Altı kez boğaz kanseri, iki akciğer tümörü, bir kalp krizi ve bir kalp durması nedeniyle ameliyat edildi. Pino D'Angiò (gerçek adı Giuseppe Chierchia) hayat tarafından sınandı ama asla pes etmedi. Sonuna kadar şarkı söylemeye devam etti (sadece bir ses teliyle bile) ve her anın tadını çıkardı. Ve oğlu Francesco, diğer şeylerin yanı sıra, bu gücü vurgulamak istedi.
Sonra Francesco babasıyla ilgili bir anekdot anlatmak istedi. “9 ya da 10 yaşındaydım, bana Saint Augustine'in bir yazısını okuttunuz – dedi -. İlk başta anlamadım ama bugün her şey daha net”. “Ölüm hiçbir şey değil, ben sadece diğer tarafa geçtim. Sanki yan odada saklanmışım gibi. Ben hala benim ve sen hala sensin. Birbirimiz için daha önce neysek, hala öyleyiz – diyor Kilise babalarından birinin metni -. Bana her zaman verdiğin, sana tanıdık gelen isimle seslen, her zaman kullandığın aynı şefkatli şekilde benimle konuş, ses tonunu değiştirme. Ciddi veya üzgün bir bakış takınma, bizi güldüren şeylere, birlikteyken çok sevdiğimiz o küçük şeylere gülmeye devam et, adım her zaman daha önce olduğu gibi tanıdık bir kelime olsun, en ufak bir gölge veya üzüntü izi olmadan telaffuz et, hayatımız her zaman sahip olduğu tüm anlamı koruyor. Eskisi gibi, bozulmayan bir süreklilik var. Çok uzakta değilim, senin tarafındayım, hemen köşedeyim. Emin ol, her şey yolunda. Gözyaşlarını kurula ve ağlama. Beni seviyorsan, gülümsemen benim huzurumdur”. Ve sonra şöyle sonlandırdı: “Bunun böyle olmasını sağlayacağız. Hoşça kal, baba.”
Sonra Francesco babasıyla ilgili bir anekdot anlatmak istedi. “9 ya da 10 yaşındaydım, bana Saint Augustine'in bir yazısını okuttunuz – dedi -. İlk başta anlamadım ama bugün her şey daha net”. “Ölüm hiçbir şey değil, ben sadece diğer tarafa geçtim. Sanki yan odada saklanmışım gibi. Ben hala benim ve sen hala sensin. Birbirimiz için daha önce neysek, hala öyleyiz – diyor Kilise babalarından birinin metni -. Bana her zaman verdiğin, sana tanıdık gelen isimle seslen, her zaman kullandığın aynı şefkatli şekilde benimle konuş, ses tonunu değiştirme. Ciddi veya üzgün bir bakış takınma, bizi güldüren şeylere, birlikteyken çok sevdiğimiz o küçük şeylere gülmeye devam et, adım her zaman daha önce olduğu gibi tanıdık bir kelime olsun, en ufak bir gölge veya üzüntü izi olmadan telaffuz et, hayatımız her zaman sahip olduğu tüm anlamı koruyor. Eskisi gibi, bozulmayan bir süreklilik var. Çok uzakta değilim, senin tarafındayım, hemen köşedeyim. Emin ol, her şey yolunda. Gözyaşlarını kurula ve ağlama. Beni seviyorsan, gülümsemen benim huzurumdur”. Ve sonra şöyle sonlandırdı: “Bunun böyle olmasını sağlayacağız. Hoşça kal, baba.”