Bir okul öncesi çocuğunun yetenekli olup olmadığını nasıl anlarsınız? 1990’ların sonlarında, Colorado’daki Üstün Yetenekli Gelişim Merkezi’ndeki araştırmacılar, entelektüel olarak gelişmiş kabul edilen daha büyük çocukların ebeveynlerine, ne tür özelliklerin erken ortaya çıktığını sorarak soruya yaklaştılar.
Ankete katılanların büyük bir çoğunluğu, çocuklarının son derece gözlemci olduğunu ve bilgili bir şekilde konuştuğunu belirtti; bir ebeveyn, 2½ yaşındaki çocuğunun Rudolph’u diğer ren geyiği tarafından “dışlanmış” olarak tanımladığını ve bir diğerinin de cümlelerin önsözünü yazan 3 yaşındaki bir çocuktan alıntı yaptığını bildirdi. “Eh, görünüşe göre…” sözleriyle. Bu çocuklar mükemmeliyetçi, komik, bulmaca konusunda usta ve siyaset ya da nükleer savaş hakkında ayrıntılı sorular sormaya eğilimli olma eğilimindeydiler. Araştırmacılar, bu avantajların bir kısmının doğal yetenekten, geri kalanının ise “Yuppie makarnası gibi sıfırdan yetenekli bir çocuk yaratamazsınız” diyerek beslemekten kaynaklandığı sonucuna vardılar.
Yıllardır, eğitim araştırmacıları, 38 yaşındaki ilgi çekici ve kitapsever bir çocuğa en çok benzeyen çocuğun istisnai çocuk olduğuna dair ısrarlı inançla öfkelendiler; bu, hızlandırılmış öğrenmeye erişim etrafında formüle edilen politikalar için muazzam sonuçları olan bir görüş. Johns Hopkins Üniversitesi’nde eğitim profesörü olan Jonathan Plucker, geçenlerde bana, “İnsanlar üstün zekalılığın ne olduğuna dair arkaik modeller üzerinde çalıştıklarını anlasa, tartışmanın yükseleceğini düşünüyorum” dedi. Çok sayıda araştırma bize çocukların çeşitli hızlarda geliştiğini, zekanın birçok karmaşık yönü olduğunu, bir alandaki eksikliklerin başka bir alanda göz kamaştırıcı yeteneklerle bir arada var olabileceğini söylüyor.
“Bu alandaki çoğu insan artık ‘yetenekli’ kelimesini kullanmıyor” dedi.
New York şehrinin okul sistemi hala bu tabire bağlı kalsa da, Belediye Başkanı Eric Adams geçen ay Bloomberg yıllarından beri ilkokullar için üstün zekalı ve yetenekliler programlarına kabul edilmenin tek kriteri olan standartlaştırılmış sınavdan kurtulduğunu duyurdu. Eski modelde, her biri farklı sayıda elma içeren beş resmin gösterilebileceği ve büyükannesinin kaç elma sosu yapması gerektiğini sorduğu bir sınavda başarılı olamayan 4 yaşındaki bir çocuk, büyük olasılıkla okuldan atılacaktı. seçkine liseye giriş yolunda giden parkur ve ardından gelen tüm ayrıcalıklar.
Şehir, binlerce Siyahi ve Latin çocuğu için fırsatlar yaratan programları ortadan kaldırmak yerine, 4 ve 5 yaşındaki çocuklarda “yetenekliliği” belirleme görevini yalnızca uygun öğrencileri tavsiye eden anaokulu öncesi öğretmenlerinin ellerine verdi. sırayla piyango tarafından yetenekli ve yetenekli olarak atanırlar.
Eşitlik adına geliştirilen yeni süreç, geleneksel olarak belirli bir tür eğitimden mahrum bırakılan öğrencilerin sıralarını genişletmeyi amaçlıyor; bu, giriş sınavının daha aşamalı olarak tasarlanmış versiyonlarının başaramadığı bir şey. Bir testin olmaması, hiç kimsenin onu oynamak için pahalı bir şekilde eğitilemeyeceği anlamına gelse de, kararları tek bir öğretmenin görüşlerine bırakmak, mekanizmayı en iyi niyete rağmen kişisel yakınlık, ruh hali ve kaprislerin kaprislerine maruz bırakır.
Sam, Luis, Jack ya da Shaquille’in ya da hepsinin sizi uçurumun kenarına sürüklediği, kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır hayvan bir öğretmen olduğunuzu hayal edin. Çizgimi Geri İstiyorum’u okurken çemberin içine oturmak. Bunlardan herhangi birini önerme olasılığınız nedir?
Ve ilk etapta bu aramaları yapmak için ne kadar donanımlısınız? Geçen ay öğretmenlere, herhangi bir çocuğu olası bir aday yapacak kadar geniş yönergelerle adaylara nasıl yaklaşacaklarını anlatan sekiz buçuk dakikalık bir görüntü biçiminde bir eğitim verildi. Öğretmenlere “merak”ın bir gösterge olması gerektiği söylenir. (Metin, “yeni deneyimler, bilgiler ve etkinlikler ve/veya insanlar hakkında merak edilen çocuk mu?” diye sorar.
Öğretmenleri, doğası gereği öznel olan bir girişimde örtük önyargılarını aşmaları gerektiği konusunda uyaran öğretici, onlardan çocukların meraklarını ve fikirlerini, örneğin dans veya çizimden alıntı yaparak “sözlü veya sözsüz” olarak ifade edebilecekleri tüm yolları düşünmelerini ister. Bu, yalnızca, sanatın genellikle bütçe kısıtlamaları adına küçültüldüğü okullarda bu etkinliklere yer verildiği ölçüde yararlıdır.
Bu haftanın başlarında, eğitim ve eşitsizlik üzerine çalışan ve de Blasio yönetimine tavsiyelerde bulunan sosyolog Amy Hsin’e tüm bunlardan ne çıkardığını sordum. “Cömert olmak gerekirse, testleri tavsiyelerle değiştirmenin ardındaki fikir, öğretmenlerin daha kapsamlı bir zeka resmi sunabilecekleri varsayımına dayanıyor – testlerle anlaşılamayan şeyleri seçebilecekleri” dedi.
“Ama sorun şu ki, A, öğretmenlerin neyi arayacaklarını bilme konusunda eğitilmemeleri ve B, bilimin çok küçük çocuklarda aramanız gereken şeyler hakkında netlik sağlamamasıdır. Bu boşlukta olan şey, öğretmenlerin sadece bir şeyleri telafi etmesidir. Dolayısıyla zekayı tanımlamak için her zaman kullanılmış olan aynı tarihsel işaretlere (ırk ve sınıf) güveniyorlar.” Federal verilere göre, siyah okul öncesi öğrenciler, kayıt paylarının iki katından daha fazla oranlarda okuldan atılıyor.
Geçen yıl, sevk programı ilk kez uygulamaya konulduğunda, Siyahi ve Latin çocuklara sunulan üstün zekalı ve yetenekli anaokulu programlarındaki yerlerin yüzdesi, toplamın dörtte birinden daha azını oluşturuyordu. Bu, üstün zekalılığı ölçmek için standartlaştırılmış testin kullanıldığı son yıl olan bir önceki yıla göre iki kattan fazla Siyah ve Latin öğrencinin kabul edildiği anlamına gelse de, devlet okulu sisteminin kabaca yüzde 70’ini temsil ettikleri durum hala geçerlidir. nüfus.
Şehrin yeni eğitim bakanı David Banks tarafından denetlenen mevcut plan, anaokulundaki üstün zekalı ve yetenekli koltuk sayısını 100’e çıkararak toplamı 2.500’e çıkarıyor. Ve şehirdeki her toplulukta bir program olacağını garanti ederken, birçok çocuğun da dışlanacağını garanti ediyor. Ebeveynlerin, çocukları aday gösterildikten sonra da programlara başvurmaları gerekir; bu, çok meşgul olanların veya basitçe unutanların veya döngünün dışında kalanların, çocuklarının piyangoya katılma fırsatını kaçıracağı anlamına gelir.
Bunların hiçbiri, üstün zekalı ve yetenekli projelerin doğası gereği adaletsiz olup olmadığı, bunların tamamen terk edilip edilmemesi veya kabul önlemlerinin yeniden düşünülmesi gerekip gerekmediği konusundaki tartışmaları susturamayacak, eğer kalacaklarsa apaçık görünen bir şey.
Chicago’nun dışında, Illinois’de bulunan büyük bir okul bölgesi, yetenekli ve yetenekli nüfusunu hizmet verdiği topluluklarla uyumlu hale getirmede başarılı oldu. Süreç, bilişsel yetenek ve akademik ilerlemeyi ölçen testlerin kullanımını ve bir öğretmen kontrol listesini birleştirir. Değerlendirmeler, öğrencileri bir bölge veya ulusal normlar yerine kendi okullarındaki akranlarıyla karşılaştırır. En önemlisi, öğretmenler bir görüntünün ötesine geçen bir tür profesyonel gelişim ve bir miktar destek alırlar: “yeteneklilik” üzerine 45 saatlik bir kurs.
Ankete katılanların büyük bir çoğunluğu, çocuklarının son derece gözlemci olduğunu ve bilgili bir şekilde konuştuğunu belirtti; bir ebeveyn, 2½ yaşındaki çocuğunun Rudolph’u diğer ren geyiği tarafından “dışlanmış” olarak tanımladığını ve bir diğerinin de cümlelerin önsözünü yazan 3 yaşındaki bir çocuktan alıntı yaptığını bildirdi. “Eh, görünüşe göre…” sözleriyle. Bu çocuklar mükemmeliyetçi, komik, bulmaca konusunda usta ve siyaset ya da nükleer savaş hakkında ayrıntılı sorular sormaya eğilimli olma eğilimindeydiler. Araştırmacılar, bu avantajların bir kısmının doğal yetenekten, geri kalanının ise “Yuppie makarnası gibi sıfırdan yetenekli bir çocuk yaratamazsınız” diyerek beslemekten kaynaklandığı sonucuna vardılar.
Yıllardır, eğitim araştırmacıları, 38 yaşındaki ilgi çekici ve kitapsever bir çocuğa en çok benzeyen çocuğun istisnai çocuk olduğuna dair ısrarlı inançla öfkelendiler; bu, hızlandırılmış öğrenmeye erişim etrafında formüle edilen politikalar için muazzam sonuçları olan bir görüş. Johns Hopkins Üniversitesi’nde eğitim profesörü olan Jonathan Plucker, geçenlerde bana, “İnsanlar üstün zekalılığın ne olduğuna dair arkaik modeller üzerinde çalıştıklarını anlasa, tartışmanın yükseleceğini düşünüyorum” dedi. Çok sayıda araştırma bize çocukların çeşitli hızlarda geliştiğini, zekanın birçok karmaşık yönü olduğunu, bir alandaki eksikliklerin başka bir alanda göz kamaştırıcı yeteneklerle bir arada var olabileceğini söylüyor.
“Bu alandaki çoğu insan artık ‘yetenekli’ kelimesini kullanmıyor” dedi.
New York şehrinin okul sistemi hala bu tabire bağlı kalsa da, Belediye Başkanı Eric Adams geçen ay Bloomberg yıllarından beri ilkokullar için üstün zekalı ve yetenekliler programlarına kabul edilmenin tek kriteri olan standartlaştırılmış sınavdan kurtulduğunu duyurdu. Eski modelde, her biri farklı sayıda elma içeren beş resmin gösterilebileceği ve büyükannesinin kaç elma sosu yapması gerektiğini sorduğu bir sınavda başarılı olamayan 4 yaşındaki bir çocuk, büyük olasılıkla okuldan atılacaktı. seçkine liseye giriş yolunda giden parkur ve ardından gelen tüm ayrıcalıklar.
Şehir, binlerce Siyahi ve Latin çocuğu için fırsatlar yaratan programları ortadan kaldırmak yerine, 4 ve 5 yaşındaki çocuklarda “yetenekliliği” belirleme görevini yalnızca uygun öğrencileri tavsiye eden anaokulu öncesi öğretmenlerinin ellerine verdi. sırayla piyango tarafından yetenekli ve yetenekli olarak atanırlar.
Eşitlik adına geliştirilen yeni süreç, geleneksel olarak belirli bir tür eğitimden mahrum bırakılan öğrencilerin sıralarını genişletmeyi amaçlıyor; bu, giriş sınavının daha aşamalı olarak tasarlanmış versiyonlarının başaramadığı bir şey. Bir testin olmaması, hiç kimsenin onu oynamak için pahalı bir şekilde eğitilemeyeceği anlamına gelse de, kararları tek bir öğretmenin görüşlerine bırakmak, mekanizmayı en iyi niyete rağmen kişisel yakınlık, ruh hali ve kaprislerin kaprislerine maruz bırakır.
Sam, Luis, Jack ya da Shaquille’in ya da hepsinin sizi uçurumun kenarına sürüklediği, kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır hayvan bir öğretmen olduğunuzu hayal edin. Çizgimi Geri İstiyorum’u okurken çemberin içine oturmak. Bunlardan herhangi birini önerme olasılığınız nedir?
Ve ilk etapta bu aramaları yapmak için ne kadar donanımlısınız? Geçen ay öğretmenlere, herhangi bir çocuğu olası bir aday yapacak kadar geniş yönergelerle adaylara nasıl yaklaşacaklarını anlatan sekiz buçuk dakikalık bir görüntü biçiminde bir eğitim verildi. Öğretmenlere “merak”ın bir gösterge olması gerektiği söylenir. (Metin, “yeni deneyimler, bilgiler ve etkinlikler ve/veya insanlar hakkında merak edilen çocuk mu?” diye sorar.
Öğretmenleri, doğası gereği öznel olan bir girişimde örtük önyargılarını aşmaları gerektiği konusunda uyaran öğretici, onlardan çocukların meraklarını ve fikirlerini, örneğin dans veya çizimden alıntı yaparak “sözlü veya sözsüz” olarak ifade edebilecekleri tüm yolları düşünmelerini ister. Bu, yalnızca, sanatın genellikle bütçe kısıtlamaları adına küçültüldüğü okullarda bu etkinliklere yer verildiği ölçüde yararlıdır.
Bu haftanın başlarında, eğitim ve eşitsizlik üzerine çalışan ve de Blasio yönetimine tavsiyelerde bulunan sosyolog Amy Hsin’e tüm bunlardan ne çıkardığını sordum. “Cömert olmak gerekirse, testleri tavsiyelerle değiştirmenin ardındaki fikir, öğretmenlerin daha kapsamlı bir zeka resmi sunabilecekleri varsayımına dayanıyor – testlerle anlaşılamayan şeyleri seçebilecekleri” dedi.
“Ama sorun şu ki, A, öğretmenlerin neyi arayacaklarını bilme konusunda eğitilmemeleri ve B, bilimin çok küçük çocuklarda aramanız gereken şeyler hakkında netlik sağlamamasıdır. Bu boşlukta olan şey, öğretmenlerin sadece bir şeyleri telafi etmesidir. Dolayısıyla zekayı tanımlamak için her zaman kullanılmış olan aynı tarihsel işaretlere (ırk ve sınıf) güveniyorlar.” Federal verilere göre, siyah okul öncesi öğrenciler, kayıt paylarının iki katından daha fazla oranlarda okuldan atılıyor.
Geçen yıl, sevk programı ilk kez uygulamaya konulduğunda, Siyahi ve Latin çocuklara sunulan üstün zekalı ve yetenekli anaokulu programlarındaki yerlerin yüzdesi, toplamın dörtte birinden daha azını oluşturuyordu. Bu, üstün zekalılığı ölçmek için standartlaştırılmış testin kullanıldığı son yıl olan bir önceki yıla göre iki kattan fazla Siyah ve Latin öğrencinin kabul edildiği anlamına gelse de, devlet okulu sisteminin kabaca yüzde 70’ini temsil ettikleri durum hala geçerlidir. nüfus.
Şehrin yeni eğitim bakanı David Banks tarafından denetlenen mevcut plan, anaokulundaki üstün zekalı ve yetenekli koltuk sayısını 100’e çıkararak toplamı 2.500’e çıkarıyor. Ve şehirdeki her toplulukta bir program olacağını garanti ederken, birçok çocuğun da dışlanacağını garanti ediyor. Ebeveynlerin, çocukları aday gösterildikten sonra da programlara başvurmaları gerekir; bu, çok meşgul olanların veya basitçe unutanların veya döngünün dışında kalanların, çocuklarının piyangoya katılma fırsatını kaçıracağı anlamına gelir.
Bunların hiçbiri, üstün zekalı ve yetenekli projelerin doğası gereği adaletsiz olup olmadığı, bunların tamamen terk edilip edilmemesi veya kabul önlemlerinin yeniden düşünülmesi gerekip gerekmediği konusundaki tartışmaları susturamayacak, eğer kalacaklarsa apaçık görünen bir şey.
Chicago’nun dışında, Illinois’de bulunan büyük bir okul bölgesi, yetenekli ve yetenekli nüfusunu hizmet verdiği topluluklarla uyumlu hale getirmede başarılı oldu. Süreç, bilişsel yetenek ve akademik ilerlemeyi ölçen testlerin kullanımını ve bir öğretmen kontrol listesini birleştirir. Değerlendirmeler, öğrencileri bir bölge veya ulusal normlar yerine kendi okullarındaki akranlarıyla karşılaştırır. En önemlisi, öğretmenler bir görüntünün ötesine geçen bir tür profesyonel gelişim ve bir miktar destek alırlar: “yeteneklilik” üzerine 45 saatlik bir kurs.