Ekstra Bilet
Sevgili günlük:
Nisan 1992’ydi ve Daniel Barenboim şefliğinde Carnegie Hall’daki Chicago Senfoni Orkestrası için iki biletim vardı.
Bana katılması için davet ettiğim kişi gelemedi, bu yüzden akşam 20.00’den beş dakika önce daha önce hiç yapmadığım bir şey yaptım: Salonun dışındaki kaldırımda durdum ve onu bulup bulamayacağımı görmek için fazladan bileti kaldırdım. alıcı
Bir adam yanıma geldi, indirim istedi ve işlemi tamamladık.
Yan yana oturduk ve gerisi tarih oldu. Ben 40 yaşıma yeni girmiştim, o 45 yaşındaydı ve ikimiz de evli değildik. O Ağustos’ta nişanlandık ve 30 yıl önce geçen ay Ekim’de evlendik.
Mutlu yıllar aşkım.
— Jane Moos Cohen
Kalem ve kağıt
Sevgili günlük:
Yaz boyunca bir akşam, beni Greenpoint’te eski bir arkadaşımla geç bir akşam yemeğinden eve götürmesi için bir Uber çağırdım.
Arabaya bindiğimde, 60 yaşlarında, mavi beyzbol şapkası giyen tıknaz bir adam olan şoförle hoş sohbet ettim. Sonra uyumaya başladım.
Bir trafik ışığında ani bir duruş beni çok geçmeden uyandırdı. Gözlerimi açtığımda şoförün uzun, sarı bir not defterine mavi bir kalemle yazdığını gördüm.
Bloknot kalındı ve son sayfaya yaklaşıyor gibi görünüyordu. Durdu, birkaç saniye etrafına baktı ve yazmaya geri döndü.
Korna sesleri ışığın değiştiğini haber veriyordu. Bundan sonra, ister trafikte ister kırmızı ışıkta olsun, araba her durduğunda, sürücü kalemine ve kağıdına geri döndü.
Merakla izledim. Keşfedilmemiş bir edebi yetenek miydi? Şair mi? Sayfadaki satırlar bunun için çok uzun görünüyordu. Belki bir romancı ya da komedyen?
Belki de benim hakkımda yazıyordu. Aldığı her ücretle ilgili her ayrıntıyı yazdı ve onlar hakkında hikayeler uydurdu mu?
“Umarım sormamın sakıncası yoktur,” dedim evimin önünde dururken. “Ama ne yazıyorsun?”
Arkasını dönmeden cevap verdi.
“Kelimeler,” dedi.
— Lev Gordon
Rockaway Sahilinde Perşembe Gecesi
Sevgili günlük:
kırmızı gökyüzü dolunay
eylül tarihinde
sahil sırtımızda
Sahip olduğumuz kum tepelerine
seltzer ve sandviçler
iki kızı izlemek
sörf oynamak
bağırarak gülmek
bir korucu yapılana kadar
onlar durmalı
beni haykırmalarına izin verdim
çok soğuk utangaç korkuyor
Atlantik çok
kumda kalmak için sebepler
parlak bir ay gecesinde
yaz sonu keşke yapsaydım
pervasızca onlara katıldı
yeterince uzun
dalmak ve
sevinç çığlıkları.
— Adria Quiñones
Yürüyüş yapmak
Sevgili günlük:
Manhattan’ın en dik trenlerinden biri olması gereken Q treninin 83. Cadde girişine inen yürüyen merdivendeki sabah kalabalığına katıldım.
Bu sabah yukarı yürüyen merdiven çalışmıyordu. Düzinelerce insan aşağı iniyordu, ancak karşı taraftan sadece bir kişi, bir adam, metodik adımlarla geliyordu (diğer kesintiler sırasında tırmanırken 130 kişi saydım).
Bu adam tırmanışı kolaylıkla ve zarafetle idare ediyordu. Tertemiz bir takım elbise ve kravat takmıştı, aşağı inen kalabalığın giysileriyle karşılaştırıldığında dikkate değerdi. Tırmanırken kafasına bir cep telefonu bastırmıştı ve boşta olan kolunu çılgınca sallıyordu.
Ona yukarıdan bakıldığında, mutluluktan mı yoksa öfkeden mi hareket ettiğini söylemek zordu.
Bir noktada, hareketsiz merdivenlerde aniden durdu, hareketsiz durdu ve telefonuna eğildi. Yürüyen merdiven aşağı inerken, ne dediğini duyacak kadar yaklaştım.
Aniden telefona bağırdı, sesi yüksek sesle patladı.
“Hayır, sen dinle!” aramanın diğer ucundaki kişiye bağırdı. Telefonu tam ağzının önünde tutuyordu. “Şu anda senden istediğim tek şey, sana söylediklerimi anlıyormuş gibi yapman!”
Ve sonra onu geçtim. Omzumun üzerinden geriye baktım ve yokuş yukarı yürüyüşünü yenilediğini gördüm. Ama sözleri havada asılı kaldı. Ve platforma geldiğimde, aklımda mükemmel bir anlam ifade ettiler.
—HP Newquist
Buluşma oyunu
Sevgili günlük:
Kız arkadaşım ve ben, Doğu Yakası mahallemdeki bir restoranda kokteyl içiyorduk ki kısa bir süreliğine çıktığım bir kadın içeri girip beni gördü.
Masamıza yaklaştı. Onu selamlayıp refakatçimi tanıttığımda, bir ilişkisi olduğu için benimle iletişime geçmediğini söylemek için araya girdi.
Dilim bağlıydı ama kız arkadaşım değildi.
“O da öyle,” diye çabucak yanıtladı.
— Bitkili Balık Adam
Okumak tüm son girişler ve bizim gönderim yönergeleri . Bize e-posta ile ulaşın günlü[email protected] veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri
Sevgili günlük:
Nisan 1992’ydi ve Daniel Barenboim şefliğinde Carnegie Hall’daki Chicago Senfoni Orkestrası için iki biletim vardı.
Bana katılması için davet ettiğim kişi gelemedi, bu yüzden akşam 20.00’den beş dakika önce daha önce hiç yapmadığım bir şey yaptım: Salonun dışındaki kaldırımda durdum ve onu bulup bulamayacağımı görmek için fazladan bileti kaldırdım. alıcı
Bir adam yanıma geldi, indirim istedi ve işlemi tamamladık.
Yan yana oturduk ve gerisi tarih oldu. Ben 40 yaşıma yeni girmiştim, o 45 yaşındaydı ve ikimiz de evli değildik. O Ağustos’ta nişanlandık ve 30 yıl önce geçen ay Ekim’de evlendik.
Mutlu yıllar aşkım.
— Jane Moos Cohen
Kalem ve kağıt
Sevgili günlük:
Yaz boyunca bir akşam, beni Greenpoint’te eski bir arkadaşımla geç bir akşam yemeğinden eve götürmesi için bir Uber çağırdım.
Arabaya bindiğimde, 60 yaşlarında, mavi beyzbol şapkası giyen tıknaz bir adam olan şoförle hoş sohbet ettim. Sonra uyumaya başladım.
Bir trafik ışığında ani bir duruş beni çok geçmeden uyandırdı. Gözlerimi açtığımda şoförün uzun, sarı bir not defterine mavi bir kalemle yazdığını gördüm.
Bloknot kalındı ve son sayfaya yaklaşıyor gibi görünüyordu. Durdu, birkaç saniye etrafına baktı ve yazmaya geri döndü.
Korna sesleri ışığın değiştiğini haber veriyordu. Bundan sonra, ister trafikte ister kırmızı ışıkta olsun, araba her durduğunda, sürücü kalemine ve kağıdına geri döndü.
Merakla izledim. Keşfedilmemiş bir edebi yetenek miydi? Şair mi? Sayfadaki satırlar bunun için çok uzun görünüyordu. Belki bir romancı ya da komedyen?
Belki de benim hakkımda yazıyordu. Aldığı her ücretle ilgili her ayrıntıyı yazdı ve onlar hakkında hikayeler uydurdu mu?
“Umarım sormamın sakıncası yoktur,” dedim evimin önünde dururken. “Ama ne yazıyorsun?”
Arkasını dönmeden cevap verdi.
“Kelimeler,” dedi.
— Lev Gordon
Rockaway Sahilinde Perşembe Gecesi
Sevgili günlük:
kırmızı gökyüzü dolunay
eylül tarihinde
sahil sırtımızda
Sahip olduğumuz kum tepelerine
seltzer ve sandviçler
iki kızı izlemek
sörf oynamak
bağırarak gülmek
bir korucu yapılana kadar
onlar durmalı
beni haykırmalarına izin verdim
çok soğuk utangaç korkuyor
Atlantik çok
kumda kalmak için sebepler
parlak bir ay gecesinde
yaz sonu keşke yapsaydım
pervasızca onlara katıldı
yeterince uzun
dalmak ve
sevinç çığlıkları.
— Adria Quiñones
Yürüyüş yapmak
Sevgili günlük:
Manhattan’ın en dik trenlerinden biri olması gereken Q treninin 83. Cadde girişine inen yürüyen merdivendeki sabah kalabalığına katıldım.
Bu sabah yukarı yürüyen merdiven çalışmıyordu. Düzinelerce insan aşağı iniyordu, ancak karşı taraftan sadece bir kişi, bir adam, metodik adımlarla geliyordu (diğer kesintiler sırasında tırmanırken 130 kişi saydım).
Bu adam tırmanışı kolaylıkla ve zarafetle idare ediyordu. Tertemiz bir takım elbise ve kravat takmıştı, aşağı inen kalabalığın giysileriyle karşılaştırıldığında dikkate değerdi. Tırmanırken kafasına bir cep telefonu bastırmıştı ve boşta olan kolunu çılgınca sallıyordu.
Ona yukarıdan bakıldığında, mutluluktan mı yoksa öfkeden mi hareket ettiğini söylemek zordu.
Bir noktada, hareketsiz merdivenlerde aniden durdu, hareketsiz durdu ve telefonuna eğildi. Yürüyen merdiven aşağı inerken, ne dediğini duyacak kadar yaklaştım.
Aniden telefona bağırdı, sesi yüksek sesle patladı.
“Hayır, sen dinle!” aramanın diğer ucundaki kişiye bağırdı. Telefonu tam ağzının önünde tutuyordu. “Şu anda senden istediğim tek şey, sana söylediklerimi anlıyormuş gibi yapman!”
Ve sonra onu geçtim. Omzumun üzerinden geriye baktım ve yokuş yukarı yürüyüşünü yenilediğini gördüm. Ama sözleri havada asılı kaldı. Ve platforma geldiğimde, aklımda mükemmel bir anlam ifade ettiler.
—HP Newquist
Buluşma oyunu
Sevgili günlük:
Kız arkadaşım ve ben, Doğu Yakası mahallemdeki bir restoranda kokteyl içiyorduk ki kısa bir süreliğine çıktığım bir kadın içeri girip beni gördü.
Masamıza yaklaştı. Onu selamlayıp refakatçimi tanıttığımda, bir ilişkisi olduğu için benimle iletişime geçmediğini söylemek için araya girdi.
Dilim bağlıydı ama kız arkadaşım değildi.
“O da öyle,” diye çabucak yanıtladı.
— Bitkili Balık Adam
Okumak tüm son girişler ve bizim gönderim yönergeleri . Bize e-posta ile ulaşın günlü[email protected] veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri