Her halükarda, Brooklyn’deki Ninth Street’in endüstriyel bir parçasının etrafındaki, Park Slope ve Gowanus’un iki yakasında yer alan bölge, bir şehircinin ütopyası olarak ortaya çıkmalı – ressamların, şairlerin, zanaatkarların, sanatsal işlere sahip profesyonellerin ve işçi sınıfından insanların yaşadığı ve yaşadığı bir alan. bağlanın ve gelişin. Kolektivist değerlere değer veren küçük işletmelerin, kendisine derinden yatırım yapan polilitik bir topluluğa hizmet ettiği türden bir yer olmalıdır. Haziran ayı sonlarında, 33 yaşındaki eski bir denizci ve müzik teorisinde ileri derecede fagot sanatçısı olan Katie Bishop, aklında tam olarak böyle bir vizyonla Dokuzuncu Cadde’de bir kahvehane açtı – İlkeler GI -.
Özel sermaye tarafından desteklenen ve hızla çoğalan kahve zinciri Blank Street’in aksine, Bayan Bishop’un girişimi, örneğin “2023 yılına kadar sıfır kahve fincanı israfına” ulaşmayı hedefleyen etiği ve coşkusuyla bir arada tutuluyor. İlkeler, 1960’ların sonlarında, Vietnam Savaşı protestocularının yurtdışındaki Amerikan saldırganlığından giderek daha fazla uzaklaşan askerler için bir forum sağlamak için tipik olarak askeri üslerin yakınında kahvehaneler açmasıyla, o doğmadan çok önce harekete geçen bir hareketten ilham aldı. Güney Carolina’da Fort Jackson yakınlarında böyle bir mekan açan Harvard mezunu genç bir Harvard mezunu olan Fred Gardner’ın yazdığı gibi: “1967’de Ordu, Jimi Hendrix’in müziğine karşı savaşmaktansa, Jimi Hendrix’in müziğiyle sevişmeyi tercih eden insanlarla doluyordu. Lyndon Johnson’ın yalanları.”
Bayan Bishop, yakın zamanda söylediği gibi, “bir kahvehane gibi görünen bir sosyal merkez” yaratmayı umuyordu.
Arizona doğumlu, on yıl önce (Albany, Ga’da görevlendirildikten sonra) Portland, Ore.’ye taşındı ve Occupy hareketine, özellikle Irak’taki savaşa karşı çıkan bir gaziler grubuna katıldı. 2016’da New York’ta Queens College’da okuyor, kahveyi seviyor ve barista olarak çalışıyordu. İlkeler, ilgi alanlarını birleştirecekti – kaliteli fasulye için, katılım ve aktivizm için, canlı fikir alışverişi için, bisiklet için. (Dükkânın bir köşesine, herkesin gelip tamir yapabilmesi için bir bisiklet alet kütüphanesi kurmuştur.)
Bayan Bishop, işe başlamak için GoFundMe aracılığıyla 5.000 dolar topladı, arkadaşlarından 25.000 dolar borç aldı ve düşük gelirli Yeni Yorklular. Bunun ötesinde, ayda 5.000 dolara beş yıllık bir kira aldı (1.600 fit kare, alan büyük), buluntu mobilya getirdi, tiyatro yapımında bir arkadaşından daha fazlasını inşa etmek için yardım aldı ve kendisine bir ahşap işçisi tarafından tezgahı verdi. dükkan caddenin karşısındadır.
Gowanus’taki kahvehane, bisiklet dünyasında yeterince temsil edilmeyen insanlara ulaşmayı hedefliyor. Bir bölümü onarımlar için araçlar sunuyor. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
Düşük marjlar, operasyonunun en ayırt edici özelliğine izin veriyor – insanların bir fincan kahve için istediklerini (özel içecekler belirli bir fiyata gelir) karşılayabilecekleri veya vermeye istekli olduklarına göre tıslamalarına izin veriyor. Bazıları hiçbir şey hissetmiyor, bazıları 1 dolar, bazıları 20 dolar ya da 30 dolar. İlkelerin açık olduğu yaklaşık iki ay içinde, bazı patronların dünyadaki en iyi kahvenin bile değerinden daha fazla para çevirmeyi bir erdem olarak gördüklerini keşfetti.
New York’taki ve diğer büyük, cezalandırıcı derecede pahalı şehirlerdeki ilericiler, genellikle bunun gibi küçük, sosyal düşünceli bağımsız işletmelerin yokluğundan şikayet ediyor. Yine de başarılı olmalarını sağlayacak yoğunluğa aynı anda direnirler. Geçen ay boyunca, yaklaşık 300 sakin, Şehir Planlama Departmanından, İkinci Cadde ile Üçüncü Cadde arasında, Bayan Bishop’un dükkanının bulunduğu, dokuz katlı konut binalarına izin verecek olan, Dokuzuncu Cadde’nin konut olarak yeniden imar edilmesine karşı çıkmalarını isteyen bir dilekçe imzaladı. Piyasa fiyatına kiralık apartman daireleri — muhtemelen, Bayan Bishop’un tanımladığı gibi, California, Oakland’dan bir fincan Ana Dil’e 5 dolar teklif etmeye istekli insanları barındırıyor.
Adams yönetiminin desteklediği planla ilgili bazı endişelerin (belediye başkanının bir sözcüsünün belirttiği gibi, “Belediye Başkanı Adams, New York’u bir ‘Evet Şehri’ne dönüştürmek için cesur bir vizyon dile getirdi, ”), uzun ve ciddi bir konuşma gerektirir. Halihazırda bir Süperfon bölgesi olan bir kanal içeren Gowanus, özellikle fırtına dalgalanmalarına karşı savunmasız kalıyor ve mevcut altyapının neyi sürdürüp neyi sürdüremeyeceğinin dikkate alınması çok önemli. Ancak asıl mesele, teklifin, dilekçenin ele almadığı yeterli uygun fiyatlı konutları hesaba katmamasıdır. Yakınlarda bir evi olan sosyal hizmet uzmanı, avukat ve onun arkasındaki güçlerden biri olan Kathryn Krase, grubunun genişlemeyi derinden desteklediğini ancak genel olarak daha “mütevazı” bir yeniden imar planını tercih ettiğini söyledi.
Son birkaç aydır, bölge için yeni seçilen meclis üyesi Shahana Hanif, daha fazla sayıda uygun fiyatlı birim gerektirecek farklı bir teklif türü için çalışıyor (mevcut plan bu sayıyı 48’den 13’e koyuyor) sadece orta gelirli insanların değil, düşük gelirlilerin de idare edebileceği kiralarda teslim edildi. Hanif, “Konut krizimizin karmaşık sorunları, yeni göçmenlerin gelmesi ve Ida’dan hala yerinden edilmiş ve otellerde yaşayan sakinler” dedi, şu anki haliyle konfigürasyon “sadece yeterli değil”. Dokuzuncu Cadde’de gelişmeye hazır yerlerden biri, tamamen tartışmasız olması gereken bir park yeridir. “Konut herkesin en büyük önceliği olmalı” dedi.
İlkeler GI’yi başlatmak için Bayan Bishop, GoFundMe aracılığıyla 5.000 dolar topladı, arkadaşlarından 25.000 dolar borç aldı ve faizsiz bir kredi aldı. Bulunan mobilyalar her yere yayılmıştır. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
Zenginlik, yoksulluk ve yolun ortasındaki zenginlik siloları etrafında inşa edilmiş bir şehir hareketli kalamaz; yemek yapamaz. Bir bakıma, Bayan Bishop’un girişimi idealist olsa da, sınıf, ırk ve hatta felsefe düzeyinde derinden bütünleşmiş yerler olarak ortaya çıkan mahalleler hakkında nasıl düşünmemiz gerektiğine dair bir şablon sağlar. Bir tür New York’lunun iş modeline gözlerini devirdiğini hayal etmek kolaydır, tıpkı Dokuzuncu Cadde’de bulunan Mother adlı uluslararası bir isim ajansı gerçeği karşısında aklını yitiren bir başkasını hayal etmek de kolaydır. “küresel sermayenin acayip şişmiş ahtapotunun” dokunaçlarına cevap vermeyi reddediyor. Sonunda tüm çılgın rüyalara ihtiyacımız var.
Özel sermaye tarafından desteklenen ve hızla çoğalan kahve zinciri Blank Street’in aksine, Bayan Bishop’un girişimi, örneğin “2023 yılına kadar sıfır kahve fincanı israfına” ulaşmayı hedefleyen etiği ve coşkusuyla bir arada tutuluyor. İlkeler, 1960’ların sonlarında, Vietnam Savaşı protestocularının yurtdışındaki Amerikan saldırganlığından giderek daha fazla uzaklaşan askerler için bir forum sağlamak için tipik olarak askeri üslerin yakınında kahvehaneler açmasıyla, o doğmadan çok önce harekete geçen bir hareketten ilham aldı. Güney Carolina’da Fort Jackson yakınlarında böyle bir mekan açan Harvard mezunu genç bir Harvard mezunu olan Fred Gardner’ın yazdığı gibi: “1967’de Ordu, Jimi Hendrix’in müziğine karşı savaşmaktansa, Jimi Hendrix’in müziğiyle sevişmeyi tercih eden insanlarla doluyordu. Lyndon Johnson’ın yalanları.”
Bayan Bishop, yakın zamanda söylediği gibi, “bir kahvehane gibi görünen bir sosyal merkez” yaratmayı umuyordu.
Arizona doğumlu, on yıl önce (Albany, Ga’da görevlendirildikten sonra) Portland, Ore.’ye taşındı ve Occupy hareketine, özellikle Irak’taki savaşa karşı çıkan bir gaziler grubuna katıldı. 2016’da New York’ta Queens College’da okuyor, kahveyi seviyor ve barista olarak çalışıyordu. İlkeler, ilgi alanlarını birleştirecekti – kaliteli fasulye için, katılım ve aktivizm için, canlı fikir alışverişi için, bisiklet için. (Dükkânın bir köşesine, herkesin gelip tamir yapabilmesi için bir bisiklet alet kütüphanesi kurmuştur.)
Bayan Bishop, işe başlamak için GoFundMe aracılığıyla 5.000 dolar topladı, arkadaşlarından 25.000 dolar borç aldı ve düşük gelirli Yeni Yorklular. Bunun ötesinde, ayda 5.000 dolara beş yıllık bir kira aldı (1.600 fit kare, alan büyük), buluntu mobilya getirdi, tiyatro yapımında bir arkadaşından daha fazlasını inşa etmek için yardım aldı ve kendisine bir ahşap işçisi tarafından tezgahı verdi. dükkan caddenin karşısındadır.
Gowanus’taki kahvehane, bisiklet dünyasında yeterince temsil edilmeyen insanlara ulaşmayı hedefliyor. Bir bölümü onarımlar için araçlar sunuyor. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
Düşük marjlar, operasyonunun en ayırt edici özelliğine izin veriyor – insanların bir fincan kahve için istediklerini (özel içecekler belirli bir fiyata gelir) karşılayabilecekleri veya vermeye istekli olduklarına göre tıslamalarına izin veriyor. Bazıları hiçbir şey hissetmiyor, bazıları 1 dolar, bazıları 20 dolar ya da 30 dolar. İlkelerin açık olduğu yaklaşık iki ay içinde, bazı patronların dünyadaki en iyi kahvenin bile değerinden daha fazla para çevirmeyi bir erdem olarak gördüklerini keşfetti.
New York’taki ve diğer büyük, cezalandırıcı derecede pahalı şehirlerdeki ilericiler, genellikle bunun gibi küçük, sosyal düşünceli bağımsız işletmelerin yokluğundan şikayet ediyor. Yine de başarılı olmalarını sağlayacak yoğunluğa aynı anda direnirler. Geçen ay boyunca, yaklaşık 300 sakin, Şehir Planlama Departmanından, İkinci Cadde ile Üçüncü Cadde arasında, Bayan Bishop’un dükkanının bulunduğu, dokuz katlı konut binalarına izin verecek olan, Dokuzuncu Cadde’nin konut olarak yeniden imar edilmesine karşı çıkmalarını isteyen bir dilekçe imzaladı. Piyasa fiyatına kiralık apartman daireleri — muhtemelen, Bayan Bishop’un tanımladığı gibi, California, Oakland’dan bir fincan Ana Dil’e 5 dolar teklif etmeye istekli insanları barındırıyor.
Adams yönetiminin desteklediği planla ilgili bazı endişelerin (belediye başkanının bir sözcüsünün belirttiği gibi, “Belediye Başkanı Adams, New York’u bir ‘Evet Şehri’ne dönüştürmek için cesur bir vizyon dile getirdi, ”), uzun ve ciddi bir konuşma gerektirir. Halihazırda bir Süperfon bölgesi olan bir kanal içeren Gowanus, özellikle fırtına dalgalanmalarına karşı savunmasız kalıyor ve mevcut altyapının neyi sürdürüp neyi sürdüremeyeceğinin dikkate alınması çok önemli. Ancak asıl mesele, teklifin, dilekçenin ele almadığı yeterli uygun fiyatlı konutları hesaba katmamasıdır. Yakınlarda bir evi olan sosyal hizmet uzmanı, avukat ve onun arkasındaki güçlerden biri olan Kathryn Krase, grubunun genişlemeyi derinden desteklediğini ancak genel olarak daha “mütevazı” bir yeniden imar planını tercih ettiğini söyledi.
Son birkaç aydır, bölge için yeni seçilen meclis üyesi Shahana Hanif, daha fazla sayıda uygun fiyatlı birim gerektirecek farklı bir teklif türü için çalışıyor (mevcut plan bu sayıyı 48’den 13’e koyuyor) sadece orta gelirli insanların değil, düşük gelirlilerin de idare edebileceği kiralarda teslim edildi. Hanif, “Konut krizimizin karmaşık sorunları, yeni göçmenlerin gelmesi ve Ida’dan hala yerinden edilmiş ve otellerde yaşayan sakinler” dedi, şu anki haliyle konfigürasyon “sadece yeterli değil”. Dokuzuncu Cadde’de gelişmeye hazır yerlerden biri, tamamen tartışmasız olması gereken bir park yeridir. “Konut herkesin en büyük önceliği olmalı” dedi.
İlkeler GI’yi başlatmak için Bayan Bishop, GoFundMe aracılığıyla 5.000 dolar topladı, arkadaşlarından 25.000 dolar borç aldı ve faizsiz bir kredi aldı. Bulunan mobilyalar her yere yayılmıştır. Kredi… Michelle V. Agins/The New York Times
Zenginlik, yoksulluk ve yolun ortasındaki zenginlik siloları etrafında inşa edilmiş bir şehir hareketli kalamaz; yemek yapamaz. Bir bakıma, Bayan Bishop’un girişimi idealist olsa da, sınıf, ırk ve hatta felsefe düzeyinde derinden bütünleşmiş yerler olarak ortaya çıkan mahalleler hakkında nasıl düşünmemiz gerektiğine dair bir şablon sağlar. Bir tür New York’lunun iş modeline gözlerini devirdiğini hayal etmek kolaydır, tıpkı Dokuzuncu Cadde’de bulunan Mother adlı uluslararası bir isim ajansı gerçeği karşısında aklını yitiren bir başkasını hayal etmek de kolaydır. “küresel sermayenin acayip şişmiş ahtapotunun” dokunaçlarına cevap vermeyi reddediyor. Sonunda tüm çılgın rüyalara ihtiyacımız var.