12 Nisan’da 36. Cadde metro platformunda silahlı bir kişinin sis bombalarının kalın perdesi açıldığında, kurşun isabet eden veya ardından gelen panikte yaralanan kişilerden en az dördünün çocuk veya gençler.
Yerin üstünde, Brooklyn civarındaki ve Brooklyn’deki gençler okul duvarlarının arkasına sığınmak için koşturdu ya da ebeveynleri onları sokak köşelerinden almak için acele ederken endişeyle bekledi. Öğrenciler pencerelere umut ve korku mesajları gönderirken, sınıflar kilitlendi ve ziyaretçilere kapılar kapatıldı.
Birçok New York City çocuğu için, Sunset Park saldırısı, gençlerin yaralandığı veya öldürüldüğü bir dizi rahatsız edici şiddet eyleminin yalnızca sonuncusuydu. İki yıllık pandemi, gençler arasında bir ruh sağlığı krizini daha da kötüleştirdi; Aynı dönemde, çekimler keskin bir şekilde arttı. Öğrenciler, veliler ve öğretmenler, bunun hem kurşun yiyenler hem de yörüngelerinde olup bitenleri izleyen gençleri derinden etkilediğini söylüyorlar.
12 Nisan’da, Brooklyn’de 30 kişinin yaralanmasına neden olan silahlı saldırının ayrıntıları hâlâ ortaya çıkarken, 16 mil uzaktaki bir Bronx topluluğu trajediden sarsılmıştı: 16 yaşındaki bir çocuk için bir gün batımı anıtı planlandı. dersten sonra vurularak öldürüldü.
Ertesi öğleden sonra, polis metro saldırısında tutukladığında, Brooklyn, East Flatbush’ta düzinelerce genç, K763 Brooklyn’deki orta okullarının önünde ağladı Bilim ve Mühendislik, yakın zamanda öldürülen sevgili bir arkadaş için.
Okulda bir öğrenci olan ve öldürülen gencin arkadaşı olan 14 yaşındaki Tatiana Barrett, “Acı çektiğimi kabul etmekte gerçekten zorlanıyorum” dedi. “Günler geçtikçe daha da sinirleniyorum.”
Ölümü sınıf arkadaşları arasında bir keder dalgasına neden olan Kade için bir sokak anıtı. Kredi… The New York Times için Victor J. Blue
Pandeminin gençler üzerinde yarattığı aksama ve altüst oluş, sınıftan ev yaşamına kadar iyi belgelenmiştir. Tıbbi gruplar, geçen kış çocuk ve ergen ruh sağlığında bir acil durum ilan etti; bu kriz, izolasyon, belirsizlik ve kederle şiddetlendi. Yakın zamanda yapılan bir analize göre New York’ta her 200 çocuktan biri bir ebeveynini veya bakıcısını virüs nedeniyle kaybetti, bu ülke çapındaki oranın neredeyse iki katı.
Zararın bir kısmı doğrudan, fiziksel ve ölümcül oldu: Virüs vurduktan sonra New York’ta silahlı saldırı sayısı 2018 ve 2019’daki tarihi düşük seviyelerinden iki katına çıktığında, şiddete yakalanan gençlerin sayısı da arttı.
2022’de en az 40 çocuk ve genç vuruldu ve bu her 10 kurbandan birini oluşturuyor. Bu sayı, geçen yıl 138’e kurşun isabet eden genç kurbanların sayısını geçme veya aşma yolunda ilerliyor.
Sayılar on yıllar öncesinin önemli ölçüde altında kalıyor: Örneğin, yalnızca 1991’de 16 yaşından küçük en az 530 çocuk vuruldu ve 54’ü öldü. Yine de rakamlar, salgın öncesi yıllardan önemli bir yükselişi temsil ediyor. Hem 2018 hem de 2019’da 65’ten az çocuk vuruldu.
Şehir yetkilileri, şehir sokaklarında silahları hedef almak ve gençlerin yaz iş programını 100.000 pozisyona çıkarmak da dahil olmak üzere çeşitli şekillerde şiddeti bastırmaya çalıştı. Bu arada bazı sakinler, şehrin yoksulluğa ve mahallelerindeki kıt kaynaklara daha yoğun bir şekilde odaklanması gerektiğini savundu.
Bu yıl, en yüksek profilli cinayetlerden bazılarının kurbanı çocuklar oldu. Bazıları sokak anlaşmazlıkları veya uzun süredir devam eden kan davalarının zayiatı oldu. Diğerleri arabalarda, parklarda veya kaldırımlarda başıboş mermilerle vuruldu.
Araştırmacılar, silah şiddetine maruz kalan çocukların, uzakta olsalar bile uzun süreli tepkiler yaşayabileceğini söylüyor. Kredi… The New York Times için Mustafa Bassim
17 yaşındaki Kyla-Simone Sobers Batties için sakin bir son sınıf yılı, 1 Ekim’de Brooklyn, Boerum Hill’de arkadaşlarıyla takılırken kafasına bir kurşun isabet etmesiyle kesintiye uğradı. Annesi Nadine Sobers, iki hafta boyunca komaya girdi ve onu bekleyen sinir bozucu bir dünya buldu, dedi.
Kurşun, Kyla-Simone’nin beynini ıskaladı, ancak Kyla-Simone unutkan oldu ve genellikle aynı soruları üç veya dört kez sordu. Görüşü o kadar bulanıktı ki geceleri tuvalete yürümek için yardıma ihtiyacı vardı. Neredeyse sürekli bir ağrı yaşadı. Bu arada, sınıf arkadaşları son yıllarının dönüm noktalarını kutluyorlardı.
“Kabus gördü” dedi annesi. “Odasına girerdim ve onu yatağında ağlarken bulurdum. Bu, tartışmayı sevmeyen bir çocuktu ve şimdi kolayca sinirlenirdi, hep üzülürdü.”
“Dayanıklı olmaya çalıştı. Ama onun için asla kolay olmayacak,” diye ekledi annesi.
Bazı silahlı saldırıların travması, sınıf arkadaşları için ağlayan gençlerin ötesine, hatta trajedileri uzaktan izleyenlere kadar dalga dalga dalga dalga yayıldı – Sunset Park’taki saldırı da dahil olmak üzere, birçok öğrencinin geçişini engelledi onların okula giden yolu.
Mahallede PS 24’te bir öğretmen olan Shahana Ghosh, sonraki günlerde birinci sınıf öğrencilerinin “birisinin birçok insanı incittiğini” bildiklerini, ancak bunun nedeni ve ne yapmaları gerektiğiyle boğuştuklarını söyledi. eğer benzer bir durumdaysa.
“Orada korku ve endişe vardı. Bunu yüzlerinde görebiliyordum,” dedi Bayan Ghosh. Tepedeki helikopterlerden, bunun onları gece boyunca nasıl korkuttuğundan bahsediyorlardı.”
İki blok ötede, kapıları metro istasyonundan yaklaşık 250 metre uzakta olan Sunset Park Lisesi’ndeki bazı gençler, o sabah “düşük seviyeli panik ataklar” geçirdi, dedi arka öğretmen Dan Wever. Onları meşgul etmeye, uygulamalı bir aktiviteye yönlendirmeye ve onları telefonlarındaki haberlerden uzaklaştırmaya çalıştığını söyledi.
Birçoğunun herhangi bir normallik duygusu aradığını ve pencerelerin dışındaki sahneden “beyinlerini kesip attığını” söyledi.
“Son iki yıl travmalarla doluydu” dedi Bay Wever. “Covid ile ve şimdi bu bizim okulumuza oluyor, öğrenciler bundan yıllar sonra bunun onları etkilemeye devam edeceğini düşündüğüm bir duruma düşüyor.”
Sunset Park Lisesi’ndeki bir öğrenci metroda silahlı saldırının olduğu gün pencereden bakıyor. Kredi… The New York Times için Hilary Swift
Uzmanlar, uzun süredir silahlı şiddete maruz kalan öğrenciler için okul ve sağlıkta uzun vadeli aksilikler konusunda uyarıyorlar. Silah şiddetinin geçen yıl tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştığı Philadelphia Çocuk Hastanesi’nde çocuk doktoru olan Aditi Vasan, sonuçların çok daha erken gelebileceğini söyledi.
Dr. Vasan ve diğer araştırmacılar, bir çekimden sonraki iki hafta içinde, yakınlarda yaşayan çocukların kaygı, depresyon ve kendine zarar verme gibi sorunlar için acil servise gitme olasılıklarının neredeyse iki katı olduğunu buldu.
“Bu semptomların ne kadar çabuk ortaya çıkabileceğini görmek çok çarpıcı” dedi. “Bu çocukların çoğu onları gerçekten hemen ve çok sık yaşıyor.”
Zorlukların genişliği New York’ta açıkça görülüyor. Geçen yıl yirmi bir çocuk ve genç öldürüldü, bu sayı 2020’de iki katından fazla, sınıflarında boş koltuklar bıraktı. Mart ayında Brooklyn, Brownsville’deki gündüz deva merkezinden çıkarken 3 yaşında bir kız çocuğu omzundan vuruldu.
Ertesi ay, Bronx’un Melrose semtinde model olmak isteyen 16 yaşındaki Angellyh Yambo, okuldan eve yürürken başıboş bir kurşunla vurularak öldürüldü. Gazetecilere o zamandan beri uyumakta zorluk çektiğini ve şiddet üzerine kabuslar gördüğünü söyleyen 17 yaşındaki Isaiah Duncan da dahil olmak üzere iki genç daha vuruldu ancak hayatta kaldı.
Bronx saldırılarından bir hafta sonra, Doğu Flatbush’taki 150’den fazla öğrenci -çoğunluğu 12 ila 14 yaş arasındaki küçük Siyah çocuklar- bir başka kaybın yasını tutmak için mumları kaldırdı. Yedinci sınıftan sınıf arkadaşları 12 yaşındaki Kade Lewin, bir yanlış kimlik vakasında başından vurulmuştu.
Anma töreninin bir noktasında arka sıradaki üç kız başlarını birbirlerinin sağ omuzlarına yaslayarak derin nefesler aldılar. Siyah kapüşonlu sweatshirt giyen iki çocuk, gözyaşlarını silerek 10 saniyelik bir kucaklaşmayı paylaştı.
K763 Brooklyn Bilim ve Mühendislik Akademisi’ndeki 14 yaşındaki öğrenci Tatiana Barrett, bir röportajda, Kade’nin aile arabasının bulunduğu caddeye birkaç gezi yaparak, çekimden sonra ilerlemek için mücadele ettiğini söyledi. park etmiş ve annesinin evine gitmiş.
Konsantre olmakta güçlük çekiyor, kendisini sıklıkla “bulanık fikirli” olarak tanımlıyor. Annesi geri çekildiğini ve yalnız daha fazla zaman geçirmek istediğini söyledi.
Kade’nin okul arkadaşları veda mesajları taşıyan balonlar salıyorlar. Kredi… The New York Times için Mustafa Bassim
Tatiana, dört yıldır tanıdığı Kade’nin Çarşamba günü cenazesinde yas tuttu. Ertesi gün cenazesine gelince, annesine “dayanamayacağını” söyledi.
12 yaşındaki bir okul arkadaşı olan David Walcott Jr.’ın babası, anma törenlerinden ve cenazeden evde kalmasını istediğini söyledi. Bir sonraki kurbanın kim olabileceğinden endişe ederek endişeli hale geldi. Geçenlerde bir sabah saat 2 civarında, David televizyon izlerken evlerinin önünden gürültülü bir araba geçtiğinde ve silah sesine benzer bir ses çıkardığında sarsıldı.
“Neden burada yaşıyoruz?” babası David Walcott, sorduğu soruyu hatırladı. “Irkçılığı anlamaya başladığını söyledi. ‘Masum insanlar sadece bizim mahallelerde ölüyor’ der gibiydi.”
East Flatbush’taki gençler, Kade için yaptıkları şiir ve yazılarla dolu anma töreninin sonunda gökyüzüne üç adet turkuaz balon fırlattı. . Rüzgâr, birini bir ağacın dallarına taşıdı, orada oyalandı, yakındaki okuldaki sürekli kederi hatırlattı.
Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulundu.
Yerin üstünde, Brooklyn civarındaki ve Brooklyn’deki gençler okul duvarlarının arkasına sığınmak için koşturdu ya da ebeveynleri onları sokak köşelerinden almak için acele ederken endişeyle bekledi. Öğrenciler pencerelere umut ve korku mesajları gönderirken, sınıflar kilitlendi ve ziyaretçilere kapılar kapatıldı.
Birçok New York City çocuğu için, Sunset Park saldırısı, gençlerin yaralandığı veya öldürüldüğü bir dizi rahatsız edici şiddet eyleminin yalnızca sonuncusuydu. İki yıllık pandemi, gençler arasında bir ruh sağlığı krizini daha da kötüleştirdi; Aynı dönemde, çekimler keskin bir şekilde arttı. Öğrenciler, veliler ve öğretmenler, bunun hem kurşun yiyenler hem de yörüngelerinde olup bitenleri izleyen gençleri derinden etkilediğini söylüyorlar.
12 Nisan’da, Brooklyn’de 30 kişinin yaralanmasına neden olan silahlı saldırının ayrıntıları hâlâ ortaya çıkarken, 16 mil uzaktaki bir Bronx topluluğu trajediden sarsılmıştı: 16 yaşındaki bir çocuk için bir gün batımı anıtı planlandı. dersten sonra vurularak öldürüldü.
Ertesi öğleden sonra, polis metro saldırısında tutukladığında, Brooklyn, East Flatbush’ta düzinelerce genç, K763 Brooklyn’deki orta okullarının önünde ağladı Bilim ve Mühendislik, yakın zamanda öldürülen sevgili bir arkadaş için.
Okulda bir öğrenci olan ve öldürülen gencin arkadaşı olan 14 yaşındaki Tatiana Barrett, “Acı çektiğimi kabul etmekte gerçekten zorlanıyorum” dedi. “Günler geçtikçe daha da sinirleniyorum.”
Ölümü sınıf arkadaşları arasında bir keder dalgasına neden olan Kade için bir sokak anıtı. Kredi… The New York Times için Victor J. Blue
Pandeminin gençler üzerinde yarattığı aksama ve altüst oluş, sınıftan ev yaşamına kadar iyi belgelenmiştir. Tıbbi gruplar, geçen kış çocuk ve ergen ruh sağlığında bir acil durum ilan etti; bu kriz, izolasyon, belirsizlik ve kederle şiddetlendi. Yakın zamanda yapılan bir analize göre New York’ta her 200 çocuktan biri bir ebeveynini veya bakıcısını virüs nedeniyle kaybetti, bu ülke çapındaki oranın neredeyse iki katı.
Zararın bir kısmı doğrudan, fiziksel ve ölümcül oldu: Virüs vurduktan sonra New York’ta silahlı saldırı sayısı 2018 ve 2019’daki tarihi düşük seviyelerinden iki katına çıktığında, şiddete yakalanan gençlerin sayısı da arttı.
2022’de en az 40 çocuk ve genç vuruldu ve bu her 10 kurbandan birini oluşturuyor. Bu sayı, geçen yıl 138’e kurşun isabet eden genç kurbanların sayısını geçme veya aşma yolunda ilerliyor.
Sayılar on yıllar öncesinin önemli ölçüde altında kalıyor: Örneğin, yalnızca 1991’de 16 yaşından küçük en az 530 çocuk vuruldu ve 54’ü öldü. Yine de rakamlar, salgın öncesi yıllardan önemli bir yükselişi temsil ediyor. Hem 2018 hem de 2019’da 65’ten az çocuk vuruldu.
Şehir yetkilileri, şehir sokaklarında silahları hedef almak ve gençlerin yaz iş programını 100.000 pozisyona çıkarmak da dahil olmak üzere çeşitli şekillerde şiddeti bastırmaya çalıştı. Bu arada bazı sakinler, şehrin yoksulluğa ve mahallelerindeki kıt kaynaklara daha yoğun bir şekilde odaklanması gerektiğini savundu.
Bu yıl, en yüksek profilli cinayetlerden bazılarının kurbanı çocuklar oldu. Bazıları sokak anlaşmazlıkları veya uzun süredir devam eden kan davalarının zayiatı oldu. Diğerleri arabalarda, parklarda veya kaldırımlarda başıboş mermilerle vuruldu.
Araştırmacılar, silah şiddetine maruz kalan çocukların, uzakta olsalar bile uzun süreli tepkiler yaşayabileceğini söylüyor. Kredi… The New York Times için Mustafa Bassim
17 yaşındaki Kyla-Simone Sobers Batties için sakin bir son sınıf yılı, 1 Ekim’de Brooklyn, Boerum Hill’de arkadaşlarıyla takılırken kafasına bir kurşun isabet etmesiyle kesintiye uğradı. Annesi Nadine Sobers, iki hafta boyunca komaya girdi ve onu bekleyen sinir bozucu bir dünya buldu, dedi.
Kurşun, Kyla-Simone’nin beynini ıskaladı, ancak Kyla-Simone unutkan oldu ve genellikle aynı soruları üç veya dört kez sordu. Görüşü o kadar bulanıktı ki geceleri tuvalete yürümek için yardıma ihtiyacı vardı. Neredeyse sürekli bir ağrı yaşadı. Bu arada, sınıf arkadaşları son yıllarının dönüm noktalarını kutluyorlardı.
“Kabus gördü” dedi annesi. “Odasına girerdim ve onu yatağında ağlarken bulurdum. Bu, tartışmayı sevmeyen bir çocuktu ve şimdi kolayca sinirlenirdi, hep üzülürdü.”
“Dayanıklı olmaya çalıştı. Ama onun için asla kolay olmayacak,” diye ekledi annesi.
Bazı silahlı saldırıların travması, sınıf arkadaşları için ağlayan gençlerin ötesine, hatta trajedileri uzaktan izleyenlere kadar dalga dalga dalga dalga yayıldı – Sunset Park’taki saldırı da dahil olmak üzere, birçok öğrencinin geçişini engelledi onların okula giden yolu.
Mahallede PS 24’te bir öğretmen olan Shahana Ghosh, sonraki günlerde birinci sınıf öğrencilerinin “birisinin birçok insanı incittiğini” bildiklerini, ancak bunun nedeni ve ne yapmaları gerektiğiyle boğuştuklarını söyledi. eğer benzer bir durumdaysa.
“Orada korku ve endişe vardı. Bunu yüzlerinde görebiliyordum,” dedi Bayan Ghosh. Tepedeki helikopterlerden, bunun onları gece boyunca nasıl korkuttuğundan bahsediyorlardı.”
İki blok ötede, kapıları metro istasyonundan yaklaşık 250 metre uzakta olan Sunset Park Lisesi’ndeki bazı gençler, o sabah “düşük seviyeli panik ataklar” geçirdi, dedi arka öğretmen Dan Wever. Onları meşgul etmeye, uygulamalı bir aktiviteye yönlendirmeye ve onları telefonlarındaki haberlerden uzaklaştırmaya çalıştığını söyledi.
Birçoğunun herhangi bir normallik duygusu aradığını ve pencerelerin dışındaki sahneden “beyinlerini kesip attığını” söyledi.
“Son iki yıl travmalarla doluydu” dedi Bay Wever. “Covid ile ve şimdi bu bizim okulumuza oluyor, öğrenciler bundan yıllar sonra bunun onları etkilemeye devam edeceğini düşündüğüm bir duruma düşüyor.”
Sunset Park Lisesi’ndeki bir öğrenci metroda silahlı saldırının olduğu gün pencereden bakıyor. Kredi… The New York Times için Hilary Swift
Uzmanlar, uzun süredir silahlı şiddete maruz kalan öğrenciler için okul ve sağlıkta uzun vadeli aksilikler konusunda uyarıyorlar. Silah şiddetinin geçen yıl tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştığı Philadelphia Çocuk Hastanesi’nde çocuk doktoru olan Aditi Vasan, sonuçların çok daha erken gelebileceğini söyledi.
Dr. Vasan ve diğer araştırmacılar, bir çekimden sonraki iki hafta içinde, yakınlarda yaşayan çocukların kaygı, depresyon ve kendine zarar verme gibi sorunlar için acil servise gitme olasılıklarının neredeyse iki katı olduğunu buldu.
“Bu semptomların ne kadar çabuk ortaya çıkabileceğini görmek çok çarpıcı” dedi. “Bu çocukların çoğu onları gerçekten hemen ve çok sık yaşıyor.”
Zorlukların genişliği New York’ta açıkça görülüyor. Geçen yıl yirmi bir çocuk ve genç öldürüldü, bu sayı 2020’de iki katından fazla, sınıflarında boş koltuklar bıraktı. Mart ayında Brooklyn, Brownsville’deki gündüz deva merkezinden çıkarken 3 yaşında bir kız çocuğu omzundan vuruldu.
Ertesi ay, Bronx’un Melrose semtinde model olmak isteyen 16 yaşındaki Angellyh Yambo, okuldan eve yürürken başıboş bir kurşunla vurularak öldürüldü. Gazetecilere o zamandan beri uyumakta zorluk çektiğini ve şiddet üzerine kabuslar gördüğünü söyleyen 17 yaşındaki Isaiah Duncan da dahil olmak üzere iki genç daha vuruldu ancak hayatta kaldı.
Bronx saldırılarından bir hafta sonra, Doğu Flatbush’taki 150’den fazla öğrenci -çoğunluğu 12 ila 14 yaş arasındaki küçük Siyah çocuklar- bir başka kaybın yasını tutmak için mumları kaldırdı. Yedinci sınıftan sınıf arkadaşları 12 yaşındaki Kade Lewin, bir yanlış kimlik vakasında başından vurulmuştu.
Anma töreninin bir noktasında arka sıradaki üç kız başlarını birbirlerinin sağ omuzlarına yaslayarak derin nefesler aldılar. Siyah kapüşonlu sweatshirt giyen iki çocuk, gözyaşlarını silerek 10 saniyelik bir kucaklaşmayı paylaştı.
K763 Brooklyn Bilim ve Mühendislik Akademisi’ndeki 14 yaşındaki öğrenci Tatiana Barrett, bir röportajda, Kade’nin aile arabasının bulunduğu caddeye birkaç gezi yaparak, çekimden sonra ilerlemek için mücadele ettiğini söyledi. park etmiş ve annesinin evine gitmiş.
Konsantre olmakta güçlük çekiyor, kendisini sıklıkla “bulanık fikirli” olarak tanımlıyor. Annesi geri çekildiğini ve yalnız daha fazla zaman geçirmek istediğini söyledi.
Kade’nin okul arkadaşları veda mesajları taşıyan balonlar salıyorlar. Kredi… The New York Times için Mustafa Bassim
Tatiana, dört yıldır tanıdığı Kade’nin Çarşamba günü cenazesinde yas tuttu. Ertesi gün cenazesine gelince, annesine “dayanamayacağını” söyledi.
12 yaşındaki bir okul arkadaşı olan David Walcott Jr.’ın babası, anma törenlerinden ve cenazeden evde kalmasını istediğini söyledi. Bir sonraki kurbanın kim olabileceğinden endişe ederek endişeli hale geldi. Geçenlerde bir sabah saat 2 civarında, David televizyon izlerken evlerinin önünden gürültülü bir araba geçtiğinde ve silah sesine benzer bir ses çıkardığında sarsıldı.
“Neden burada yaşıyoruz?” babası David Walcott, sorduğu soruyu hatırladı. “Irkçılığı anlamaya başladığını söyledi. ‘Masum insanlar sadece bizim mahallelerde ölüyor’ der gibiydi.”
East Flatbush’taki gençler, Kade için yaptıkları şiir ve yazılarla dolu anma töreninin sonunda gökyüzüne üç adet turkuaz balon fırlattı. . Rüzgâr, birini bir ağacın dallarına taşıdı, orada oyalandı, yakındaki okuldaki sürekli kederi hatırlattı.
Kirsten Noyes araştırmaya katkıda bulundu.