1970’lerin sonlarında büyüyen bir kız olarak Heather Uhlar, memleketi Chatham, NY’deki toprak yollarda midillisine binerek, burada burada durarak bir derede yüzmek veya asterler ve altın başaklarla beneklenmiş engebeli otlaklarda yürümek için mutlu saatler geçirdi. .
O zaman bile, Chatham’ın toprak yollarının harika bir şey olduğunu anlamıştı.
Bayan Uhlar geçtiğimiz günlerde “Her zaman toprak yolların bölgemize karakter verdiğini düşündüm” dedi. “Bizi özel kıldılar.”
O zamandan beri, Chatham büyüdükçe Bayan Uhlar en güzel yollardan bazılarının asfaltlandığını gördü. Dehşet içinde, toprak yolların takdirini artırmak ve asfalt kamyonların ilerlemesini yavaşlatmak için kulis yapan, kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Chatham Dirt Road Coalition’ın kurulmasına yardım etti.
Pek çok insanın onun gibi hissettiği ortaya çıktı: Yaklaşık 4.100 kişilik bir kasabada, Facebook grubunun şu anda 1.300’den fazla üyesi var. Koalisyonun internet sitesine göre, toprak yollar “tarihimizle yaşayan bir bağlantı”. Site, Chatham’ın toprak yol ağını açık kahverengi olarak gösteren, şehrin elle çizilmiş bir haritasına sahiptir.
Sağda, bölgede büyümüş olan Heather Uhlar, 1.300 üyesi olan Chatham Dirt Road Coalition’ı kurdu. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Uhlar Hanım’ın toprak yollara olan hevesini herkes paylaşmıyor. Asfaltsız yan yolların bakımı zordur ve uzun vadede çakıldan daha maliyetlidir; ayrıca ilkbaharda çamurlu, yazın tozludur.
“Dürüst olmak gerekirse,” dedi Chatham’ın otoyol şefi Jeff Antalek, “Asfalt bir yolda yaşayan hiç kimseden, onu yırtıp asfaltsız bir yola çevirmemi istediğini söyleyen bir telefon almadım.”
Antalek Bey’in kendisi de toprak yolda yaşamaktadır. Antika arabalarım var, dedi. “Onları içeri ve dışarı sürmek büyük bir acı. Yoldaki toz yüzünden ahırımda otururken bile kirleniyorlar.”
Koalisyon üyeleri, toprak yolların pahalı ve bazen rahatsız edici olduğunu tartışmıyor. Onlar sadece onları korumak için uğraşmanın ve ekstra maliyetin buna değdiğini kabul ederler.
Chatham’da 1852’den kalma bir çiftlik evinde yaşayan psikolog John Wapner, “Toprak yolda yürümek, makadam yolda yürümekten farklıdır” dedi. Asfaltta hızlı gidebilirsin, dedi, ama toprak yollar seni yavaşlamaya, manzarayı seyretmeye ve kırsal sessizliğin tadını çıkarmaya zorluyor. Başka türlü sahip olamayacağınız şeyleri fark edersiniz.
Bay Wapner, “Bana karada değil de karada yürüyormuşsunuz gibi geliyor” diye ekledi.
Toprak yol hayranlarının gördüğü gibi, her yol asfaltlandığında kasabanın kimliği için önemli olan bir şey kayboluyor.
Uhlar Hanım’ın toprak yollara olan düşkünlüğünün bir kısmı da at sevgisinden kaynaklanmaktadır. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Bir asır önce, Chatham bir tarım kasabasıydı, kayalık tepelerinde küçük mandıra çiftlikleri hakimdi. Ancak aile çiftlikleri yavaş yavaş ortadan kalktıkça, iki buçuk saat güneydeki New York City’den giderek daha fazla hafta sonu turisti geldi. Eskiden yalnızca bir veya iki çiftlik evinin geçtiği toprak yollar artık 20 veya daha fazla konut tarafından paylaşılabilir.
Hudson Vadisi’ndeki bazı komşu kasabaların aksine, Chatham’da hala asfalt yollardan daha fazla toprak yol var. Ancak trafik büyüdü ve asfaltlama baskısını artırdı.
Geçenlerde soğuk bir Pazar sabahı, 49 yaşındaki Uhlar Hanım binici pantolonu ve kirli bir rüzgarlık ile ailesinin ahırlarının önünde dikildi. Toprak yollara olan düşkünlüğünün bir kısmı atlara olan sevgisinden kaynaklanmaktadır. Yakınlardaki çayırda, Uhlar Hanım hayatı boyunca asfalta kapılıp giden yolları sıralarken, İrlandalı spor atı Valhalla memnuniyetle sırt üstü yuvarlandı.
Büyüdüğü Woodward Yolu vardı. Asfaltlandıktan sonra, arabalar evinin önünden daha hızlı geçmeye başladı ve ailesi, onun dışarıda oynamasına izin verme konusunda daha korumacı olmaya başladı. Eskiden ata binmeye gittiği Jefferson Hill Road vardı. Ve annesinin yerel bir reklam ajansında çalıştığı Drowne Yolu. Uhlar Hanım öğleden sonraları onu orada ziyaret ederdi. “Bu benim kalbimi kırdı,” dedi.
Bu günlerde, çoğunlukla atları için endişelendiği için, asfalt yollara binmekten tamamen kaçınıyor. Asfalt üzerinde çok fazla zaman geçirmenin bir atı topallayabileceğini söyledi.
Asfaltlı ve asfaltsız arasındaki savaş pek de yeni değil. 1986’da The New York Times, “Toprak Yollarda Tartışma: Cazibeye Karşı Konfor” başlıklı bir makalede, Bedford, Lewisboro ve rustik ara yollarıyla tanınan diğer New York banliyölerinde yaşayanların geçilmez ve tekerlek izleriyle dolu yollardan nasıl mutsuz olduklarını anlattı.
Yine de ülke çapında, kalkınma baskıları arttıkça, artan sayıda kasaba toprak yolları korumak için adımlar atıyor. Cornell Üniversitesi Yerel Yollar Programı direktörü David Orr, bazı durumlarda asfalt yolların çakıl haline getirildiğini söyledi.
Bay Orr, hareketin Hudson Vadisi’nde 11 Eylül 2001’deki terörist saldırılardan sonra hız kazandığını, birçok insanın kırsalda güvenlik ve huzur arayışıyla şehirden kaçtığını söyledi. Bazı kasabalar, toprak yolları korumak ve kaldırım için yeni kriterler oluşturmak için yasalar çıkardı.
11 Eylül 2001’deki terör saldırılarından sonra, birçok insan kırsalda güvenlik ve huzur bulmak için şehirden kaçtı. Pandemi sırasında başka bir şehirli dalgası geldi. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Chatham’da, Bayan Uhlar’ı harekete geçiren en nihayetinde birkaç büyük inşaat projesinin devam ettiğine dair söylentilerdi.
Bayan Uhlar, “Temel olarak, toprak yollarda büyük ölçekli kullanımlarınız olduğunda, asfaltlanacaklar” dedi. Yukarı ve aşağı giden o kadar fazla trafiğiniz olamaz. Sonunda yolu genişletmek isteyecekler. Ve bu beni endişelendirdi.”
Endişelerini, kariyerini reklamcılık alanında geçirmiş uzun süredir ikamet eden 69 yaşındaki Doug Welch paylaştı.
Bay Welch, üniversiteden sonra New York’a gelen Washington DC’nin banliyölerinde büyüdü. Sonunda, Chatham’da, nesiller boyu yeşillikten mahrum New Yorkluların hayallerini besleyen, pitoresk eski bir çiftlik evi olan ikinci bir ev satın aldı. (Antika kır evinin biraz anormal bir tarihi olduğu ortaya çıktı: Birinci Dünya Savaşı sırasında, kısa bir süre için, oğulları Three Stooges olarak ün kazanacak olan Horwitz ailesine aitti.)
Bay Welch, bölgenin kırsal cazibesinden kısa sürede büyülendi ve sonunda tam zamanlı olarak Chatham’a taşındı. Ayrıca doğa bilimci John Muir’in “Hayatta girdiğiniz tüm yollardan birkaçını toprak yapın” sözlerinden alıntı yaparak toprak yol adananı oldu.
Sakinlerden biri, “Chatham’ın karakteri için hayati önem taşıyor,” dedi. “Yolları asfaltlarsanız, orası artık Chatham değil.” Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Bay Welch, Bayan Uhlar’ın grubunun ne kadar popüler olduğunu görünce, amacı desteklemek için reklamcılık becerilerini geliştirmeye karar verdi. Amacı, Chatham’daki asfaltlamayı bitirmekten başka bir şey değildi. Bay Welch, “İnsanların yollara değer verdiğinizi anlamasını sağlamak için, makinelerin yolun sonuna gelmesini beklemiyorsunuz,” dedi.
Koalisyon, tampon çıkartmaları ve toprak yol haritaları dağıttı. Şehirde reklam panoları kiralamak için para topladı ve bölge sakinlerine toprak yolların “korunmaya değer bir kırsal miras” olduğunu hatırlattı.
Ayrıca, her Mayıs ayında yüzlerce insanı Chatham’a çeken Farmer’s Daughter Gravel Grinder adlı popüler bir toprak yol bisikleti yarışının sponsoru oldu.
Bay Welch, koalisyonu hayırlı bir anda keşfetti. Chatham kasabası kapsamlı bir plan hazırlıyordu ve bölge sakinleri arasında yapılan bir anket, toprak yolların korunmasına büyük destek gösterdi. Kısmen bütçe nedenleriyle, Chatham o zamandan beri büyük bir asfaltlama projesine girişmedi. Ancak bazı kasaba yetkilileri, koalisyonun çabalarının onları konuyu açma konusunda isteksiz hale getirdiğini de özel olarak kabul ediyor.
Chatham’da ikamet eden ve reklam ajansı McCann’in eski kreatif direktörü Doug Welch, sık sık doğa bilimci John Muir’den bir alıntı alır: “Hayatta girdiğiniz tüm yollardan birkaçını mühlet edin.” Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Tabii ki, kasabadaki bazı insanlar yollarına bir asfalt kamyonunun çıkmasını çok isterler. Ronald MacFarlane, büyük bir eyalet yolunu yoğun bir şekilde kullanılan yerel bir yola bağlayan toprak bir yolda yaşıyor. Çok fazla trafik çekme eğilimindedir.
Bay MacFarlane, “Yoldan 90 metre uzakta yaşıyorum ve evin içine toz girebiliriz,” dedi. “Bir araç geçtiğinde, bir toz bulutu gibi görünüyor ve sonunda rüzgar onu eve uçuruyor.” Bay MacFarlane aslında kasabadan yolunun asfaltlanması için yalvardı, ama ona paranın çok kısıtlı olduğu söylendiğini söyledi.
“Bunu halletmek için bir kerede kasaba amirliğine aday olmayı bile düşündüm” diye ekledi.
Karayolları şefi Bay Antalek, asfalt yolların pahalı olabileceğini, ancak uzun vadede bunların bakımının daha ucuz hale geldiğini söyledi. Toprak yolların her baharda büyük bir masrafla yeniden düzenlenmesi gerekir ve şiddetli bir yağmur onları neredeyse geçilmez hale getirebilir. Geçen yıl Chatham, yaklaşık 100.000 $’a mal olan tekerlek izlerini ve çukurları onarmak için yaklaşık 14.000 ton çakıl kullandı.
Bay Antalek, “Toprak yollarla neredeyse kaybedilecek bir savaş” dedi. “Onları iyi durumda tutmak için neredeyse onlara yeterince para veremezsiniz.”
Ailesi Chatham’da uzun süredir çiftçilik yapan Gail Behrens Day, toprak yolda yaşamanın, özellikle ilkbaharda, zeminin çözüldüğü ve yolların çamurlu bir bataklığa dönüştüğü zaman, bir çile olabilir, dedi. Ama uyum sağlamayı öğreniyorsun, dedi. Yağışlı aylarda kasabaya araba yerine kamyonetle gidiyorsunuz.
Bayan Day, “Bu sadece yolun ritmi,” dedi. “Biliyorsun, bir çamur mevsimi olacak ve günler ya da iki hafta olacak, o zaman gerçekten kötü olabilir. Ama daha iyi olacak.”
Ve sonra, yol yüzeyinde zamanla yatay çıkıntıların oluştuğu ve bir arabanın türbülanstan geçen bir uçak gibi çıngırak yapmasına neden olabilen bir fenomen olan çamaşır tahtası var. Toprak yollarda çok hızlı giden sürücüler er ya da geç kırık akslar ve harap olmuş lastikler için fiyat biçerler. Bayan Day, yakın zamanda Brooklyn’den bir müzisyen tarafından satın alınan yakındaki bir evi gösterdi.
“İlk geldiğinde çok hızlı sürdü. Şimdi, çok hızlı sürmüyor. Sanırım kendi başına anladı,” dedi kuru bir sesle.
Bay Welch, toprak yolların arabalar için zorlu olabileceğini kabul ediyor. Her 20.000 milde bir lastiklerini değiştirmesi gerektiğini söyledi. Ama başka türlü olmazdı.
2022’de Chatham, tekerlek izlerini ve çukurları düzeltmek için yaklaşık 100.000 $’a mal olan 11.000 tondan fazla çakıl kullandı. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
“Chatham karakteri için çok önemli. Yolları asfaltlarsanız, artık Chatham değil” dedi.
Bir öğleden sonra, kış başlamadan önce, güneş bulutların arasına girip çıkarken, Bay Welch eskimiş BMW üstü açık arabasıyla Chatham’ın arka yollarında bir tur attı. Bir isim adamı olarak, Bay Welch iyi görsellerden anlıyor ve birkaç kez önünde ortaya çıkan pastoral manzaralar hakkında övgüler yağdırmak için kenara çekti.
“Şu manzaraya bak. Bu harika!” dedi Bay Welch. “Bana göre ‘kırsal’ diye bağırıyor.” Çimenli bir yamaçta otlayan kahverengi inek sürüsünü, uzaktaki mor Catskill Dağlarını işaret etti. Kırmızı kuyruklu bir şahin telefon kablosundan aşağıya bakıyordu. Yolun karşısına küçük bir yabani hindi grubu geçti. Tek ses, her bahar kar eridiğinde sele dönüşen yakındaki bir dereden geliyordu. Ancak bu yılki uzun, kuru yazdan sonra, bir damladan biraz daha fazlasıydı. Tam bir huzur ortamıydı.
“Bu asfalt bir yol olsaydı, bunun aynı olacağını düşünüyor musun?” O sordu. “Öyle düşünmüyorum.”
O zaman bile, Chatham’ın toprak yollarının harika bir şey olduğunu anlamıştı.
Bayan Uhlar geçtiğimiz günlerde “Her zaman toprak yolların bölgemize karakter verdiğini düşündüm” dedi. “Bizi özel kıldılar.”
O zamandan beri, Chatham büyüdükçe Bayan Uhlar en güzel yollardan bazılarının asfaltlandığını gördü. Dehşet içinde, toprak yolların takdirini artırmak ve asfalt kamyonların ilerlemesini yavaşlatmak için kulis yapan, kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Chatham Dirt Road Coalition’ın kurulmasına yardım etti.
Pek çok insanın onun gibi hissettiği ortaya çıktı: Yaklaşık 4.100 kişilik bir kasabada, Facebook grubunun şu anda 1.300’den fazla üyesi var. Koalisyonun internet sitesine göre, toprak yollar “tarihimizle yaşayan bir bağlantı”. Site, Chatham’ın toprak yol ağını açık kahverengi olarak gösteren, şehrin elle çizilmiş bir haritasına sahiptir.
Sağda, bölgede büyümüş olan Heather Uhlar, 1.300 üyesi olan Chatham Dirt Road Coalition’ı kurdu. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Uhlar Hanım’ın toprak yollara olan hevesini herkes paylaşmıyor. Asfaltsız yan yolların bakımı zordur ve uzun vadede çakıldan daha maliyetlidir; ayrıca ilkbaharda çamurlu, yazın tozludur.
“Dürüst olmak gerekirse,” dedi Chatham’ın otoyol şefi Jeff Antalek, “Asfalt bir yolda yaşayan hiç kimseden, onu yırtıp asfaltsız bir yola çevirmemi istediğini söyleyen bir telefon almadım.”
Antalek Bey’in kendisi de toprak yolda yaşamaktadır. Antika arabalarım var, dedi. “Onları içeri ve dışarı sürmek büyük bir acı. Yoldaki toz yüzünden ahırımda otururken bile kirleniyorlar.”
Koalisyon üyeleri, toprak yolların pahalı ve bazen rahatsız edici olduğunu tartışmıyor. Onlar sadece onları korumak için uğraşmanın ve ekstra maliyetin buna değdiğini kabul ederler.
Chatham’da 1852’den kalma bir çiftlik evinde yaşayan psikolog John Wapner, “Toprak yolda yürümek, makadam yolda yürümekten farklıdır” dedi. Asfaltta hızlı gidebilirsin, dedi, ama toprak yollar seni yavaşlamaya, manzarayı seyretmeye ve kırsal sessizliğin tadını çıkarmaya zorluyor. Başka türlü sahip olamayacağınız şeyleri fark edersiniz.
Bay Wapner, “Bana karada değil de karada yürüyormuşsunuz gibi geliyor” diye ekledi.
Toprak yol hayranlarının gördüğü gibi, her yol asfaltlandığında kasabanın kimliği için önemli olan bir şey kayboluyor.
Uhlar Hanım’ın toprak yollara olan düşkünlüğünün bir kısmı da at sevgisinden kaynaklanmaktadır. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Bir asır önce, Chatham bir tarım kasabasıydı, kayalık tepelerinde küçük mandıra çiftlikleri hakimdi. Ancak aile çiftlikleri yavaş yavaş ortadan kalktıkça, iki buçuk saat güneydeki New York City’den giderek daha fazla hafta sonu turisti geldi. Eskiden yalnızca bir veya iki çiftlik evinin geçtiği toprak yollar artık 20 veya daha fazla konut tarafından paylaşılabilir.
Hudson Vadisi’ndeki bazı komşu kasabaların aksine, Chatham’da hala asfalt yollardan daha fazla toprak yol var. Ancak trafik büyüdü ve asfaltlama baskısını artırdı.
Geçenlerde soğuk bir Pazar sabahı, 49 yaşındaki Uhlar Hanım binici pantolonu ve kirli bir rüzgarlık ile ailesinin ahırlarının önünde dikildi. Toprak yollara olan düşkünlüğünün bir kısmı atlara olan sevgisinden kaynaklanmaktadır. Yakınlardaki çayırda, Uhlar Hanım hayatı boyunca asfalta kapılıp giden yolları sıralarken, İrlandalı spor atı Valhalla memnuniyetle sırt üstü yuvarlandı.
Büyüdüğü Woodward Yolu vardı. Asfaltlandıktan sonra, arabalar evinin önünden daha hızlı geçmeye başladı ve ailesi, onun dışarıda oynamasına izin verme konusunda daha korumacı olmaya başladı. Eskiden ata binmeye gittiği Jefferson Hill Road vardı. Ve annesinin yerel bir reklam ajansında çalıştığı Drowne Yolu. Uhlar Hanım öğleden sonraları onu orada ziyaret ederdi. “Bu benim kalbimi kırdı,” dedi.
Bu günlerde, çoğunlukla atları için endişelendiği için, asfalt yollara binmekten tamamen kaçınıyor. Asfalt üzerinde çok fazla zaman geçirmenin bir atı topallayabileceğini söyledi.
Asfaltlı ve asfaltsız arasındaki savaş pek de yeni değil. 1986’da The New York Times, “Toprak Yollarda Tartışma: Cazibeye Karşı Konfor” başlıklı bir makalede, Bedford, Lewisboro ve rustik ara yollarıyla tanınan diğer New York banliyölerinde yaşayanların geçilmez ve tekerlek izleriyle dolu yollardan nasıl mutsuz olduklarını anlattı.
Yine de ülke çapında, kalkınma baskıları arttıkça, artan sayıda kasaba toprak yolları korumak için adımlar atıyor. Cornell Üniversitesi Yerel Yollar Programı direktörü David Orr, bazı durumlarda asfalt yolların çakıl haline getirildiğini söyledi.
Bay Orr, hareketin Hudson Vadisi’nde 11 Eylül 2001’deki terörist saldırılardan sonra hız kazandığını, birçok insanın kırsalda güvenlik ve huzur arayışıyla şehirden kaçtığını söyledi. Bazı kasabalar, toprak yolları korumak ve kaldırım için yeni kriterler oluşturmak için yasalar çıkardı.
11 Eylül 2001’deki terör saldırılarından sonra, birçok insan kırsalda güvenlik ve huzur bulmak için şehirden kaçtı. Pandemi sırasında başka bir şehirli dalgası geldi. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Chatham’da, Bayan Uhlar’ı harekete geçiren en nihayetinde birkaç büyük inşaat projesinin devam ettiğine dair söylentilerdi.
Bayan Uhlar, “Temel olarak, toprak yollarda büyük ölçekli kullanımlarınız olduğunda, asfaltlanacaklar” dedi. Yukarı ve aşağı giden o kadar fazla trafiğiniz olamaz. Sonunda yolu genişletmek isteyecekler. Ve bu beni endişelendirdi.”
Endişelerini, kariyerini reklamcılık alanında geçirmiş uzun süredir ikamet eden 69 yaşındaki Doug Welch paylaştı.
Bay Welch, üniversiteden sonra New York’a gelen Washington DC’nin banliyölerinde büyüdü. Sonunda, Chatham’da, nesiller boyu yeşillikten mahrum New Yorkluların hayallerini besleyen, pitoresk eski bir çiftlik evi olan ikinci bir ev satın aldı. (Antika kır evinin biraz anormal bir tarihi olduğu ortaya çıktı: Birinci Dünya Savaşı sırasında, kısa bir süre için, oğulları Three Stooges olarak ün kazanacak olan Horwitz ailesine aitti.)
Bay Welch, bölgenin kırsal cazibesinden kısa sürede büyülendi ve sonunda tam zamanlı olarak Chatham’a taşındı. Ayrıca doğa bilimci John Muir’in “Hayatta girdiğiniz tüm yollardan birkaçını toprak yapın” sözlerinden alıntı yaparak toprak yol adananı oldu.
Sakinlerden biri, “Chatham’ın karakteri için hayati önem taşıyor,” dedi. “Yolları asfaltlarsanız, orası artık Chatham değil.” Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Bay Welch, Bayan Uhlar’ın grubunun ne kadar popüler olduğunu görünce, amacı desteklemek için reklamcılık becerilerini geliştirmeye karar verdi. Amacı, Chatham’daki asfaltlamayı bitirmekten başka bir şey değildi. Bay Welch, “İnsanların yollara değer verdiğinizi anlamasını sağlamak için, makinelerin yolun sonuna gelmesini beklemiyorsunuz,” dedi.
Koalisyon, tampon çıkartmaları ve toprak yol haritaları dağıttı. Şehirde reklam panoları kiralamak için para topladı ve bölge sakinlerine toprak yolların “korunmaya değer bir kırsal miras” olduğunu hatırlattı.
Ayrıca, her Mayıs ayında yüzlerce insanı Chatham’a çeken Farmer’s Daughter Gravel Grinder adlı popüler bir toprak yol bisikleti yarışının sponsoru oldu.
Bay Welch, koalisyonu hayırlı bir anda keşfetti. Chatham kasabası kapsamlı bir plan hazırlıyordu ve bölge sakinleri arasında yapılan bir anket, toprak yolların korunmasına büyük destek gösterdi. Kısmen bütçe nedenleriyle, Chatham o zamandan beri büyük bir asfaltlama projesine girişmedi. Ancak bazı kasaba yetkilileri, koalisyonun çabalarının onları konuyu açma konusunda isteksiz hale getirdiğini de özel olarak kabul ediyor.
Chatham’da ikamet eden ve reklam ajansı McCann’in eski kreatif direktörü Doug Welch, sık sık doğa bilimci John Muir’den bir alıntı alır: “Hayatta girdiğiniz tüm yollardan birkaçını mühlet edin.” Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
Tabii ki, kasabadaki bazı insanlar yollarına bir asfalt kamyonunun çıkmasını çok isterler. Ronald MacFarlane, büyük bir eyalet yolunu yoğun bir şekilde kullanılan yerel bir yola bağlayan toprak bir yolda yaşıyor. Çok fazla trafik çekme eğilimindedir.
Bay MacFarlane, “Yoldan 90 metre uzakta yaşıyorum ve evin içine toz girebiliriz,” dedi. “Bir araç geçtiğinde, bir toz bulutu gibi görünüyor ve sonunda rüzgar onu eve uçuruyor.” Bay MacFarlane aslında kasabadan yolunun asfaltlanması için yalvardı, ama ona paranın çok kısıtlı olduğu söylendiğini söyledi.
“Bunu halletmek için bir kerede kasaba amirliğine aday olmayı bile düşündüm” diye ekledi.
Karayolları şefi Bay Antalek, asfalt yolların pahalı olabileceğini, ancak uzun vadede bunların bakımının daha ucuz hale geldiğini söyledi. Toprak yolların her baharda büyük bir masrafla yeniden düzenlenmesi gerekir ve şiddetli bir yağmur onları neredeyse geçilmez hale getirebilir. Geçen yıl Chatham, yaklaşık 100.000 $’a mal olan tekerlek izlerini ve çukurları onarmak için yaklaşık 14.000 ton çakıl kullandı.
Bay Antalek, “Toprak yollarla neredeyse kaybedilecek bir savaş” dedi. “Onları iyi durumda tutmak için neredeyse onlara yeterince para veremezsiniz.”
Ailesi Chatham’da uzun süredir çiftçilik yapan Gail Behrens Day, toprak yolda yaşamanın, özellikle ilkbaharda, zeminin çözüldüğü ve yolların çamurlu bir bataklığa dönüştüğü zaman, bir çile olabilir, dedi. Ama uyum sağlamayı öğreniyorsun, dedi. Yağışlı aylarda kasabaya araba yerine kamyonetle gidiyorsunuz.
Bayan Day, “Bu sadece yolun ritmi,” dedi. “Biliyorsun, bir çamur mevsimi olacak ve günler ya da iki hafta olacak, o zaman gerçekten kötü olabilir. Ama daha iyi olacak.”
Ve sonra, yol yüzeyinde zamanla yatay çıkıntıların oluştuğu ve bir arabanın türbülanstan geçen bir uçak gibi çıngırak yapmasına neden olabilen bir fenomen olan çamaşır tahtası var. Toprak yollarda çok hızlı giden sürücüler er ya da geç kırık akslar ve harap olmuş lastikler için fiyat biçerler. Bayan Day, yakın zamanda Brooklyn’den bir müzisyen tarafından satın alınan yakındaki bir evi gösterdi.
“İlk geldiğinde çok hızlı sürdü. Şimdi, çok hızlı sürmüyor. Sanırım kendi başına anladı,” dedi kuru bir sesle.
Bay Welch, toprak yolların arabalar için zorlu olabileceğini kabul ediyor. Her 20.000 milde bir lastiklerini değiştirmesi gerektiğini söyledi. Ama başka türlü olmazdı.
2022’de Chatham, tekerlek izlerini ve çukurları düzeltmek için yaklaşık 100.000 $’a mal olan 11.000 tondan fazla çakıl kullandı. Kredi… The New York Times için Lauren Lancaster
“Chatham karakteri için çok önemli. Yolları asfaltlarsanız, artık Chatham değil” dedi.
Bir öğleden sonra, kış başlamadan önce, güneş bulutların arasına girip çıkarken, Bay Welch eskimiş BMW üstü açık arabasıyla Chatham’ın arka yollarında bir tur attı. Bir isim adamı olarak, Bay Welch iyi görsellerden anlıyor ve birkaç kez önünde ortaya çıkan pastoral manzaralar hakkında övgüler yağdırmak için kenara çekti.
“Şu manzaraya bak. Bu harika!” dedi Bay Welch. “Bana göre ‘kırsal’ diye bağırıyor.” Çimenli bir yamaçta otlayan kahverengi inek sürüsünü, uzaktaki mor Catskill Dağlarını işaret etti. Kırmızı kuyruklu bir şahin telefon kablosundan aşağıya bakıyordu. Yolun karşısına küçük bir yabani hindi grubu geçti. Tek ses, her bahar kar eridiğinde sele dönüşen yakındaki bir dereden geliyordu. Ancak bu yılki uzun, kuru yazdan sonra, bir damladan biraz daha fazlasıydı. Tam bir huzur ortamıydı.
“Bu asfalt bir yol olsaydı, bunun aynı olacağını düşünüyor musun?” O sordu. “Öyle düşünmüyorum.”