Onların Şehri
Sevgili günlük:
Union Square istasyonundaki peronda duruyordum. Onu rayların karşısında gördüğümde kalbim tekledi: Üniversiteden eski kız arkadaşım. New York’a taşınmak istediğim için birkaç yıl önce acı bir şekilde ayrılmıştık.
Dikkatini çekmek için rayların üzerinden bağırdım.
“Sen kimsin?” diye cevap verdi.
Adımı haykırdım, o da sessizce bana baktı.
“Benim şehrimde ne yapıyorsun?” Diye sordum.
“Benim de şehrim!” diye bağırdı.
Aramızdan trenler geçti ve bir daha birbirimizi hiç görmedik.
— Michael Arcati
Şehir Boyunca Yürümek
Sevgili günlük:
Zor bir hafta olacağını biliyordum. Masama, kitabıma ve bitmeyen tez yazma randevuma varmadan önce sinirlerimi yatıştırmak için, o Pazartesi sabahı evden kasabanın karşısına ve ardından Columbia’ya kadar yürümeye karar verdim.
Daireden sinirli ve ağzımda üzgün hissederek ayrıldım. Yürürken kaldırıma baktım. Ama beklediğim gibi, o sonbahar gününün temiz havası ve parlak güneşi yükümü hafifletti. Çok geçmeden gözlerimi kaldırdım.
İleride Doğu 96. Cadde’nin kuzey tarafında bir kapıcı fark ettim. Oldukça erkendi ve bina sakinleri işe, okula ve diğer zorunluluklara koşmaya başlamadan önce binasının önündeki kaldırımı hortumla yıkıyordu.
Benim geldiğimi görünce ıslanmadan geçeyim diye hortumu kaldırımdan sokağa yönlendirdi ve sonra kapattı.
Ben geçtikten sonra, hızla tekrar tam gaz açtı ve spreyi hareket eden trafiğin üzerinden sokağın güney tarafındaki kaldırıma doğru yay yaptı. Suyun yükselip alçalmasını izlerken ona katıldım.
Caddenin güney tarafındaki binanın önünde duran bir kapıcı, beklenmedik sağanaktan kaçmak istercesine hızla sıçradı.
“Endişelenme,” dedi benim su fırlatan Tehdit Dennis’im. “Biz iyi arkadaşız.”
— Cindy Wiltshire
Paris’e gitmek
Sevgili günlük:
1995 yılıydı ve Paris’e taşınmak ve evlenmek için şehirden ayrılmak üzereydim. Paris’i seviyordum ama New York’u çok özleyeceğimi biliyordum.
East Village’da bir kafede son bir kahve içmeye karar verdim. Benim yaptığım gibi, kaniş eteği ve pembe kedi topukluları giyen ve küçük mavi bir bavul tutan çok iri bir adam geçti.
Bu kasabayı terk ediyorum, dedi huysuzca.
Ben de, diye düşündüm hüzünle. Ben de.
— Kimberly Butler
Paket Servis Alma
Sevgili günlük:
Bir yaz akşamı, termometreden aşağı inen cıvayı minnetle hissedebildiğiniz bir sırada, Greenwich Village’da yürürken yarım blok önümde, el ele iyi giyimli bir erkek ve kadın gördüm.
Uzun, pamuklu eteğinin deseninde çok fazla kırmızı ve sarı, takım elbisesinde ve geniş kenarlı çizgisinde çok fazla siyah vardı.
Nereye gittiklerini anlamaya çalışırken -belki bir gece kulübü ya da bilmediğim bir konser- çok popüler ve kalabalık bir Meksika yemek mekanına rastladık.
Kaldırımda bir müşteri kuyruğu oluştu ve vitrinin iki yanındaki iki büyük hoparlörden müzik sesi yükseldi.
İyi giyimli çift yürümeyi bıraktı ve el ele tutuşmaya devam ederek yüz yüze geldiler. Bir şeyi tartışıyorlardı, muhtemelen yiyecek alıp almama konusunda.
Tam o sırada birbirlerine tatlı, yumuşak bir öpücük verdiler. Yüzünü ona dönerek hareketsiz durdu. Geri çekildi, ona biraz reverans yaptı ve güzel bir dansa başladı. Sonra elini tuttu ve o da aynı güzellikte dans etmeye başladı.
Orada durup onlara hayran kaldım. Yemek siparişi vermek için sıraya giren herkes de onlara hayrandı. Müzik durakladığında çift de durakladı.
Sıradaki herkes alkışlamaya başladı. Ben de öyle. Çift hızlı ama gösterişli bir şekilde eğildi, birbirlerini tekrar tatlı bir şekilde öptüler ve yemek siparişi vermek için sıraya girdiler. Yürüyüşüme devam ettim.
—Doug Silver
tatlım yapma
Sevgili günlük:
Güzel bir sonbahar gününde Yukarı Doğu Yakası okulumdan ayrılırken, yakındaki bir çiçek tarhında bir şeye dikkatle bakan bir kadın gördüm.
“Orada çok iyi bir kavun var,” dedi.
Onu geri almak istedi ama almak için eğilmekte zorlanıyordu.
Yanına gittim, nesneyi yakından inceledim ve bunun bir kavun değil, köpük-lastik bir top olduğunu anladım. Onu aldım ve kadına bunun bal özü değil top olduğunu açıkladım.
Bana teşekkür etmek yerine topu benden kaptı ve oğlunun okuluna vermesi gerektiğini söyledi. Yeni bulduğu hazinesini kucaklayarak Park Avenue’ye doğru yola çıktı.
— Ellen Stavitsky
Okumak tüm son girişler ve bizim gönderim yönergeleri . Bize e-posta ile ulaşın günlü[email protected] veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri
Sevgili günlük:
Union Square istasyonundaki peronda duruyordum. Onu rayların karşısında gördüğümde kalbim tekledi: Üniversiteden eski kız arkadaşım. New York’a taşınmak istediğim için birkaç yıl önce acı bir şekilde ayrılmıştık.
Dikkatini çekmek için rayların üzerinden bağırdım.
“Sen kimsin?” diye cevap verdi.
Adımı haykırdım, o da sessizce bana baktı.
“Benim şehrimde ne yapıyorsun?” Diye sordum.
“Benim de şehrim!” diye bağırdı.
Aramızdan trenler geçti ve bir daha birbirimizi hiç görmedik.
— Michael Arcati
Şehir Boyunca Yürümek
Sevgili günlük:
Zor bir hafta olacağını biliyordum. Masama, kitabıma ve bitmeyen tez yazma randevuma varmadan önce sinirlerimi yatıştırmak için, o Pazartesi sabahı evden kasabanın karşısına ve ardından Columbia’ya kadar yürümeye karar verdim.
Daireden sinirli ve ağzımda üzgün hissederek ayrıldım. Yürürken kaldırıma baktım. Ama beklediğim gibi, o sonbahar gününün temiz havası ve parlak güneşi yükümü hafifletti. Çok geçmeden gözlerimi kaldırdım.
İleride Doğu 96. Cadde’nin kuzey tarafında bir kapıcı fark ettim. Oldukça erkendi ve bina sakinleri işe, okula ve diğer zorunluluklara koşmaya başlamadan önce binasının önündeki kaldırımı hortumla yıkıyordu.
Benim geldiğimi görünce ıslanmadan geçeyim diye hortumu kaldırımdan sokağa yönlendirdi ve sonra kapattı.
Ben geçtikten sonra, hızla tekrar tam gaz açtı ve spreyi hareket eden trafiğin üzerinden sokağın güney tarafındaki kaldırıma doğru yay yaptı. Suyun yükselip alçalmasını izlerken ona katıldım.
Caddenin güney tarafındaki binanın önünde duran bir kapıcı, beklenmedik sağanaktan kaçmak istercesine hızla sıçradı.
“Endişelenme,” dedi benim su fırlatan Tehdit Dennis’im. “Biz iyi arkadaşız.”
— Cindy Wiltshire
Paris’e gitmek
Sevgili günlük:
1995 yılıydı ve Paris’e taşınmak ve evlenmek için şehirden ayrılmak üzereydim. Paris’i seviyordum ama New York’u çok özleyeceğimi biliyordum.
East Village’da bir kafede son bir kahve içmeye karar verdim. Benim yaptığım gibi, kaniş eteği ve pembe kedi topukluları giyen ve küçük mavi bir bavul tutan çok iri bir adam geçti.
Bu kasabayı terk ediyorum, dedi huysuzca.
Ben de, diye düşündüm hüzünle. Ben de.
— Kimberly Butler
Paket Servis Alma
Sevgili günlük:
Bir yaz akşamı, termometreden aşağı inen cıvayı minnetle hissedebildiğiniz bir sırada, Greenwich Village’da yürürken yarım blok önümde, el ele iyi giyimli bir erkek ve kadın gördüm.
Uzun, pamuklu eteğinin deseninde çok fazla kırmızı ve sarı, takım elbisesinde ve geniş kenarlı çizgisinde çok fazla siyah vardı.
Nereye gittiklerini anlamaya çalışırken -belki bir gece kulübü ya da bilmediğim bir konser- çok popüler ve kalabalık bir Meksika yemek mekanına rastladık.
Kaldırımda bir müşteri kuyruğu oluştu ve vitrinin iki yanındaki iki büyük hoparlörden müzik sesi yükseldi.
İyi giyimli çift yürümeyi bıraktı ve el ele tutuşmaya devam ederek yüz yüze geldiler. Bir şeyi tartışıyorlardı, muhtemelen yiyecek alıp almama konusunda.
Tam o sırada birbirlerine tatlı, yumuşak bir öpücük verdiler. Yüzünü ona dönerek hareketsiz durdu. Geri çekildi, ona biraz reverans yaptı ve güzel bir dansa başladı. Sonra elini tuttu ve o da aynı güzellikte dans etmeye başladı.
Orada durup onlara hayran kaldım. Yemek siparişi vermek için sıraya giren herkes de onlara hayrandı. Müzik durakladığında çift de durakladı.
Sıradaki herkes alkışlamaya başladı. Ben de öyle. Çift hızlı ama gösterişli bir şekilde eğildi, birbirlerini tekrar tatlı bir şekilde öptüler ve yemek siparişi vermek için sıraya girdiler. Yürüyüşüme devam ettim.
—Doug Silver
tatlım yapma
Sevgili günlük:
Güzel bir sonbahar gününde Yukarı Doğu Yakası okulumdan ayrılırken, yakındaki bir çiçek tarhında bir şeye dikkatle bakan bir kadın gördüm.
“Orada çok iyi bir kavun var,” dedi.
Onu geri almak istedi ama almak için eğilmekte zorlanıyordu.
Yanına gittim, nesneyi yakından inceledim ve bunun bir kavun değil, köpük-lastik bir top olduğunu anladım. Onu aldım ve kadına bunun bal özü değil top olduğunu açıkladım.
Bana teşekkür etmek yerine topu benden kaptı ve oğlunun okuluna vermesi gerektiğini söyledi. Yeni bulduğu hazinesini kucaklayarak Park Avenue’ye doğru yola çıktı.
— Ellen Stavitsky
Okumak tüm son girişler ve bizim gönderim yönergeleri . Bize e-posta ile ulaşın günlü[email protected] veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri