şimdi işverenleri bundan vazgeçmelerini istiyor.
Büyük şans, dedi Bay McCormick, Higgins’in kraker memnuniyetini geciktiriyormuş gibi bile yapmadan.
“Geri dönüşüm ya da çöpü dışarı çıkarmaya ya da postamı almaya gidersem, Kosta Rika maymunu gibi uluyacak ve evimde bir cinayet varmış gibi ses çıkaracak” dedi. pandeminin başlangıcından beri. “Üç dakikalığına ortalarda olmayacağımı biliyor ama bu, asansörde onu sonuna kadar duymama engel değil.”
Bir türev tüccarı olan Todd McCormick, Higgins’ten ayrılıp bir ofise geri döneceği bir zamanı öngöremez. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Bay McCormick, büyük ölçüde köpeğinden ayrılmamak için büyük ölçüde restoranlara gitmeyi bıraktı ve pandeminin başlangıcından bu yana tatile çıkmadı.
“Ama her şeye rağmen sana söylemeliyim ki, ne inanılmaz bir arkadaş,” dedi.
Okuldaki eğitim direktörü Kate Senisi, apartmanlardaki köpeklerin her zaman ideal olmayan koşullara uyum sağlamak zorunda kaldıklarını, ancak işe dönüş, birdenbire binlerce kişinin aynı geçişten aynı anda geçmesi anlamına geldiğini söyledi. Manhattan’ın Doğu Köyündeki Köpekler. “Birçok ayrılık davası açıldı” dedi.
Pandemiden önce yalnız bırakılmaya alışkın olan köpeklerin nispeten hızlı bir şekilde uyum sağlama eğiliminde olduğunu söyledi. “Ama pandemi yavruları için” – pandemi sırasında doğup evlat edinilen köpekler – “hiç bırakılmadılar ve şimdi hassas bir yaştalar, ergenlik” dedi. “Oldukça zor olabilir. Onlara bu yeni becerilerin öğretilmesi gerekiyor.”
Eğitmenden profesyonel bir ipucu: Köpeğinize o özel oyuncağı sadece siz ayrıldığınızda vermeyin, çünkü oyuncak sıkıntı için bir tetikleyici olacaktır.
East Village’da yaşayan bir avukat olan Mary Sheridan, bir köpek almayı planlamamıştı. Küçük bir apartman dairesi ve tam zamanlı bir işi olan bekar bir anne olarak, koşullarının doğru olmadığını hissetti. Ancak pandemi vurduğunda ve 13 yaşındaki oğlu Theo tüm arkadaşlarından ayrıldığında, bir arkadaşa ihtiyacı olduğunu fark etti. “Gerçekten, gerçekten duygusal olarak sadece benden başka sevecek başka bir varlığı arzuluyordu” dedi.
Böylece 2020 yazında, akrabalarının bulunduğu Wisconsin’de bir yetiştiricinin bekleme listesine adını yazdırdı. Sekiz ay ve 2.200 dolar sonra, o ve oğlu, “Aslan Kral”daki bir karakter için Nala adını verdikleri bir goldendoodle köpek yavrusu ile eve uçtular.
East Village’da yaşayan bir avukat olan Mary Sheridan, oğlu Theo Sheridan-Vitale’nin karantina sırasında tek başına zor zamanlar geçireceğini biliyordu. Wisconsin’den altın bir karalama olan Nala’ya girin. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Theo’nun Nala’yı tek başınayken rahatlatan ayakkabıları. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Zorluklar vardı. Pandemi sırasında East Village sokakları, köpek yavrusunun yürüyüşe ihtiyaç duyduğu sabah saat 2’de yasak yerler haline geldi. İlk başta, Bayan Sheridan, Nala’yı sandık ve her gün bir süreliğine, köpeği yakında ayrılacakları ayrılığa hazırlamak için apartmandan ayrıldı.
“Salgın devam ettikçe, bunu kaybettim” dedi. “Hepimiz topu her şeye düşürdük.”
Sonra geçen ay, Bayan Sheridan işe geri dönmek zorunda kaldı. “İşe döndüğünüzde bebek sahibi olmak beni tamamen vurdu ve hissedeceğiniz panik – Aman Tanrım, bu bebeğim var ve bebeği bütün gün bırakıyorum. Nasıl bir dünyada yaşıyoruz?”
Şimdiye kadar hem köpek hem de sahibi geçişi yönetiyor gibi görünüyor, dedi. Bayan Sheridan uzaktayken, oğlunun spor ayakkabı ve çoraplarında koku alma rahatlığına sahip görünen Nala için halka açık radyo çalıyor.
Bayan Sheridan’ın ayrılık kaygısının hafiflediğini söyledi. “Ama yine de kendimi sorumlu hissediyorum ve onların yanında bir köpeğin olması çok daha iyi olur.”
ASPCA’nın davranış bilimleri ekibinin başkan yardımcısı Pam Reid, aniden yalnız bırakılan köpeklerin “kafası karışmış, yalnız ve neden herkesin evde vakit geçirmek yerine kapıdan dışarı koştuğunu merak ediyor” hissedebileceğini belirtiyor. İşyerine büyük dönüşten önce kısa çalışma ayrılıkları ve gelecekteki çalışma programına uyum sağlamak için yürüyüşler ve yemekler planlamayı önerir.
“Gidişe hazırlanırken gergin tempolu hareketler, nefes nefese kalma, ses çıkarma veya sizinle ayrılmaya çalışma gibi kaygı belirtilerine dikkat edin” dedi.
Bu tür işaretler Chelsea’de yaşayan bir psikoterapist olan Millet İsrail’e çok tanıdık geliyor. Pandemiden bu yana, bu üzücü davranışlar, her ikisi de kaniş ve Cavalier King Charles spaniel karışımı olan Milton ve Rufus ile, sadıkları tarafından cavapoos olarak bilinen günlük rutinin bir parçası haline geldi.
Bayan İsrailli ve kocası aynı anda daireyi terk ederse, köpeklerin onaylamadıklarını bildirdiğini söyledi. “Yani devrilmiş bir çöp tenekesi, devrilmiş bir yemek kabı, belki de tuvalete ihtiyaçları olsa evde bıraktığımız pedleri kullanmazlar mı?”
Bir terapist olarak İsrailli, ayrılık kaygısını “iki yönlü bir yol” olarak görüyor. Köpeklerinin kaygısını besliyor muydu? Daha doğrusu, kendi kaygısını hayvanlara mı yansıtıyordu?
Çözümü: Ayrılığı ortadan kaldırmak. Şimdi onları ofisine götürüyor, burada bazen genellikle sanal olan terapi seanslarının bir parçası oluyorlar.
“Birçok yönden buna düşkünüm,” diye itiraf etti. “Çocuğunun ayrılık kaygısıyla mücadele eden bir ebeveyne bunu yapmasını söylemezdim.”
Psikoterapist Darı İsrailli, iş günlerini Milton ve Rufus ile geçirdiği Manhattan’daki ofisinde. Kredi… The New York Times için Adrienne Grunwald
Kıdemli başkan yardımcısı Andy Challenger, Amazon, Google, Squarespace ve Etsy dahil olmak üzere birçok teknoloji şirketinin bazı işyerlerinde köpekleri pandemiden önce bile memnuniyetle karşıladığını ve diğer bazı şirketlerin o zamandan beri işçileri çekmenin ve tutmanın bir yolu olarak istisnalar yaptığını söyledi. İşe yerleştirme firması Challenger, Gray ve Christmas’da. Köpekler genellikle bir deneme süresiyle karşı karşıya kalır ve bazen tasmalı kalmaları gerekir. Bir ısırık tipik olarak atılmaya yol açar; daha az suç için daha fazla hareket alanı vardır.
Ancak Bay Challenger, trendin kısa ömürlü olabileceğini düşündü.
Bu arada asıl ayrılık kaygısı hayvanlarda değil sahiplerinde olabilir. Doğu Köyü’nde köpekleri gezdiren Raf Astor, gördüğü köpeklerin değişime gayet iyi uyum sağladığını söyledi. Ancak insanlar için, “bu köpeklerin çoğu duygusal destek hayvanları haline geldi. Yani şimdi köpeğini terk etmek zorunda kaldıklarında, kaygının büyük bir kısmı köpekten değil sahibinden geliyor. Bu salgın, biraz nevrozu olan herkese nevrozlarına gerçekten şımartmak için bir lisans verdi. Ve köpekler bir şekilde bundan kurtuldu.”
Sahiplerine gelince, şanssız olabilirler. İnsan Kaynakları Yönetimi Derneği’nde bir İK danışmanı olan Karen Burke, evdeki tüm yeni köpekler için, ara sıra Evcil Hayvanınızı İşe Getirme Günleri dışında, köpeklerin çalışmasına izin verme yönünde bir hareket görmediğini söyledi.
“Yayılıyor mu? Görmedim,” dedi. “Yapılmalı mı? Muhtemelen, özellikle Büyük İstifa devam ederken. ” Ama nefesini tutma, dedi. “Her iş kültürü bunu destekleyemez.”
Şimdi, Cooper’a kim söyleyecek?